Als je op zoek bent naar een hardcore Marlow-filmrecensie, dan ben je hier aan het juiste adres. Marlowe is een bewerking van John Banville's geautoriseerde roman Blonde Black Eyed uit 2014, die het verhaal voortzet van Raymond Chandler's privédetective Philip Marlowe. De film werd geregisseerd door Neil Jordan en geschreven door William Monahan. Ondanks veelbelovende elementen kon de film niet boeien en is het een platte en saaie neo-noir die weinig te bieden heeft.
Een half mysterie met een zwak verhaal
Marlowe (gespeeld door Liam Neeson) speelt zich af in Bay City in 1939 en wordt benaderd door Claire Cavendish (Diane Kruger), een erfgename die op zoek is naar haar vermiste minnaar Nico Peterson (Francois Arnaud), een maker van filmstudio-accessoires. Marlow komt ter zake, maar terwijl hij in het mysterie duikt, realiseert hij zich dat alles veel gecompliceerder is dan het lijkt. De onthullingen aan het einde klonken echter saai, en de plot en relaties van de personages rechtvaardigen het bijna twee uur durende scrollen door de film niet.
Eendimensionale karakters met ongemakkelijke dialogen
Marlowe's filmrecensie had waarschijnlijk moeten beginnen met de personages. De personages zelf zijn eendimensionaal en de acteurs hebben te kampen met onhandige dialogen die hun aflevering vaak stroef maken. Kruger doet haar best, maar er ontbreekt iets aan haar femme fatale en het script voor haar personage helpt helemaal niet. Neeson portretteert Marlowe alsof de privédetective er gewoon klaar mee was, waardoor je je kunt afvragen of Neeson er net zo over denkt.
Bleke imitatie van andere neo-noir films
Marlow is misschien neo-noir, maar het is moeilijk om het niet te zien als een bleke imitatie van andere, meer succesvolle films in het genre. De film doet zijn best om er neo-noir uit te zien en te klinken, maar het mist de passie, de leegte die elke scène en karakteruitwisseling doordringt. De cinematografie probeert Marlow een ouderwets gevoel te geven, maar faalt en laat veel te wensen over. De kostuums, hoewel mooi, doen denken aan wat de film probeert na te bootsen.
De cast ziet er uitgeput uit
Zelfs de cast lijkt geen stoom meer te hebben en speelt voornamelijk houten rollen. Adewale Akinnuoye-Agbaje als Cedric stal de show ondanks dat hij maar een korte tijd in de film zat. Cumming kauwt door het landschap en Houston is over het algemeen solide. Het acteerwerk van de acteurs mist echter enthousiasme, waardoor de personages nog eenzijdiger worden.
Marlowe: Passage door bewegingen
De film "Marlowe" kan worden omschreven als "een idioot". Het is een film die niet voelt alsof hij hier zou moeten zijn, en elke creatieve beslissing, tot aan het script en de regie, bewijst het. Neo-noir speelt misschien een rol, maar het mist alles wat deze film tot een plezierige, magnetische Philip Marlowe-ervaring zou kunnen maken. Het is echt jammer dat de film weinig tot geen persoonlijkheid heeft om het hoofd boven water te houden.
Over het algemeen doet "Marlowe" zijn best om intrigerend te zijn, waarbij hij van het ene cryptische subplot naar het andere verschuift met weinig interesse in zijn eigen verhalen. Gebrek aan passie en leegte doordringt elke scène van de film, en de personages zijn eendimensionaal en spelen houterig. Niets in de film kan van hem een prettig en magnetisch beeld van Philip Marlowe maken. Dus misschien kwam de Marlowe-filmrecensie een beetje boos uit, maar ik hoop dat ik je een paar verspilde uren van je leven heb bespaard.
aanbevolen: Beoordeling "The Last of Us» - een triomfantelijke en hartverscheurende aanpassing van een videogame
