Sinasabi ko noon sa mga tao na huwag na huwag banggitin ang Resident Evil 5 o 6 sa harap ko. Walang tunay na dahilan para dito, maliban sa katotohanan na dati kong itinuturing ang mga larong ito bilang isang malaking kabiguan para sa buong serye ng Resident Evil. Ito ay isang opinyon na ibinahagi ng marami, ngunit sa paglipas ng panahon - at ngayon ay minarkahan ang ika-10 anibersaryo ng paglabas ng laro - Napag-aralan ko ang Resident Evil 6. Kahit na hindi ko ito mapaglaro.
Sa kalaunan ay sinubukan ko ito sa Xbox One pagkatapos maglaro ng Resident Evil 7 at kamakailan sa Nintendo Switch - at huminto sa loob ng unang dalawang oras. Ginawa ko ito nang higit sa isang beses sa isang hilera, sa bawat oras na nag-crash out sa laro pagkatapos ng ilang oras. Natagpuan ko ang control scheme na mas awkward kaysa dati, at kung gusto kong makayanan ang patuloy na mga QTE, mas gugustuhin kong maglaro ng isang bagay mula sa antolohiya The Dark Pictures. Para sa karamihan, ang paglalaro ng Resident Evil 6 ay parang isang gawaing-bahay.
Sa tingin ko, hindi masamang laro ang Resident Evil 6, kahit na patuloy akong umiikot ang aking mga mata at nagbubuntong-hininga habang naglalaro. Sa katunayan, sa lahat ng laro sa serye, ang Resident Evil 6 ang may pinakamaraming maiaalok at hinahangaan ko kung paano sinubukan ng Capcom na gumawa ng bago at magsilbi sa bawat uri ng manlalaro sa pamamagitan ng pagbibigay ng apat na magkakaibang kampanya - Leon, Chris, Jake at Ada. Gayunpaman, hindi ito umubra sa pabor nito sa paglulunsad, na nag-udyok ng pagpuna na ang lahat ng ito ay nadama na hindi pinagdugtong at over-the-top. Alam kong si Leon Kennedy ay mahusay na sinanay at lahat, ngunit kailangan ba niyang magpakita ng maraming iba't ibang estilo ng pakikipaglaban sa lahat ng oras?
Sa paglipas ng panahon, gayunpaman, pinigilan ko ang galit ng fanboy ko at pinahahalagahan ang Resident Evil 6 kahit alam kong hindi ito para sa akin. Maaari ba nating sisihin ang Capcom sa pagsisikap na gumawa ng isang bagay na naiiba kaysa sa paulit-ulit na paulit-ulit na parehong formula? At the end of the day, mayroon tayong collective debt sa Resident Evil 6... dahil kung wala ito, hindi iiral ang Resident Evil 7. At hindi ito dapat isipin.
10 taon na ang nakalipas mula nang lumabas ang Resident Evil 6, at kahit na sinubukan kong laruin ito sa aking sarili nang may positibo at bukas na puso, hindi ko ito malagpasan kahit anong pilit ko. Kahit si Chris Redfield ay hindi ako mahikayat na manatili sa laro sa pagkakataong ito. At nagkasundo na ako.
Ngayon ay maaari ko na lamang igalang ang Capcom para sa simpleng pagsubok na pagsamahin ang recipe ng Resident Evil sa sikat na formula ng aksyon sa isang bagong paraan; hindi ito magiging Resident Evil 4, at hindi ito magiging kahanga-hanga. Ngunit ngayon ay mayroon akong bagong pasasalamat para sa Capcom at kung paano ito patuloy na sumusubok ng mga bagong bagay. Tingnan ang Exoprimal, for goodness sake - hindi natin ito magkakaroon ng Dino Crisis o Lost Planet, hindi ba?
Ang parehong bagay ay gumagana sa serye ng mga laro ng publisher - kung wala itong hindi gaanong kahanga-hangang mga bahagi ng Resident Evil canon, wala tayong Resident Evil na mayroon tayo ngayon. Sa pangkalahatan, ang pangako ng Capcom na panatilihing sariwa ang mga laro nito ay nagbigay-daan sa Resident Evil na mabuhay. Idagdag ang mga remake at ang RE engine, at magkakaroon ka ng renaissance para sa mga tagahanga ng Resi na hindi mangyayari kung wala ang mga maling hakbang at giraffe fellatio ng Resident Evil 6.
Too bad the same can't be said for other horror franchises that was at the height of their popularity at the same time as Resident Evil. Ano ang nangyari sa Silent Hill, Konami?
