Ang Dreamlight Valley ay isang buhay na bangungot at dapat itigil ang Disney

Maraming talakayan sa paligid Dreamlight Valley - Isang nakakagulat na maliwanag na imitasyon ng Stardew Valley ng Disney, tinatalakay ng lahat kung paano ito mekanikal na humaharap laban sa maginhawang mga katapat nito sa pagsasaka. Oo naman, may mga bagay na dapat pag-usapan tulad ng sari-saring pananim, pakikipag-ugnayan sa mga taganayon, at pakiramdam ng asarol sa isang larong tulad nito... ngunit tila walang pumapansin sa natatanging tampok ng Dreamlight. Sa anumang sandali, ang isang masamang cartoon lion na inspirasyon ni Adolf Hitler ay maaaring lumipat sa lungsod.

Ang isang mensahe tungkol sa paparating na pag-update ng laro ay nagpapakita kay Scar bilang ang bituin ng palabas, ang susunod na malaking karakter ng Disney na idinagdag sa laro, na mapayapa na nagpanggap sa tabi ng isang Disney Adult na karakter. Maaaring matandaan ng aming mga nakatatandang mambabasa ang pag-uugali ni Scar sa 28-taong-gulang na Lion King: ang kanyang mga pangunahing libangan ay ang pagpatay ng mga hari sa harap ng kanilang mga anak at ang pagsasagawa ng mga dispassionate musical number tungkol sa agham ng lahi sa harap ng kanyang hukbo ng mga single-file na hyena. Sa isang lugar sa pagitan ng pagpatay at pagkapunit ng sarili niyang mga alipores, ang Dreamlight ay nag-aalok ng posibilidad na marahil ay nagbakasyon si Scar, lumipat sa isang mapayapang rural na bayan at nag-alok sa alkalde ng bonus sa pagmimina at isang reward track na puno ng mga kasangkapan sa tema ng Ang haring leon.

Ang karanasan ng paglalaro ng larong ito ay malalim na kakaiba. Sinusubukan ng Dreamlight na gamitin ang mainit at pastoral na vibes ng Harvest Moon at Animal Crossing, ngunit ang pantasyang iyon ay patuloy na nakikipag-away sa isang masalimuot at magulo na realidad kung saan ang mga karakter na may ganoong iba't ibang moral ay tinatrato nang pantay-pantay sa mekanikal na paraan.

Maaari kang magluto ng masasarap na pagkain at ibigay ang mga ito sa mainitin ang ulo ngunit hindi nakakapinsalang si Donald Duck para sa mga punto ng pakikipagkaibigan, at magagawa mo rin ito sa kilalang mang-aabuso sa bata na si Mother Gothel. Wala sa iba pang mga karakter ang tumutugon dito, ni walang anumang problema sa kanila. Ang interpersonal friction ay ang tanging krimen sa Dreamlight Valley. Nandiyan silang lahat para maging matalik mong kaibigan at tulungan kang anihin ang iyong mga karot. Parang lumipat si Fred West sa iyong nayon mula sa Animal Crossing at sumali sa pang-umagang aerobics sa harap ng town hall. Unti-unti kang nababaliw.

Magiging kawili-wiling makita kung paano bubuo ang larong ito at kung mayroong anumang mga character na itinuturing na masyadong nakakalason upang maidagdag. Maaari nating ipagpalagay na wala sa mga cartoon na hayop mula sa nakamamanghang racist musical na Song of the South ang lalabas sa laro, kung dahil lang sa wala sila sa nostalgic sweet spot ng target audience ng laro - nabigla ang mga millennial na gusto ng mga laro tungkol sa pagmamay-ari ng bahay dahil hinding hindi nila ito mararanasan sa realidad. Dagdag pa, tila anumang bagay ang maaaring nasa mesa kapag ang tanging Tangled na karakter sa laro ay isang masamang mangkukulam na may pagkahilig sa pagkidnap ng mga bata.

Ako mismo ay hindi makapaghintay para kay Judge Claude Frollo mula sa The Hunchback of Notre Dame na lumipat sa bayan kapag tiniyak ko sa kanya na walang mga gypsies na nakatira sa malapit. Palagi kong nais na ibahagi ang mga tip sa paghahardin sa taong sinubukang lunurin ang isang bata sa isang balon. Marahil ay idagdag din nila si Esmeralda, ngunit huwag mag-alala tungkol sa anumang masamang dugo sa pagitan nila. Parehong sina Ariel at Ursula, ang masamang mangkukulam sa dagat na pilit na pinunit ang boses ni Ariel, ay nakatira sa aking lambak; magkatabi ang kanilang mga bahay. Mula sa dalampasigan ay madalas mong makikita silang masayang nagsasaboy sa tubig, na hindi nila alam ang presensya ng isa't isa. Parang mga barko sa gabi. Ngunit ano pa ang aasahan mo sa isang korporasyon na naglabas ng sarili nitong linya ng merchandising para sa mga kontrabida nito, na kumpleto sa sarili nitong logo?

Hindi ka maaaring magbenta ng backpack na may totoong halimaw, kaya't ang iba't ibang karumal-dumal na krimen at gawa ng mga kontrabida sa Disney ay maingat na pinakintab - ang mga figure na ito ay ginawang queer girl bosses upang ang gentrified hipsters na mahilig kay Hamilton ay ma-tattoo sila walang kasalanan. Sa unang bahagi ng taong ito, naglabas ang Disney ng isang ad para sa napapahamak na Star Wars Hotel nito, na naglalarawan sa isang mag-ina na nag-e-enjoy sa kanilang mamahaling bakasyon sa pamamagitan ng pagbibihis bilang space Nazis at pag-iingat sa minamahal na rebolusyonaryong icon na si Chewbacca. Ngumisi sila habang inaakay ng Stormtroopers ang mabalahibong matalik na kaibigan ni Han Solo na nakaposas, marahil sa pagbitay o paggawa ng alipin sa isang cyber mine.

Ang sadyang pag-minimize at komersyalisasyon ng kasamaan ay mahalaga sa pagkakaroon ng Walt Disney Company. Ito ang pangunahing kontradiksyon na namumuo sa bulok na puso ng imperyong ito. Hindi ka makakapagbenta ng one-off na paninda gamit ang Scar the Fascist Killer, ngunit maaari kang magbenta ng one-off na merchandise gamit ang Scar the Sassy Lion! Maaari kang bumili ng cute, opisyal na plushie ni Clayton, ang poacher mula sa Tarzan na nagplanong magbenta ng daan-daang gorilya sa black market. Syempre kaya mo. Para sa Disney, isang kumpanyang binuo sa pag-iipon ng IP at ibabalik ito nang tuluyan sa amin, walang functional na pagkakaiba sa pagitan ng Clayton plush at Stitch plush. Ito ay isang makikilalang karakter sa Disney na nakabalot sa himulmol, na inorder nang maramihan.

Hindi ka maaaring tumutol sa presensya nina Ursula at Mother Gothel sa Dreamlight Valley. Hindi mo sila mapapaalis. Hindi ka maaaring magpatunog ng alarma, tumayo sa isang soapbox sa plaza ng bayan at sumigaw tungkol sa kanilang mga krimen. Ang Valley ay kumakatawan sa perpektong mundo na naisip ng Disney - isang mundo kung saan ang kasamaan ay hindi napaparusahan, kung saan kahit na ang pagtalakay dito ay ganap na ipinagbabawal. Doon ka ngumiti ng kaaya-aya sa nilalaman na naaalala mo mula sa 90s at sa bukid, naghahasik ng mga kalabasa hanggang sa dumugo ang iyong mga daliri. Ito ang mundong nais nilang makitang maisasakatuparan; isang bangungot na EPCOT para sa ika-21 siglo kung saan hindi ka pinapayagang gumawa ng anuman maliban sa gunitain ang iyong pagkabata at magtrabaho upang mapabuti ang isang ekonomiya na hinding-hindi na maibabalik sa iyo.

Anyway sana i-add nila si Stitch soon kasi sobrang cute niya at napapasaya ako.