Ang kasuklam-suklam na karanasan ng Unang Digmaang Pandaigdig na inilalarawan sa All Quiet on the Western Front ay halos kasing-bangis at brutal na paglalarawan ng anumang bagay na inilalagay sa screen. Bagama't nagkaroon ng makapangyarihang mga adaptasyon sa pelikula ng makabagbag-damdaming nobela noong 1929 ni Erich Maria Remarque noong nakaraan na nagpakita rin na walang kabayanihan o kaluwalhatian sa gayong pakikibaka, walang maihahambing sa isang ito. Ang paghalili sa pagitan ng graphic na karahasan habang ang hindi mabilang na mga kabataan ay isa-isang pinapatay, at ang malamig na paghihiwalay habang ang mga nakaligtas ay nakaupo at naghihintay ng kanilang oras upang mamatay, ang pelikula ay napuno ng matuwid na galit sa paraang wala sa ibang adaptasyon. Ang lahat ng mga pagbabago ay kinakailangan upang ang pangitain na ito ay maisakatuparan.
Ang mga naunang gawa - isa noong 1930 at isang pelikula sa telebisyon noong 1979 - ay sumasalamin sa mga cinematic na pamamaraan at konteksto ng panahon, habang pinapanatili ang pagnanais na ihatid ang kasuklam-suklam na katotohanan ng digmaan. Ang pinakahuling interpretasyon mula sa manunulat-direktor na si Edward Berger ay higit sa lahat ay sumusunod sa mga nakaraang kuwento, kahit na sa ibang paraan na nag-aalis ng maraming mga salaysay na mga thread mula sa pinagmulang materyal habang nagpapakilala ng ilang iba pang mahahalagang bagay. Binabago ng mga karagdagan na ito ang pelikula sa isang gawaing sumusuko sa ideya na ang simpleng pagkilala sa mga kakila-kilabot na makikita sa digmaan ay magkakaroon ng malaking epekto sa pagpigil sa kanila. Para sa lahat ng pangungutya nito, ang madilim na katotohanan na nahanap ng pelikula sa reimagined na diskarte na ito ay nakakapreskong sa tahimik na galit na kumukulo sa ilalim.
Mahigit isang siglo na ang lumipas mula noong tinatawag na “Great War,” at halos hindi masasabing ang pagpapakita ng kawalang-katauhan ng gayong mga salungatan ay may anumang epekto sa kasamaang nagtutulak sa kanila. Ang pelikula ay nakikibahagi sa cinematic dialogue na may legacy ng anti-war art at hindi gaanong masigasig sa pangako na ang visual na representasyon ng kung ano talaga ang mga digmaan ay kahit papaano ay pipigilan ang mga ito. Ang krisis na inilalarawan nito ay hindi nagmumula sa kakulangan ng impormasyon, dahil ang mga nakatingin sa ibaba mula sa kanilang ligtas at maaliwalas na mga tore ay may maraming impormasyon tungkol sa kung ano talaga ang nangyayari, ngunit mula sa isang brutalidad na pinalakas ng mga nasyonalista.
All Quiet on the Western Front 2022 review at ang kalunos-lunos na kawalang-saysay ng anti-war cinema
Sinusundan pa rin ng pelikula ang pangunahing karakter ng nobela, si Paul Bäumer (Felix Kammerer), na halos agad na itinapon siya at ang kanyang mga kapwa batang recruit sa kaguluhan sa harapan. Ang mga pagsabog at pagbaril ay hindi tumitigil, at nakikita natin kung paano, sa paglipas ng mga taon, milyun-milyong tao ang namamatay sa mga labanan sa parehong lugar na ilang daang yarda. Kinansela nito ang lahat ng pagsasanay at ang kaunting kaayusan na naramdaman sa simula ng nobela, upang tuluyang mahulog sa kaguluhan. Ang mga lalaki ay hinihimok sa kabaliwan, ang iba ay lumulubog nang mas malalim sa kanilang sarili upang mabuhay. Ang tanging pahinga ay dumating kapag ipinakita sa amin ni Berger ang natural na mundo, na parang binibigyan kami ng isang sulyap sa kung ano ang maaaring mangyari kung walang ganoong digmaan. Ang mga sandaling ito ng kalmado ay panandalian, ngunit ang kanilang pagkakatugma sa kung gaano kalaki ang karahasan ay nagiging malinaw. Ang pagkasira ay nakaposisyon bilang hindi natural at isang insulto sa nakapaligid na mundo, na nagiging masisipsip.
Kahit na malayo sa harapan, ang mga alingawngaw ng labanan ay hinding-hindi ganap na maaalis. Ang mga tao dito ay patuloy na nakakaalam sa kung ano ang nangyayari, at sa bawat sandali ay alam nila kung ano ang naghihintay sa kanila kapag sila ay ibinalik sa kailaliman ng Impiyernong ito sa Lupa. Sapagkat sa libro at mga nakaraang pelikula ang naturang salungatan ay nakaposisyon bilang nagmumula sa kakulangan ng isang mas malawak na pag-unawa sa kung gaano kakila-kilabot na naroroon, ang gawaing ito ay tumatagal ng isang hakbang pa. Nagsimula ito sa walang pahintulot si Paul para makabalik sa kanyang pamilya. Ito ang pinakamahalagang pagbabago mula sa pinagmulang materyal at nagpapahiwatig ng pagbabago sa kung ano ang tungkol sa pelikulang ito. Sa partikular, nakikita natin kung paano nagsasalita ng tapat ang mga karakter sa mas matataas na posisyon sa pamunuan ng militar at gobyerno tungkol sa nangyayari. Ang lahat ng mga karakter na ito ay wala sa nobela, at ang kanilang hitsura sa mga mahahalagang sandali sa pelikula ay nagsasalita tungkol sa kung ano ang layunin ni Berger. Nagbibigay ito sa atin ng isang sulyap sa mga may kapangyarihang pigilan ang karahasan at trahedya na humahawak sa libu-libong tao na namamatay sa bawat araw na kanilang ipinagpapaliban.
Ang tanging karakter na tila nagmamalasakit ay si Matthias Erzberger ni Daniel Brühl, isa ring bagong karakter sa kuwento, na desperado na ihinto ang pakikipaglaban upang itigil ang walang katapusang kamatayan. Gayunpaman, siya ay isang outlier na tumutulong na i-highlight kung gaano kawalang-interes at malamig ang halos lahat ng iba sa paligid niya. Gaano man niya pagsisikap na baguhin ang landas ng tunggalian, ang kanyang mga pagsusumamo para sa kapayapaan ay huli na para sa milyun-milyong tao na ipinadala sa kanilang mga libingan ng mga taong lubos na nakaunawa na sila ay mamamatay. Si Paul ang mukha ng labanang ito, ngunit maraming iba pang katulad niya na itinapon bilang mga nonentities. Maging ang uniporme na suot niya ay nanggaling sa isang taong pinatay sa harap niya at itinapon kasama ang kanyang nameplate.
Ang pangunahing pigura sa kuwentong ito ay isang heneral na tumatanggap ng masaganang hapunan habang ang mga nasa ilalim niya ay namamatay sa putikan. Ito ay isang paulit-ulit na elemento ng pelikula, kung saan nakikita natin ang mga nasa kapangyarihan na nagpipistahan sa kaligtasan at pagkatapos ay bumabalik sa mga lalaki sa hanay na tahimik na naghihintay na mamartsa patungo sa patayan. Ito ay isang galit na, bagama't naroroon sa nobela nang ang mga lalaki ay talakayin ang tunggalian sa kanilang sarili, umabot sa limitasyon nito dito. Bagaman maaaring hindi alam ng mga ordinaryong tao ang buong lawak ng digmaan, binaluktot ng propaganda, o may kapangyarihang pigilan ito nang mag-isa, talagang alam ng mga nasa kapangyarihan. Bawat utos na magpadala ng mga sundalo sa ibabaw ng pader sa isang pag-atake na magtatapos sa pagkawatak-watak sa kanila ay isang pagpipilian ng mga taong nakauunawa kung ano ang hahantong sa kanila. Ang paglalarawan ng pelikula tungkol dito, lalo na ang isang mahabang eksena sa kalagitnaan ng malagim na eksena ng pelikula, ay kumakatawan sa isang katotohanan na kilalang-kilala ng mga nagbigay ng utos. Ginawa nila ito ng lubos na nalalaman kung ano ang mangyayari at ang mga pagkalugi na kanilang mararanasan. Ang mga pagpapasyang ito ay hindi maaaring makatwiran, walang katwiran para sa kanila, dahil paulit-ulit nilang ipinadala ang mga tao sa gilingan ng karne. Ang tunay na mukha ng digmaan ay ang tinitingnan nilang lahat ng mga patay na mata at nagpadala ng mga tao upang mamatay.
Kaya ano ang papel ng anti-war film o katulad na sining sa pangkalahatan? Ito ba ay upang magbigay liwanag sa katotohanan at pag-usapan ang tunay na nangyayari upang maunawaan natin na hindi na natin ito magagawa? Ang ideyalistang premise na ito ay batay sa ideya na ang tanging dahilan ng mga digmaan ay ang kakulangan ng kaalaman tungkol sa kanilang mga gastos sa tao. Ang pinakabagong pelikula, All Quiet on the Western Front, ay nagpapakita hindi lamang na hindi ito ang kaso, ngunit karamihan sa mga may kapangyarihang magtapon ng hindi mabilang na buhay ay ginagawa ito nang hindi man lang nag-iisip. Ang kawalang-kabuluhan ng pagsisikap na pukawin ang habag mula sa mga walang maibibigay ay palaging nagtatapos sa parehong resulta. Ang pelikula, habang sadyang iniiwasang luwalhatiin ang gayong salungatan na maaaring inaasahan ng isa, ay nauunawaan din na ang lahat ng ito ay walang kabuluhan. Ang pagtatapos para kay Paul, na muling pinalawig mula sa nobela at makabuluhang naiiba sa lahat ng nakaraang mga adaptasyon, ay ginagawa itong malinaw. Siya ay kumuha ng isang mas pesimistikong tula na gumagana sa pakikipag-usap sa mga nauna, dahil ang bawat isa sa kanila, gaano man katigas, ay hindi nagbago sa mga pangunahing paraan kung saan ang mga gear ng makina ng digmaan ay palaging patuloy na lumiliko kasama ang mga kapangyarihan na kumokontrol sa mga pingga.
Iyon lang ang gusto naming sabihin sa iyo tungkol sa pelikulang ito. Sana ay nagustuhan mo ang All Quiet on the Western Front review. Ibahagi sa mga social network at ipadala sa mga kaibigan.
