Ang mga horror fans ay dapat magpasalamat sa Canada para sa marami sa kanilang mga paboritong pelikula mula sa 70s at 80s. Black Christmas, Prom Night, Happy Birthday, My Bloody Valentine - lahat ng ito at iba pang horror films ay kinunan sa Canada. At marami sa mga pelikulang ito sa panahong ito ay kinunan sa Great White North, salamat sa mga kaakit-akit na insentibo sa buwis.
Lahat ito ay bahagi ng pagnanais na pag-alabin ang industriya ng pelikula sa bansa. At kung ang mga potensyal na pelikula ay kinunan at na-edit lalo na sa Canada at pangunahing pinagbidahan ng mga aktor ng Canada, ang kanilang mga gastos sa produksyon ay mabubuwisan ng hanggang 100%. Tulad ng lahat ng nauna sa kanya, sinamantala ng producer na si Peter R. Simpson (Prom Night III: The Last Kiss) ang kaakit-akit na komersyal na alok na ito, kahit na ang kanyang timing ay maaaring mas mahusay. Sa oras na ipinalabas ang Curtain 1983 noong 1983, ang pinakamahalagang panahon ng mga B-movie sa Canada ay natapos na, at ang mga slasher na pelikula ay hindi na napakahirap hanapin.
Ang ideya ng isang banshee ay naiulat na lumutang nang maaga sa produksyon sa Curtain 1983, ngunit ang 1983 na pelikula ay naging isang pagsisiyasat. Nagsisimula ang kuwento sa tanyag na aktor na si Samantha Sherwood (Samantha Eggar, The Brood) na naghahanda para sa lead role sa melodrama na Audra. Sa tulong ng kanyang kaibigan at direktor na si Jonathan Stryker (John Vernon, Killer Klowns mula sa Outer Space), napunta si Samantha sa isang psychiatric clinic. Ang lahat ng ito ay bahagi ng kanyang paraan ng pag-arte, ngunit ang pamamalagi ni Samantha sa ospital ay mas matagal kaysa sa orihinal na plano. Gayunpaman, dapat magpatuloy ang palabas.
Sa huli, ibinalik si Audra sa produksyon at kailangan ng Stryker ng taong gaganap sa pangalan dahil "hindi available" si Samantha. Iniimbitahan ni Stryker ang isang grupo ng mga artista sa isang liblib na mansyon, kung saan isa lamang sa kanila ang makakakuha ng inaasam-asam na papel. Kabilang sa mga ito ang komedyante na si Patti (Lynn Griffin, Black Christmas), ballerina Laurian (Anne Ditchburn), musikero na si Tara (Sunday Curry, Terror Train), figure skater na si Christy (Leslech Donaldson, Happy Birthday to Me) at ang beterano ng aktor na si Brooke (Linda Thorson). . Ang isa pang kandidato, si Amanda (Deborah Burgess), ay inimbitahan, ngunit hindi siya nagpakita dahil sa kanyang nakamamatay na pakikipagtagpo sa naka-maskarang antagonist.
Ang daan patungo sa pagtatapos ng Kurtina ng 1983 ay hindi walang mga bumps. Nagsimula ang paggawa ng pelikula sa Ontario noong 1980, ngunit itinigil nang humigit-kumulang isang taon matapos hindi sumang-ayon ang orihinal na direktor na si Richard Czupka (orihinal na si Jonathan Stryker). Malinaw, ang mga opinyon ay nahahati sa kung ano ang dapat na maging tulad ng Kurtina. Ang producer na si Peter R. Simpson ay tila gustong gumawa ng isa pang mainstream na slasher na pelikula sa ugat ng Prom Night, ngunit naglalayong sa mga matatanda. Samantalang mas gusto ni Tsyupka ang diskarte at tono ng arthouse. "Mas nag-aalala siya tungkol sa komposisyon ng shot kaysa sa enerhiya," sabi ni Simpson tungkol sa Chupka.
Sa sandaling ipinagpatuloy ang paggawa ng pelikula at si Simpson ang namahala sa pagdidirekta, nagbago ang lahat. Ang orihinal na aktres na si Brooke Celine Lomez ay pinalitan kay Linda Thorson dahil hindi nasisiyahan si Simpson sa kanyang pagganap. Ang mga bago at lumang tripulante ay dinala upang kumpletuhin ang kalahating tapos na Kurtina 1983; ang pelikula ay sumasalamin sa iba't ibang panahon ng produksyon na may "Act I" at "Act II" na mga seksyon sa mga end credit. Bumalik din ang screenwriter na si Robert Guza Jr. upang muling isagawa ang script, na kinabibilangan ng parehong mga bagong eksena at pagsasaayos sa footage ni Czupka. Pinutol ng editor na si Michael McLaverty ang kanyang trabaho habang pinagsama niya ang dalawang magkaibang pelikula, bagama't ang huling produkto ay isang testamento sa kanyang mga kakayahan. Tanging isang taong lubos na nakakaalam ng mga isyu sa likod ng mga eksena ang makakapansin ng mga pagkakaiba sa istilo at pinagmulang materyal.
Para bang hindi nakaka-stress ang mga desperado na aktor na nagpapaligsahan para sa parehong malaking papel, biglang lumitaw ang pangunahing tauhang babae ni Eggar, na gusto ang mismong papel na dating nakalaan para sa kanya. Gayunpaman, kung paano siya nakatakas mula sa ospital ay hindi malinaw; Lumilitaw ang isang plot hole nang binanggit ng walang mukha at bahagyang nakatago sa labas ng screen na "kasama" ni Samantha na tinulungan niya itong makaalis, ngunit hindi na ito binanggit muli. Mula roon, idinikit ng Curtain ang mga kuko nito sa hindi sinasabi ngunit malakas na salaysay ng kung ano ang kinakailangan upang maging isang babae sa Hollywood (o North Hollywood). Ang bawat kalahok dito ay bumababa sa isang antas o iba pa, pisikal o emosyonal, upang mapabilib si Stryker. Ang panonood kay Samantha at sa iba pa ay "ibinebenta" ang kanilang sarili para sa trabaho ay nagiging pinaka nakakagambala, hindi pa banggitin ang walang tiyak na oras, aspeto ng kuwento.
Ang pagpupuno sa pagtatangka ni Tsyupka sa sopistikadong sikolohikal na katakutan ay ang mga lantarang pagpapakita ng komersyal na katakutan ni Simpson. Ang pinaka-hindi malilimutang eksena sa Curtain 1983 ay walang alinlangan na Leslech Donaldson skating. Nagulat ang editor na si McLaverty sa kung paano nagustuhan ng mga tagahanga ang eksena; nakikita lang niya ang mga teknikal na kapintasan, habang ang madla ay nabighani sa nakakatakot na setting ng araw, slow motion, musika at, higit sa lahat, ang maskara ng pumatay. Ang makeup ng mangkukulam, bagama't hindi ang una sa uri nito sa horror genre, ay nagmumulto. Ang maskara ay hindi lamang nagiging sanhi ng mababaw na kakulangan sa ginhawa, ngunit ito rin ang perpektong sagisag ng takot sa pagtanda. Kung tutuusin, ang mga batang karakter ang ini-stalk ng killer sa likod ng maskara. Ang isa pang kapansin-pansing eksena sa direktoryo ni Simpson ay ang mahaba at napaka-katakut-takot na pagkakasunod-sunod ng paghahabol ni Sandy Curry sa loob ng isang bahay na may mga props.
Ang teknikal na pakikibaka sa pagitan ng luma at bagong mga frame ay maaaring obserbahan paminsan-minsan. Ang nakamamatay na pagkahulog ng dalawang karakter mula sa pangalawang balangkas ay na-edit nang kakaiba na ito ay sumasalungat sa lohika, ngunit tila walang masyadong nagmamalasakit sa lahat ng bagay na lohikal at organiko. At sa kabila ng mga alingawngaw na maraming mga pagtatapos ang kinunan, bawat isa ay may sariling mamamatay, ang tunay na kontrabida ay kilala sa simula. Nagkaroon pa nga ng alternatibong pagtatapos kung saan nakatayo ang pumatay sa gitna ng mga bangkay ng kanyang mga biktima sa entablado. Nadama umano ng asawa ni Simpson na ang pagtatapos na ito ay hindi gaanong naiintindihan mula sa isang makatuwirang pananaw. Gayunpaman, ang pagpapanatili nito ay magpapalaki lamang sa surrealismo ng pelikula.
Hindi alam kung ang orihinal na pananaw ni Tsiupka para sa Curtain 1983 ay hindi magagawa gaya ng inaangkin ni Simpson; Walang paraan upang makita ang pelikulang ito ngayon. Gayunpaman, si Simpson ay gumawa ng isang kapuri-puri na trabaho ng pagsagip sa halos naging isang inabandunang pelikula. Siya, ang crew at ang cast ay gumawa ng pinakamahusay sa isang problemadong produksyon, at ang resulta ay nakakagulat na mas mahusay kaysa sa anumang karapatan nito na maging liwanag sa lahat ng mga problema at mga hadlang na lumitaw sa panahon ng paggawa ng pelikula at pagkatapos ng produksyon. Ang talento sa pag-arte ay stellar para sa ganitong uri ng pelikula, at pinupunan ni Simpson ang pagganap ni Tsyupka.
Sa kabila ng kanilang halatang layunin ng tax shelter, marami sa mga horror na pelikulang ito mula sa Hollywood North ay itinuturing na mga classic at genre treats ngayon. Ang pelikulang Curtain noong 1983 ay hindi nakatanggap ng parehong atensyon gaya ng mga kasabayan nito, ngunit maaaring dahil iyon sa katotohanang napakahirap nitong makuha sa loob ng mahabang panahon. At walang alinlangan na nawala ito sa shuffle pagkatapos at lampas sa limitadong pagpapalabas nito sa teatro. Ngayon, salamat sa kahanga-hangang pagpapanumbalik ng Synapse, natutuklasan ng mga tao—o, sa ilang mga kaso, muling natutuklasan—ang hindi sinasadyang katakutan na ito.
Inirerekumenda: Ang Second Half ay ang pinaka hindi inaasahang horror movie ng taon
