Misschien moet ik op voorhand mijn vooroordelen daarover aangeven signalis overzicht: er was niet de minste kans dat ik Signalis niet leuk zou vinden. Ik ben al heel lang fan van survivalhorror en dit is een ouderwets survivalhorrorspel. Als je ooit de vraag hoort voor wie dit spel is gemaakt, vertel me dan wat het voor mij was.
Dit is echter helemaal niet wat ik had verwacht. De trailers en demo die ik in september op PAX West speelde, doen me denken dat Signalis gewoon een rechttoe rechtaan eerbetoon is aan survival-horrorgames uit de late jaren 90, zoals Them and Us of Tormented Souls.
Dat is een goede beschrijving van Signalis in 25 woorden, maar het vertelt niet het hele verhaal. Er is een opzettelijk surrealisme in het verhaal van de game dat me nu al weken achtervolgt. Hoe dieper je in Signalis komt, hoe meer het voelt alsof de game zich om je heen ontvouwt, gaande van een sciencefictionverhaal tot de verontrustende droom van iemand anders.
Signalis speelt zich af in de verre toekomst, in een zonnestelsel dat wordt bestuurd door de autoritaire Yuzan Republiek. Je speelt als LSTR-512, of Elster, een technicus op het ruimteschip Penrose op een missie om bewoonbare planeten te vinden. Elster is ook een replica: een kunstmatige mens die is gemaakt en geprogrammeerd om zijn werk te doen zonder veel capaciteit voor persoonlijk initiatief.
Aan het begin van het spel wordt Elster wakker en ontdekt dat de Penrose een noodlanding heeft gemaakt op een met ijs bedekte planetoïde aan de rand van het systeem. Haar enige bemanningslid, de loods van het schip, is vermist. Om de belofte die ze aan de piloot heeft gedaan na te komen, gaat Elster naar hem op zoek.
De dichtstbijzijnde nederzetting op de planetoïde is een mijnkolonie en Elster ontdekt al snel dat het er alleen verlaten uitziet. Hier brak een vreemde ziekte uit, die mensen trof en de meeste lokale replica's in monsters veranderde.
Ik laat met opzet een paar belangrijke details van het Signalis-complot weg. Ik weet dat in ieder geval een deel van deze informatie al in de previews op andere sites staat, maar ik kon het spel bijna helemaal koud betreden en heb er veel baat bij gehad. Het is de moeite waard om het zelf te doen als je de kans hebt.
Dat gezegd hebbende, als je een fan bent van klassieke horror, zul je al in de eerste 15 minuten of aan het einde van de demo goed begrijpen wat er in Signalis gebeurt. Ik zou zelfs zeggen dat je een voordeel hebt ten opzichte van het spel, aangezien sommige delen van de plot alleen worden uitgelegd door middel van culturele referenties.
(Signalis heeft ook een leuke Eternal Darkness-twist rond het tweede derde deel van de playthrough. Je weet het als je het ziet. Je zult ook kunnen zien wanneer iemand erin gelooft, omdat ze eerder boos zijn erover op Twitter. of reddit).
Als Elster ga je op pad om een mijnkolonie te verkennen op zoek naar wapens, antwoorden en een vermist bemanningslid, ondanks het feit dat corrupte replica's het grootste deel van het gebied bewonen en je elk moment kunnen aanvallen.
Signalis heeft een vrij conventionele reeks wapens: een pistool, een jachtgeweer en een SMG, met voor elk een kleine hoeveelheid munitie. Het is vaak mogelijk om zonder slag of stoot langs vijanden te glippen of ze uit te schakelen met een paar goed gemikte kogels, maar de meeste vijanden in Signalis blijven niet dood.
Als je een corrupte replica niet verbrandt met een fakkel, zal deze uiteindelijk weer tot leven komen en zijn er niet zoveel fakkels in het spel. Je zult zorgvuldig moeten kiezen waar en wanneer je wilt schieten, en niet alleen alle vijanden op je pad vernietigen.
Elster, in de ware zin van het woord, is niet bedoeld voor gevechten. Ze is een geprogrammeerde technicus die veel verder werkt dan haar werkparameters, wat zich mechanisch vertaalt in een onhandig richtsysteem. Het is gemakkelijk genoeg om te gebruiken, maar Elster is traag om haar wapen op te heffen en waterpas te zetten, vooral als je snel iets probeert te richten dat net achter je verscheen.
Bovendien heeft het 6 inventarisslots, die alles kunnen bevatten wat je bij je wilt dragen, inclusief questitems en benodigde uitrusting. In het universum is dit te wijten aan het feit dat Elster een replica is, dus ze is geprogrammeerd om op elk moment slechts een bepaalde hoeveelheid apparatuur mee te nemen. De Republiek Yuzan beschouwt replica's als vervangbaarder dan kogels.
Yuri Stern, mede-ontwikkelaar van Signalis, noemde het "onderdrukkende systemen en ouderwetse survivalhorror-mechanica". In het universum is dit in wezen een aanklacht tegen de Yuzan-republiek, die grote waarde hecht aan het zien van zowel mensen als replica's als tandwielen in een machine. In zowel de Signalis-setting als het genre is het deck vanaf het begin tegen je gericht.
De kolonie zelf valt gestaag uit elkaar, en dat is al zo sinds je komst. Helemaal aan het begin zul je enkele puzzels moeten oplossen die de vorm aannemen van een mechanische storing, zoals het opnieuw aansluiten van de voeding.
Na een bepaald punt beginnen de puzzels langzaam raar te worden, wat ook het punt is waarop de Signalis letterlijk en figuurlijk uit elkaar begint te vallen. Hoe dieper Elster wegzinkt in de kolonie, hoe verder ze afdwaalt van de realiteit, totdat de puzzels opzettelijk geen zin meer hebben op een ander niveau dan de logica van de droom.
Dit is een interessante algemene benadering. De meeste moderne games kiezen ervoor om gevechten helemaal achterwege te laten in plaats van het opzettelijk ongemakkelijk te maken; een paar bonussen geven aan de kwaliteit van leven, zoals een speciale inventaris voor zoektochtitems; en probeer vaak, zo niet noodzakelijkerwijs, de puzzels organisch in de setting te passen. Signalis daarentegen probeert actief de speler teleur te stellen en te verwarren. Als dit voor jou de doorslag geeft, kan ik het je niet kwalijk nemen.
Het is ook niet helemaal efficiënt, vooral in de tweede helft van de Signalis-recensie, waar de moeilijkheidsgraad van het spel dramatisch toeneemt. De spelkaart gaat een tijdje offline, de gevechten worden zonder waarschuwing een stuk moeilijker en je wordt zonder waarschuwing in verschillende grote gevechten gegooid. Je krijgt een beter wapen, maar Elster hanteert het nog steeds, dus het belicht uiteindelijk de slechtste aspecten van het spelsysteem.
Inventarisbeheer wordt ook een groot probleem in de nieuwste grote Signalis-zone, waar je met meer missie-items tegelijk moet jongleren dan ooit tevoren. Ik weet niet of ik een rugzak-upgrade voor Elster heb gemist, maar ik heb het grootste deel van de laatste twee uur van het spel besteed aan het maken van estafetteraces naar de dichtstbijzijnde opslagcontainer. Op dit punt, hoe interessant de parallellen tussen de setting en de mechanica van Signalis ook waren, begon ik me te ergeren.
Nu ik het spel heb voltooid, moet ik echter toegeven dat dit slechts muggenziften zijn. De echte reden om Signalis te beoordelen, is dat het anders is dan al het andere. Dit is geen nostalgisch project of een nauwgezette recreatie van de favoriete spellen van de ontwerpers; in plaats daarvan gebruikt de game de beperkte gameplay-mechanica van de vorige generatie om de overweldiging en paniek van zijn personages weer te geven.
Signalis is eerder verontrustend en griezelig dan angstaanjagend, maar als je op zoek bent naar een korte, intense game voor een Halloween-weekend, zoek dan niet verder.
