Horrory zwykle przedstawiają osoby starsze jako słabe i bezbronne; są łatwym łupem dla szybkiego potwora lub brutalnego zabójcy. Po drugiej stronie gatunku są te rzadkie filmy, w których starsi ludzie są znacznie mniej bezbronni. Ich zaawansowany wiek stwarza iluzję dobroci i kruchości, ale w głębi duszy żywią urazę i wściekłość. Starają się skrzywdzić wszystkich, zwłaszcza tych, którzy nie są tacy jak oni lub tych, którzy przypominają im o utraconej młodości i możliwościach.
Data premiery w serwisie Netflix od Październik 7 2022 roku.
Starzy ludzie Netflix należą do tej drugiej kategorii, chociaż jeden szczególny czynnik odróżnia ten niemiecki film od innych horrorów o starych ludziach. To nie jest odosobniony przypadek; Na wolności grasuje cały legion siwych zabójców.
Od nikczemnych adoptorów, antyspołecznych nastolatków po odradzające się demony, gatunek horroru zawsze postrzegał młodzież jako potencjalne zagrożenie. Jednak w najnowszym horrorze Andy'ego Fetschera, Urban Explorer, dzieci stają po stronie terroru. W The Old Men Niemcami wstrząsa seria morderstw popełnionych przez starszych ludzi. Tajemnicze wydarzenie wprawia w ruch tłum osiemdziesięciolatków, zmuszając ich do popełniania przemocy, gdziekolwiek się udają. A dla pewnej niefortunnej rodziny świętującej niedawny ślub ci złowrogo starzy ludzie są na tropie.
Film zaczyna się zbędnym wstępem wyjaśniającym, jak duch zemsty opętał kiedyś starszych ludzi i doprowadził ich do „ślepej wściekłości”. Historia dotyka tego nieco, gdy dwoje nastolatków natyka się na pomnik pod gołym niebem, symbolizujący ich przodków i znaczenie jedności rodziny. Nie jest jasne, czy rzeczywiście istnieje nadprzyrodzona moc, ale dla tłumu, który woli odpowiedzi od niejasności, The Old Men Netflix szybko zapewnia bezpośrednie wyjaśnienie tego, co ma nadejść.
Po scenie otwierającej, która jest suchą i graficzną ilustracją dostępnej geriatrycznej ponurości, akcja przechodzi do głównego wydarzenia i postaci. Ella (Melika Forutan) wraca do rodzinnego miasteczka na prowincji, by zobaczyć ślub swojej siostry Sanny (Maxine Kazis). To, co powinno być radosną okazją dla jej dzieci, Laury i Noah (Bianca Navrat, Otto Emil Koch), zamienia się w smutne spotkanie córki i ojca. Kiedy Ella podąża za swoim ojcem Eike (Paul Fassnacht) do domu opieki, smutny stan domu i jego mieszkańców sprawia, że Ella jest zszokowana i ma wyrzuty sumienia.
Aike nie jest jedyną rzeczą ze swojej przeszłości, z którą Ella będzie musiała się uporać w drodze do domu; na weselu poznaje swojego byłego męża Lukasa (Stefan Luka). Są dla siebie zaskakująco serdeczni, mimo że Ella zostawiła Lucasa na całe życie i karierę w mieście. Jednak wspólne spojrzenia i długie chwile sugerują, że ich romans jeszcze się nie skończył. Obecna dziewczyna Lucasa, Kim (Anna Unterberger), która pracuje w domu opieki, nie jest pominięta, a jej rosnąca zazdrość prowadzi do nieoczekiwanych wydarzeń, gdy nadchodzi niebezpieczeństwo.
Starzy ludzie sprytnie pomijają ceremonię zaślubin w wiejskim kościele i od razu przechodzą do horroru. Pozostali mieszkańcy domu opieki w Saalheim organizują krwawy bunt i brutalnie rozprawiają się z kolegami Kima. Ich przywódca, nazywany po prostu „Starcem” (Gerhard Bos), kieruje następnie wszystkich na ślub Sanny. Zabawa zamienia się w horror, gdy imienniki gromadzą się w pobliżu domów, niczym chodzący trup, czekając na swój czas i denerwując swoją ofiarę. Choć to dziwne, że Ella i jej krewni od razu zdecydowali, że starsi chcą ich skrzywdzić, historia uwalnia ich od zwykłych wątpliwości, bo antagoniści w filmie wyglądają groźnie. Ich prawdziwe intencje stają się pewne jeszcze przed pojawieniem się zwłok.
Żółte i ciepłe światło poprzednich scen zostaje chwilowo zastąpione ponurymi odcieniami szarości. Lokalna przerwa w dostawie prądu potęguje niesamowitą atmosferę, jednocześnie zachęcając do strategicznego użycia latarek do wykrywania ukrytych zagrożeń w ciemności. Ponure wycie wiatru i złowieszcza muzyka wypełniają wszystkie cisze. Ponure otoczenie po pewnym czasie staje się nudne, ale w miarę jak bohaterowie, którzy przeżyli, zbliżają się do znalezienia wyjścia, światło i kolory stopniowo zaczynają powracać na ekran. Film The Old Men wygląda imponująco, nawet jeśli ten widok stał się w dzisiejszych czasach co prawda codziennością.
Andy Fetscher zasadniczo przerobił Noc żywych trupów, ale z zniedołężniałymi i sadystycznymi ludźmi zamiast zombie. I chociaż film może i powinien być brany za dobrą monetę – być może obsesyjni staruszkowie mszczący się na swoich rodzinnych afrontach – jest jeszcze jedna metafora, która patrzy prosto w kamerę. Można ją zastosować do każdego społeczeństwa, w którym niesprawiedliwe zasady są ustalane przez starsze pokolenie i przynoszą im korzyści. Te dinozaury nie zwracają uwagi na młodych, nie lubią ich i aktywnie szkodzą ich przyszłości i bezpieczeństwu. Ci, którzy zgadzają się z ich planem, również zostają wciągnięci w te szkody. Nawet bez dalszej interpretacji The Old Men Netflix jest już strasznie mrocznym filmem.
Bardziej oczywiste przesłanie jest tutaj przekazywane bez żadnych subtelności, a dla niektórych widzów taka metaforyczna niezręczność jest trudna do przeoczenia, nie mówiąc już o przetrwaniu prawie 100 minut. Dla innych złoci starcy siejący spustoszenie to więcej niż wystarczający powód do oglądania. Starzejący się antagoniści jeszcze nie przyjęli się we współczesnym horrorze, ale w świetle dzisiejszej wojny pokoleniowej prawdopodobieństwo, że w najbliższej przyszłości pojawi się więcej filmów takich jak The Old Men, wydaje się wysokie.
