Naghahanap ng mga pelikulang Bigfoot? Kung mayroong isang perpetually underrated horror monster, ito ay Bigfoot. Ang pinakasikat at nakikilalang cryptid ng America ay naging paksa ng maraming pelikula at literatura, ngunit ang mailap na mabalahibong hayop ay bihirang makita ang sarili sa spotlight ng horror sa mga kapatid nito, tulad ng bampira at werewolf.
Ang mga alamat at alamat tungkol sa Bigfoot o mala-Bigfoot na mga nilalang ay umabot ng mga siglo at kontinente. Bigfoot, Bigfoot, Bigfoot at marami pang iba ay nasa ilalim ng Bigfoot banner. Maraming estado at rehiyon ng bansa ang may sariling bersyon ng mala-unggoy na pigura. Mahahanap mo ang buong komunidad at grupo ng mga tao na naglalaan ng kanilang sarili sa paghahanap at pagpapatunay sa pagkakaroon ng Bigfoot. Ang alamat ay sinamahan din ng isang disenteng bilang ng mga tao na naghahangad na makaakit ng atensyon sa pamamagitan ng pag-imbento ng mga kalokohan, panloloko at pagsasadula.
Ang patuloy na pagkahumaling sa Bigfoot ay madaling maunawaan. Ito ay may kinalaman sa ating kolektibong pagkahumaling sa hindi alam at mahiwaga. Tayong mga tao ay maaaring hindi sumasang-ayon sa karamihan ng mga bagay, ngunit lahat tayo ay mahilig magbasa ng isang magandang kuwento na may kinalaman sa ilang malilim na sulok ng ating mundo na hindi pa natatakpan.
Sa isang mundo kung saan ang bawat tanong ay tila may sagot, at ang buong kasaysayan ng mundo ay nasa ating mga daliri, ang pagnanais na maniwala sa isang bagay na hindi natin maunawaan ay tunay na magnetic. Ang kakulangan ng ebidensya ay ang pinaka-kagiliw-giliw na bagay. Kung hindi natin ito mapabulaanan nang walang pagdududa, kung gayon anuman ito, maaaring nasa labas pa rin ito sa isang lugar.
Bilang parangal sa hari ng lahat ng cryptids, manood tayo ng apat na pelikulang nagbibigay-buhay sa alamat ng Bigfoot at tingnan kung kaya nilang gawing mananampalataya ang Bigfoot sa atin.
Gabi ng Demonyo (1980)
Eto na guys. Ang Night of the Demon ay isa sa mga kakaibang genre trope na madalas sinasabing maganda dahil kakaiba ang mga ito. Alam mo ang uri ng pelikulang sinasabi ko: lowbrow trash na may nakakabaliw na alindog na nalampasan nito ang pangit nitong produksyon at nagiging isang karanasan sa sarili.
Simple lang ang kwento. Isang grupo ng mga mag-aaral sa kolehiyo at kanilang propesor ang nakipagsapalaran sa kagubatan ng Northern California sa pag-asang mapatunayan ang pagkakaroon ng Bigfoot. Spoiler: meron na.
Na-film noong 1979 ngunit hindi inilabas sa VHS sa US hanggang 1983, ang Night of the Demon ay isa sa mga bihirang kaso kung saan ang hype ay tumutupad sa mga pangako nito. Na-censor sa UK bilang "Video Abomination", itong James K. Wasson-led classic beast movie ay mayroon ng lahat. Ito ay madugo, maalat at hindi sinasadyang nakakatawa. Ang lahat ng pinagnanasa ng mga junkies sa pagsasamantala ay makikita sa 92 minutong platter na ito ng mainit na celluloid cheese.
Karamihan sa mga eksena ng pagpatay ay ipinapakita sa madla sa pamamagitan ng flashback habang ang ating bayani, si Dr. Nugent, ay nagsasabi sa kanyang koponan tungkol sa lahat ng kanyang kamakailang pakikipagtagpo sa mahiwagang hayop. Ang bawat pagpatay ay sarili nitong mini-movie na may nakakahilong genre merito. Ang hangal na pag-arte, kakila-kilabot na dubbing at hindi magandang panoorin ang nagdadala ng pelikula sa nakakabaliw na katapusan nito.
Kapag ang kaguluhan ng Bigfoot ay wala sa screen, ang aming mga karakter ay nakakagulat na kaaya-ayang kausap. Hindi man sila malapit na ma-work out o madama, ngunit hindi sila nagbubunga ng iritasyon o poot, na napakahalaga para sa isang pelikulang tulad nito.
Ang Night of the Demon ay isa sa mga "I have to show this to my friends" exploitation films. Mahusay itong ipinares sa mga pelikulang tulad ng Don't Walk Into the Woods...Alone! o "Mga Paglalaro".
Ang Alamat ng Boggy Creek (1972)
Kung ang kuwento ng campfire ay isang pelikula, ito ay magiging The Legend of Boggy Creek. Kinunan at na-edit ng kilalang regional genre director na si Charles B. Pierce (The Town That Dreaded Sundown), ang Boggy Creek ay isang magandang kinunan na docudrama na nag-explore sa mito ng Fuquay Monster, na sinasabing pinagmumultuhan ang Fuquay, Arkansas.
Si Pierce, na isinalaysay ng mahusay na pagganap ni Vern Steerman, ay gumagamit ng mga tunay na lokal mula sa Fawke sa kanyang docudrama. Marami sa mga pinag-uusapan ay aktwal ding nagpapahayag ng sarili na mga saksi sa halimaw. Ang kapansin-pansing diwa ng pagiging tunay na ibinibigay nito sa pagpipinta ay hindi matataya. Ito ay isang kahanga-hangang pagtingin sa isa pang panahon at rural na buhay sa isang maliit na bayan.
Ang pagmamahal at craft na napupunta sa paglikha ng mababang badyet na panrehiyong katatakutan ay palaging nagkakahalaga ng pahalagahan, anuman ang resulta. Gayunpaman, sa isang Pearce na pelikula, maaari mong palaging asahan ang mahusay na cinematography na may higit sa average na komposisyon ng kuha. Ang Alamat ng Boggy Creek ay puno ng mahusay na nature photography. Ang pier ay nananatili sa tahimik na tubig, baluktot na mga sanga ng puno, nakasabit na lumot - lumilikha siya ng nakaka-engganyong kapaligiran na ginagawang tila walang katapusan ang mga likas na tanawin ng Fouk sa kanilang kagandahan at misteryo.
Napaka-cozy ng alamat ng Boggy Creek, kaya hindi ito makukuha ng mga umaasang may mala-Bigfoot na nilalang sa pelikulang naghihiwalay sa mga kawawang biktima. Nakamit ni Pierce ang isang bagay na mas katamtaman, dahil ang tanging biktima sa buong pelikula ay isang aso. Maliban sa ilang kuha ng mga naaagnas na bangkay ng hayop, talagang walang dugo sa pelikula.
Para sa bagay na iyon, ang Boggy Creek ay ang perpektong horror movie para sa mga bata at masigasig na horror fan.
Hindi ibig sabihin na ang pelikula ay walang ginaw o tensyon. Ang paglalarawan ng halimaw ni Fowke mismo ay kamangha-manghang mahusay na ginawa. Bagama't halata na siya ay isang lalaki na naka-black fur suit, kinukunan siya ng pelikula ni Pierce mula sa malayo o natatakpan ng mga dahon. Kung minsan, ang halimaw ay lumilitaw na halos parang isang itim na walang laman, na nakakagambala sa natural na kagandahan ng lugar. Ang matalas na mata ni Pearce at ang pambihirang disenyo ng tunog ng pelikula (ang halimaw na sigaw ni Fowke ay isang tunay na spinner) ay ginagawa ang lahat upang ipakita ang halimaw bilang isang bagay na totoo.
Mga Nilalang (2014)
Hindi ko matandaan ang pelikulang ito na gumawa ng isang malaking splash kapag ito ay lumabas. Mukhang ang pagbabalik ni Eduardo Sanchez, isa sa mga arkitekto ng Blair Witch Project, sa mundo ng mokyumetari ay dapat na nagdulot ng malaking kaguluhan sa mga tagahanga ng genre... ngunit sayang, tila ang Thing na pelikula ay dumating lamang. at nagpunta.
Ito ay maaaring dahil sa ang katunayan na sa puntong ito ang subgenre ay naging napaka-oversaturated. O baka hindi lang inisip ng karamihan na ganoon kaganda ang pelikula (hindi mabait ang mga kritiko dito). Well, hindi mahalaga. Ang mahalaga ay ang Existenza ay ang Found Footage na pinakamagandang piraso ng horror na may mahusay na paglalarawan ng Bigfoot.
Tulad ng lahat ng mokyumetari na pelikula, ang premise ng pelikula ay napakasimple. Isang grupo ng mga kabataan ang dumating sa isang liblib na bahay sa kagubatan. Doon nakatira si Bigfoot. Tinatakot niya ang grupo, isa-isang pinutol ang mga ito nang mas matindi. Ano ang ginawa ng mga batang ito upang magkaroon ng galit ng halimaw? May higit pa kaya dito kaysa sa isang walang isip na mamamatay-tao?
Ang umiiral ay nagiging mas mahusay habang ito ay nagpapatuloy. Sa una, masyadong pamilyar ang plot at masyadong formulaic ang cast para makilala ang pelikula sa Found Footage pantheon. Gayunpaman, habang lumalala ang salungatan, ang mga karakter ay nagiging mas gusto at ang panganib ay nagiging mas matindi. Mayroong ilang napaka, nakakatawang set piece sa pelikulang Creatures. Ang pagtatanghal at pagpapatupad ng mga eksena sa pag-atake ay mahusay, na inilalagay ang ilan sa mga ito sa par sa Matt Reeves' Cloverfield, na hawak pa rin ang gintong medalya para sa halimaw na aksyong mokyumetari.
Isa sa mga pinakakahanga-hangang elemento ng pelikulang Creatures ay ang pagtatapos. Karamihan sa mga pelikulang mokyumetari ay may posibilidad na magkaroon ng napakabilis na pagtatapos. Ito ay naaayon sa konsepto ng pelikula. Ang The Creatures ay tumatagal ng kanilang oras upang tapusin ang lahat ng kaguluhang ito at tinapos ang pelikula sa isang nakakagulat na emosyonal at banayad na punto. Ito ay tunay na nakaka-touch.
Dapat ding bigyan ng kredito ang pelikula para sa pag-feature, sa palagay ko, ang pinakamahusay na disenyo ng Bigfoot na magpapaganda ng isang pelikula sa labas ng Harry at ng Hendersons.
Uri ng masama (2006)
Ang The Abominable Man ni Ryan Schifrin ay ang pinakasimpleng pelikula ng nilalang sa listahang ito at ang pinakaangkop na pelikulang Bigfoot.
Mula nang ilabas ito noong 2006, naging paborito ng mga tagahanga ng genre ang The Hideous Type. Ito ay isang walang kabuluhang halimaw na pelikula na naglalaman ng lahat ng hinahanap ng mga horror lover. Ito ay may kakila-kilabot, ito ay may kaunting quirkiness, at ito ay isang impiyerno ng isang halimaw.
Ang likod na bintana at Bigfoot ang batayan ng pelikulang ito. Ang aming pangunahing karakter, si Preston (Max McCoy), ay humaharap pa rin sa malagim na pagkamatay ng kanyang asawa habang umaakyat sa Mt. Hindi lang nawalan ng asawa, nawalan din siya ng gamit ng kanyang mga binti.
Sa rekomendasyon ng kanyang psychotherapist, bumalik si Preston sa kanyang Flatwood cabin kung saan nangyari ang trahedya, at kinuha siya ng kanyang asshole nurse na si Otis bilang isang nurse. Samantala, isang grupo ng mga kabataang babae ang lumipat sa isang kalapit na cabin upang magsaya. Parehong ang mga batang babae at Preston ay malapit nang ma-target ng isang napakapangit na bagay na nakatago sa kakahuyan.
Ang isang malaking bahagi ng kung paano gumagana ang Abominable Guy ay ang gusto at pag-aalaga namin kay Preston. Si McCoy ay gumaganap ng isang napaka-nakikiramay at mahinang papel na nagpapalaki sa materyal na higit pa sa masasayang himulmol. Ang natitirang bahagi ng cast ay puno ng nakakatuwang pagsuporta sa mga tungkulin mula sa mga paborito ng genre mula kay Dee Wallace hanggang Lance Henriksen hanggang Jeffrey Combs. Ang B-movie queen na si Tiffany Shepis ay kasama rin sa pelikula upang magdala ng dagdag na dosis ng kredo ng genre sa mga paglilitis.
Ang Abominable Guy ay ang uri ng halimaw na pelikula na talagang nami-miss ko. Gumagamit siya ng napakaliit na badyet upang bigyan ang mga manonood ng labis na kasiyahan hangga't maaari nilang makuha. Ang cast ay gumaganap at sineseryoso ang materyal hangga't kinakailangan upang gawin itong mas mataas kaysa sa isa pang cheesy monster na pelikula - bagama't nangungulit pa rin ito sa cheesy monster movie itch, hindi ka maaaring magkamali.
Minsan ito talaga ang hinahanap mo.
Inirerekumenda: Top 8 Creepy Children's Animated Series na Nagdudulot ng Horror
