Szukasz informacji o filmie Wilderness przed lub po obejrzeniu? Kemping sprawia, że ludzie zachowują się inaczej niż oni sami. Gdy Wielka Natura pojawi się w polu widzenia, dynamika władzy może się zmienić, a zwykły zmysł samozachowawczy może pozostać nienaruszony lub nie. Tak właśnie stało się, gdy para wybrała się na biwak w filmie Wilderness, opartym na incydencie z 2005 roku w Missinaibi Provincial Park. Przybywając do celu w pamiętny weekend, bohaterowie tego kanadyjskiego horroru z 2014 roku powoli stają się ofiarami zarówno osobistego stresu, jak i bezwzględnego środowiska.
W filmie The Backcountry Alex (Jeff Roop) nie mógł się doczekać, aby pokazać swojemu przyjacielowi Jenn (Missy Peregrym) szlak Czarnej Stopy, dopóki nie poinformowano ich, że obszar ten jest zamknięty na sezon. Alex, który już odmówił zabrania mapy strażnikowi parku (Nicholas Campbell), nie mówi ustnie o swoich intencjach, ale nietrudno je zrozumieć. Dlatego w mniej niż dwie minuty reżyser Adam McDonald wyjaśnia widzom, że ten spacer pójdzie na marne.
Pomimo swojego widocznego braku doświadczenia i niezręczności, Alex nadal zachowuje się arogancko i czasami protekcjonalnie przez cały weekend. Najpierw dokucza Jenn za przyniesienie sprayu na niedźwiedzie oraz niewłaściwego rodzaju flar, a następnie ignoruje jej prośbę o powrót do domu przy pierwszej (i dużej) oznaki kłopotów. Jednak to Alex stwarza niebezpieczeństwo na każdym kroku tej wyprawy terenowej. To nie Brad, przewodnik (Eric Balfour), którego Jenn niewinnie zaprasza na obiad, ani strażnik parku, który nie był bardziej nachalny, jeśli chodzi o mapę. Nie, jeśli ktoś jest winny, to bezgłowy i pewny siebie Alex.
Ponieważ Jenn jest prawnikiem i prawdopodobnie zarabia więcej niż jej chłopak, projektant krajobrazu, Alex może być zaniepokojony tym, co jego zdaniem wywraca do góry nogami jego idealny, heteronormatywny związek. A jeśli istnieje sposób na zademonstrowanie przejawów tradycyjnej męskości, to jest to kampania. Jenn jest nowicjuszem o ugruntowanej pozycji, więc Alex, nawet jeśli się myli, wydaje się dość kompetentny. Wszystko oczywiście się zmienia, gdy pojawia się czarujący i pełen pasji Brad, który rzuca wyzwanie Alexowi. Jenn nie została poinformowana o tym konkursie, więc kiedy Brad próbuje zaoferować swoje usługi jako przewodnik, grzecznie odmawia, ponieważ już go ma. Jednak szkoda wyrządzona ego Alexa, zwłaszcza gdy Brad po raz ostatni stwierdza swoje „nieporozumienie”.
W rezultacie film Wilderness zamienia się w okrutną przypowieść o konsekwencjach nieuczciwości nie tylko w stosunku do innych, ale także do samego siebie. Alex udaje poszukiwacza przygód, podczas gdy w rzeczywistości nie był nawet w Blackfoot od czasów liceum. Myli nostalgiczne przywiązanie do szlaku z praktyczną wiedzą i para wkrótce gubi się w środku parku. Aż do tego momentu Jenn całkowicie kontrolowała sytuację swojego chłopaka, nawet przepraszając, kiedy czuła, że psuje Alex zabawę. Ale gdy tylko w końcu zbłądzą, Jenn wpada w panikę. W końcu wyżywa się na Alexie, niszcząc go swoimi słowami („Zawsze wszystko psujesz, jesteś takim pieprzonym frajerem”).
Całkiem łatwo jest nienawidzić Alexa, ponieważ MacDonald stworzył go jako jedynego worka treningowego w filmie. Nie będzie niespodzianką, jeśli ludzie zobaczą go jako prawdziwego antagonistę. Oprócz zachowywania się, jakby wiedział wszystko lepiej niż ktokolwiek inny, robi wszystko, co w jego mocy, aby ta podróż się odbyła, nawet jeśli oznacza to kłamstwo i ukrywanie informacji. Od potajemnego zostawiania telefonu komórkowego Jenn – żeby już nie dzwoniła do pracy – po milczenie na temat podejrzanych śladów zwierząt, które widzi w ziemi, Alex podejmuje złe decyzje, jakby to była jego praca. Jego celem była nieoczekiwana propozycja małżeństwa, ale jeden dobry uczynek nie przekreśla wszystkich złych. Mimo to trudno nie współczuć Alexowi w świetle tego, co dzieje się w dewastującej centralnej części filmu The Wilderness.
Wilderness może mieć zabójczego niedźwiedzia, ale ma niewiele wspólnego z innymi filmami o zabójczych niedźwiedziach. Na początek czarny niedźwiedź, którego można tu zobaczyć, zabiera tylko jedno życie. Pomimo skromnej liczby zwłok McDonald tworzy na ekranie jedną z najbardziej imponujących scen symulowanej masakry niedźwiedzia. Ślady gore i gore są rzeczywiście zadziwiające po obejrzeniu krajobrazów i innych naturalnych scen, ale to utrzymująca się jakość ataku i towarzysząca mu ścieżka dźwiękowa ociekającego i rozdzierającego ciała prześladują widza. Nie dzieje się tak, gdy oczywisty rekwizyt przypominający łapę wchodzi w kadr i niszczy kogoś jednym efemerycznym machnięciem. W przeciwieństwie do tego, ta sekwencja trwa bolesne pięć minut, zanim samotnemu ocalałemu udaje się uciec.
Ogólny wizerunek niedźwiedzia zmienił się dramatycznie w czasie, do tego stopnia, że jest on postrzegany bardziej jako uroczy i zabawny niż jako potencjalnie niebezpieczny. W przeciwieństwie do rekinów, węży i wielkich kotów, niedźwiedź jest zwodniczo słodki. Nie są od razu postrzegane jako przerażające jak inne zwierzęta. Nic więc dziwnego, że zamieniono je w postaci z kreskówek, zabawki i maskotki. Ale nie tylko antropomorfizm sprawia, że niedźwiedzie są mniej onieśmielające; nawet w gatunku horroru niedźwiedź nigdy nie jest przedstawiany jako prawdziwe zwierzę. Przeciętnie są bystrzejsi, bardziej przebiegli i generalnie wcale nie przypominają swoich prawdziwych odpowiedników. Film „Wilderness” dobrze pokazuje niedźwiedzia, choć rzadkiego kanibala, ale bez żadnego pokazu. A efekt końcowy jest absolutnie przerażający.
Kolosalny debiut Adama Macdonalda ukazuje wyjątkowy koszmar spowodowany ludzkim błędem. Bohater Alexa raz po raz wykazuje niedyskrecję, ale nawet gdyby przestrzegał zasad i zachowywał wszelkie niezbędne środki ostrożności, wciąż nie ma gwarancji, że wszystko potoczyłoby się inaczej. W końcu natura jest obojętna na system dobrych i złych zachowań ludzi. A film The Wilderness pokazuje ten fakt z niespotykaną do tej pory surowością.
Oferowane: 4 filmy o Wielkiej Stopie (Wielkiej Stopie)
