Το Ίδρυμα SCP, εξελισσόμενο από ταπεινές απαρχές που μπορούν να αναχθούν σε ένα ανεπιτήδευτο φόρουμ συζήτησης στο Διαδίκτυο γύρω στο 2007, έχει προχωρήσει πολύ τα τελευταία 15 χρόνια. Και σε αυτό το διάστημα είχε πολλούς θαυμαστές.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί μια ιδέα τόσο δελεαστική όσο αυτή έχει τόσο απίστευτη μακροζωία. Άλλωστε, η ιδέα μιας μυστικής οργάνωσης που έχει ως αποστολή να κρατά τα ανεξήγητα υπό λουκέτο είναι πρόσφορο έδαφος για κάθε λογής καταπληκτικές ιστορίες.
Δεν έχετε παρά να βουτήξετε σε αυτό το σύμπαν και πριν ανοίξετε έναν μπουφέ με τρελούς αστικούς θρύλους, καθένας από τους οποίους είναι πιο δημιουργικός από τον προηγούμενο. Μεταξύ άλλων, υπάρχουν αθάνατοι γιατροί πανώλης (ικανοί να σκοτώσουν με απλή επαφή με το δέρμα), σφραγισμένα τζάμια στα οποία μπορείτε να γράψετε για να επικοινωνήσετε με παράλληλους κόσμους και οικιακές συσκευές που κατά κάποιο τρόπο σας κάνουν να τις αναφέρετε σε πρώτο πρόσωπο.
Όχι μόνο αυτές οι σκοτεινές ιδέες αψηφούν την ταξινόμηση του είδους (μερικές είναι μυστήρια, άλλες είναι τρόμου, ακόμη και κωμωδίες), αλλά υπερβαίνουν επίσης το μέσο. Αν σας ενδιαφέρει να κατεβείτε την παράξενη τρύπα του κουνελιού SCP, δεν περιορίζεστε πλέον μόνο στον γραπτό λόγο, καθώς η μυθολογία έχει ενσωματωθεί σε ηχογραφήσεις, βιντεοπαιχνίδια, τέχνη από θαυμαστές, κλιπ YouTube και, πιο πρόσφατα, viral Βίντεο TikTok.
Εν ολίγοις, ενώ το σύμπαν SCP ξεκίνησε ως απλώς μια άλλη τρομακτική πάστα Voguan, με τα χρόνια έχει εξελιχθεί σε κάτι πολύ περισσότερο. Αυτό που κάποτε ήταν λίγοι χρήστες του 4chan που δημοσίευαν περίεργες ιστορίες και ψεύτικες επιστημονικές αναφορές για τη δική τους διασκέδαση έχει γίνει από τότε ένα πραγματικό φαινόμενο λατρείας.
Το έργο περιλαμβάνει εκατοντάδες και εκατοντάδες ταλαντούχους ανθρώπους και είναι το απόλυτο παράδειγμα ενός «συνεργατικού έργου φαντασίας». Το ειδικό wiki έχει αξιοζήλευτα ταλαντούχους συγγραφείς που γράφουν σε πολλές γλώσσες, επαγρύπνησης συντονιστές για να διασφαλίσουν τον ποιοτικό έλεγχο, επιμελές προσωπικό αδειοδότησης και το είδος της έντονης υποστήριξης που συνήθως προορίζεται μόνο για τα πιο αγιασμένα αντικείμενα της ποπ κουλτούρας.
Ωστόσο, ένα πράγμα που λείπει από το SCP είναι η γενική αίσθηση της συνέχειας. Αντί να υπάρχει ένας ενιαίος κανόνας που πρέπει να τηρείται αυστηρά, η ιστορία βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση ρευστότητας και οι προϋπάρχουσες λεπτομέρειες μπορούν να αγνοηθούν εντελώς (ή ακόμα και να αντικρούονται εντελώς) ανάλογα με την ιδιοτροπία του μεμονωμένου συγγραφέα. Σύμφωνα με τα λόγια του οδηγού για αρχάριους στο wiki: "Όσο η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, η ελευθερία σας [εδώ] είναι ουσιαστικά απεριόριστη." Για παράδειγμα, σε ορισμένες επαναλήψεις το Ίδρυμα SCP δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1960, ενώ σε άλλες οι δραστηριότητές του χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα.
Αν και αυτό μπορεί να είναι μια απελευθέρωση για ορισμένους δημιουργούς, αποτελεί μια μοναδική πρόκληση για όσους προσπαθούν να προσαρμόσουν συνολικά μια δυσκίνητη IP. Τελικά, πώς μπορείτε να αναπαραστήσετε πραγματικά κάτι αν είναι ήδη κατακερματισμένο και γεμάτο ασυνέπειες; Από πού ξεκινάς;
Οι προγραμματιστές του Game Zoo Studio βρήκαν μια κομψή λύση σε αυτό το πρόβλημα στο πρώτο τους παιχνίδι SCP: Secret Files, δημιουργώντας, στην πραγματικότητα, το αντίστοιχο βιντεοπαιχνίδι του Creepshow. Η νέα κυκλοφορία του παιχνιδιού συλλέγει τις καλύτερες έννοιες από το wiki και στη συνέχεια τις συνδυάζει σε μια μοναδική ανθολογία, κάθε κεφάλαιο της οποίας έχει τους δικούς του χαρακτήρες, στυλ τέχνης, χειριστήρια και μηχανισμούς παιχνιδιού.
Στο παιχνίδι, παίζετε ως απόφοιτος του MIT που ονομάζεται Carl, ο οποίος έχει προσληφθεί από το τμήμα αρχειοθέτησης του Ιδρύματος. Φυσικά, η διαδικασία πρόσληψης δεν ήταν ακριβώς συμβατική, επομένως δεν ξέρετε σχεδόν τίποτα για τη δουλειά μέχρι να φτάσει η πρώτη σας μέρα. Το μόνο που σας έχουν πει είναι ότι πρέπει να ακούτε προσεκτικά τους ανωτέρους σας και ότι είναι επιτακτική ανάγκη να μην παίρνετε ανόητα ρίσκα.
Ερχόμενος στη δουλειά σου από τις 9 έως τις 5, φτάνεις στη χειρότερη εισαγωγή στον κόσμο. Υπάρχουν πάρα πολλές κόκκινες σημαίες για λίστα, αλλά σύντομα θα έχετε την αίσθηση ότι ούτως ή άλλως το HR δεν είναι το πρωταρχικό μέλημα του Ιδρύματος.
Πριν ακόμη από το πρώτο σας μεσημεριανό διάλειμμα, έχετε ήδη περάσει από έναν απίστευτα ασαφή προσανατολισμό, έχετε χαιρετήσει αγενώς από τα ανώτερα στελέχη, σας χλευάστηκε από τους συναδέλφους σας και έχετε μάθει ότι ο επώδυνος θάνατος είναι απλώς ένας αποδεκτός κίνδυνος σε αυτό το επικίνδυνο εργασιακό περιβάλλον. Το χειρότερο είναι ότι πρέπει επίσης να τα βάλεις με έναν αντιπαθητικό fanboy του Rick and Morty που αναφέρεται συνεχώς στην εκπομπή στην ομαδική συνομιλία σου.
Όσον αφορά τα καθήκοντά σας ως αρχειοφύλακας SCP, η δουλειά σας είναι να εξετάζετε τα διορθωμένα έγγραφα (Foundation Incident Reports) και να τα διπλώνετε σωστά στη θέση τους. Μόλις μπείτε στο ρυθμό αυτής της διοικητικής δουλειάς, αποδεικνύεται ένα αρκετά ευχάριστο μίνι παιχνίδι. Με μια επαναλαμβανόμενη και ρουτίνα έννοια.
Ωστόσο, ορισμένα αρχεία απαιτούν πιο προσεκτική μελέτη: περιέχουν αρχεία βίντεο ή ηχογραφήσεις που πρέπει να επεξεργαστείτε. Εδώ ξεκινά το πραγματικό παιχνίδι, καθώς η εμβάθυνση σε αυτές τις συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι αυτό που σας επιτρέπει να πάρετε μια αίσθηση για το κρέας του SCP: Secret Files.
Υπάρχουν μόνο πέντε "επεισόδια" στο παιχνίδι κατά την κυκλοφορία - αλλά υπάρχει χώρος για επέκταση αν υπάρχει αρκετή όρεξη - και όλα έχουν κάτι μοναδικό να προσφέρουν. Για παράδειγμα, το ένα είναι ένας απλός (αν είναι ενοχλητικός) τρόμος FPS στη φλέβα της Αμνησίας, ενώ ο άλλος είναι ένας περίεργος συνδυασμός οπτικού μυθιστορήματος και ρυθμικής δράσης.
Όπως είναι αναπόφευκτο με τις ανθολογίες, υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, αλλά βασικά η ποιότητα παραμένει ίδια καθ' όλη τη διάρκεια. Βοηθάει επίσης ότι όλα γίνονται με γρήγορους ρυθμούς, πράγμα που σημαίνει ότι αν υπάρχουν βαρετά τμήματα, είναι τουλάχιστον βραχύβια.
Υπό αυτή την έννοια, κάθε επεισόδιο του Secret Files μπορεί να ολοκληρωθεί σε λιγότερο από μία ώρα και οι προγραμματιστές προσθέτουν συνεχώς νέα στοιχεία για να σας κρατήσουν στη διάθεση σας. Το ένα λεπτό θα οδηγείτε ένα φορτηγό μέσα σε μια έρημη ερημιά, θα μαζεύετε σκουπίδια που δημιουργούνται από τον αέρα και το επόμενο θα αποφεύγετε κρυφά ένα κακό πλάσμα σε έναν λαβύρινθο funhouse ή θα χρησιμοποιείτε ψυχοκινητικές δυνάμεις για να πετάξετε αυτοκίνητα γύρω από μια μυστική εγκατάσταση .
Η τεράστια ποικιλία αλληλεπιδράσεων που εμφανίζονται (μερικές από τις οποίες εμφανίζονται μόνο μία φορά και δεν χρησιμοποιούνται ποτέ ξανά) διασφαλίζει ότι η εμπειρία του παιχνιδιού είναι πάντα φρέσκια. Είστε πάντα περίεργοι να δείτε τι απροσδόκητοι μηχανικοί υπάρχουν στην επόμενη γωνία και υπάρχουν μερικές διασκεδαστικές, άγριες εκπλήξεις εδώ. Καλά, υπάρχει ακόμη και μια στιγμή όπου το παιχνίδι γίνεται κλώνος του Flappy Bird για περίπου 20 δευτερόλεπτα, και είναι απολύτως λογικό στο πλαίσιο της αφήγησης.
Από αυτή την άποψη, το SCP: Secret Files ενσωματώνει τέλεια τον εκλεκτικισμό του αρχικού υλικού του, αψηφώντας τη συμβατική σοφία ότι οι ιστορίες πρέπει να έχουν σταθερό ύφος ή είδος. Από την άλλη πλευρά, αυτή η προσέγγιση "όλα κάτω από τον ήλιο" μπορεί να έχει το ακούσιο αποτέλεσμα της πρόκλησης τονικού χτυπήματος.
Για παράδειγμα, υπάρχει μια στιγμή σε ένα από τα πρώτα επεισόδια όπου πρέπει να περπατήσετε μέσα από ένα θλιβερό δωμάτιο γεμάτο με (ρεαλιστικά κινούμενα) κρεμαστά πτώματα. Αυτή είναι μια πραγματικά ανατριχιαστική εικόνα και η δυσοίωνη σχεδίαση του ήχου την κάνει ακόμα πιο ανησυχητική. Στη συνέχεια, λιγότερο από 20 λεπτά αργότερα, μεταφέρεστε ξαφνικά σε έναν λαμπερό, ευγενικό παραμυθένιο κόσμο (φτιαγμένο σε μια όμορφη αισθητική ακουαρέλας) όπου αναγκάζεστε να παίξετε με έναν φιλικό δράκο origami. Αρκεί να πούμε ότι αυτά τα δύο σημεία δεν πάνε μαζί.
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι αυτά τα ασύμβατα επίπεδα βρίσκονται στην ίδια ανθολογία, αλλά ότι σχεδόν δεν χωρίζονται το ένα από το άλλο. Σε ένα έργο τέχνης, μπορείτε να μεταβείτε με επιτυχία από τους σκοτεινούς σε ανοιχτούς τόνους, αλλά το Game Zoo Studio θα έπρεπε να είχε σκεφτεί περισσότερο τις άβολες ακολουθίες γεγονότων και τις αμήχανες μεταβάσεις. Διότι ως έχει, το δραματικό άλμα μεταξύ του επεισοδίου 2 και του επεισοδίου 3 φαίνεται οριακό σχιζοφρενικό.
Εκτός από τα θέματα συνέχειας, τα επιμέρους κεφάλαια του SCP: Secret Files είναι απίστευτα και όλα βρίσκουν ενδιαφέροντες τρόπους για να πουν τις ιστορίες τους. Το "The Hanged King's Tragedy" είναι ένα αποτελεσματικό κομμάτι τρόμου (ειδικά αν πάσχετε από αυτονομοφοβία), το "Here Were Dragons" τραβάει την καρδιά, αναγκάζοντάς σας να αναπτύξετε οργανικά μια σύνδεση με το τιμητικό τέρας και "Remember Who You Are" οραματίζεται ένα ταξίδι στο μυαλό κάποιου άλλου, αναγκάζοντάς σας να ολοκληρώσετε μια σειρά από ποικίλα παζλ.
Από όλα αυτά τα παιχνίδια, το "Anknown Calling" μάλλον ξεχωρίζει. Αυτή η ανατριχιαστική ιστορία τύπου Twilight Zone σας βάζει στη θέση ενός θανατοποινίτη που έχει γίνει το άτυχο πειραματόζωο ενός πειράματος του Ιδρύματος. Κάθε πρωί, αυτός ο άτυχος άντρας ξυπνά σε έναν στενό χώρο διαβίωσης, τρώει συνθετικό πολτό που του δίνεται μέσω ενός αγωγού και αναγκάζεται να υποβληθεί σε μια σειρά εκνευριστικών ψυχολογικών τεστ. Αφού το έκανε αυτό, ολοκληρώνει την καθημερινότητά του βγαίνοντας στην άγονη ερημιά για να παραδώσει τα σκουπίδια στον πλησιέστερο αποτεφρωτήρα, χωρίς να του πουν γιατί τα κάνει όλα αυτά.
Είναι δύσκολο να μην ενθουσιαστείς καθώς ξεφλουδίζεις αργά τα στρώματα αυτού του ενδιαφέροντος μυστηρίου και πλησιάζεις τη διαβολική ανατροπή. Εν τω μεταξύ, τα σκιασμένα γραφικά δίνουν στο επεισόδιο κάποια οπτική έκρηξη και οι προγραμματιστές χρησιμοποιούν έξυπνα τη γλώσσα των βιντεοπαιχνιδιών για να σας κάνουν να συμπάσχετε με τον χαρακτήρα σας χωρίς να βασίζεστε σε αποκαλυπτικούς διαλόγους. Ακόμα κι αν οι Unknown Calls αποχωρίζονταν από τη συνολική ανθολογία και πωλούνταν ξεχωριστά, θα άξιζε να παιχτεί ως αυτόνομο κομμάτι περίεργης επιστημονικής φαντασίας.
Ωστόσο, είναι μέρος ενός μεγαλύτερου πακέτου που εγγυάται ότι θα ευχαριστήσει τόσο τους αρχάριους όσο και τους θαυμαστές του SCP. Εδώ που τα λέμε, υπάρχουν πολλές εσωτερικές αναφορές και χαριτωμένα πασχαλινά αυγά σε όλο το παιχνίδι - συμπεριλαμβανομένης μιας βελούδινης ενσάρκωσης ενός συγκεκριμένου κακού - επομένως είναι σαφές ότι το στούντιο Game Zoo νοιαζόταν πολύ για την ιστορία που προσάρμοζαν.
Πρόκειται για μια ξεκάθαρη δουλειά αγάπης που αποτυπώνει τέλεια το πνεύμα του αρχικού υλικού. Αυτό δεν είναι μικρό κατόρθωμα, λαμβάνοντας υπόψη πόσο αδιάλλακτο είναι το αρχικό υλικό.
