Αναζητάτε πληροφορίες για την ταινία Wilderness, πριν ή μετά την παρακολούθηση της; Το κάμπινγκ κάνει τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται διαφορετικά από τον εαυτό τους. Μόλις εμφανιστεί η Μεγάλη Φύση, η δυναμική της δύναμης μπορεί να αλλάξει και η κανονική αίσθηση της αυτοσυντήρησης μπορεί να είναι ή να μην είναι πλέον ανέπαφη. Αυτό ακριβώς συνέβη όταν ένα ζευγάρι πήγε για κάμπινγκ στην ταινία "The Backwoods", που βασίζεται σε ένα περιστατικό του 2005 στο επαρχιακό πάρκο του Μισινάιμπι. Φτάνοντας στον προορισμό τους ένα μοιραίο Σαββατοκύριακο, οι ήρωες αυτής της καναδικής ιστορίας τρόμου του 2014 γίνονται σταδιακά θύματα τόσο του προσωπικού άγχους όσο και ενός αδίστακτου περιβάλλοντος.
Στο Backcountry, ο Alex (Jeff Roop) ανυπομονούσε να δείξει στη φίλη Jenn (Missy Peregrym) το Blackfoot Trail μέχρι να ενημερωθεί ότι η περιοχή ήταν κλειστή για τη σεζόν. Ο Άλεξ, ο οποίος έχει ήδη αρνηθεί να πάρει τον χάρτη από τον φύλακα του πάρκου (Νίκολας Κάμπελ), δεν γνωστοποιεί προφορικά τις προθέσεις του, αλλά δεν είναι δύσκολο να τις καταλάβει κανείς. Έτσι, σε λιγότερο από δύο λεπτά, ο σκηνοθέτης Adam Macdonald ξεκαθαρίζει στο κοινό ότι αυτή η έξοδος θα πάει κάτω.
Παρά την φαινομενική απειρία και την αδεξιότητα του, ο Άλεξ συνεχίζει να συμπεριφέρεται αλαζονικά και κατά καιρούς συγκαταβατικά όλο το Σαββατοκύριακο. Πρώτα πειράζει την Jenn επειδή έφερε σπρέι αρκούδας καθώς και λάθος είδος φωτοβολίδων, και μετά αγνοεί το αίτημά της να επιστρέψει στο σπίτι με το πρώτο (και μεγάλο) σημάδι του προβλήματος. Ωστόσο, είναι ο Alex που προκαλεί κίνδυνο σε κάθε στροφή σε αυτό το ταξίδι εκτός δρόμου. Δεν είναι ο Μπραντ, ο ξεναγός (Έρικ Μπάλφουρ) που η Τζεν προσκαλεί αθώα σε δείπνο ή ο φύλακας του πάρκου που δεν ήταν πιο πιεστικός με τον χάρτη. Όχι, αν κάποιος φταίει, είναι ο ακέφαλος και σίγουρος για τον εαυτό του Άλεξ.
Δεδομένου ότι η Jenn είναι δικηγόρος και πιθανότατα κερδίζει περισσότερα χρήματα από το αγόρι της, ο Άλεξ μπορεί κάλλιστα να ανησυχεί για αυτό που αντιλαμβάνεται ότι ανατρέπει την ιδανική ετεροτυπική σχέση του. Και αν υπάρχει ένας τρόπος για να επιδείξετε την παραδοσιακή αρρενωπότητα, αυτός είναι η πεζοπορία. Η Jenn είναι μια καθιερωμένη ρούκι, οπότε ο Alex, ακόμα και όταν κάνει λάθη, εμφανίζεται κάπως ικανός. Όλα, φυσικά, αλλάζουν όταν εμφανίζεται ο γοητευτικός και πραγματικά παθιασμένος Μπραντ και προκαλεί τον Άλεξ. Η Jenn δεν αγνοεί αυτόν τον ανταγωνισμό, οπότε όταν ο Brad προσπαθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως ξεναγός, αρνείται ευγενικά επειδή έχει ήδη μία. Ωστόσο, η ζημιά στο εγώ του Άλεξ γίνεται, ειδικά όταν ο Μπραντ δηλώνει για τελευταία φορά την «παρεξήγηση» του.
Στο τέλος, το The Wilderness μετατρέπεται σε μια βάναυση παραβολή για τις συνέπειες της ανεντιμότητας όχι μόνο προς τους άλλους, αλλά και προς τον εαυτό του. Ο Άλεξ κάνει τον εαυτό του να είναι κάποιο είδος τυχοδιώκτη, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει πάει καν στο Blackfoot από το γυμνάσιο. Μπερδεύει τη νοσταλγική προσκόλληση στο μονοπάτι με τη γνώση εργασίας, και σύντομα το ζευγάρι χάνεται στη μέση του πάρκου. Μέχρι αυτό το σημείο, η Jenn είχε δώσει πλήρως τον έλεγχο της κατάστασης στον φίλο της, ζητώντας μάλιστα συγγνώμη όταν ένιωθε ότι χαλούσε τη διασκέδαση του Alex. Αλλά μόλις χάσουν εντελώς το δρόμο τους, η Τζεν πανικοβάλλεται. Τελικά τα βγάζει στον Άλεξ, καταστρέφοντάς τον με τα λόγια της («Πάντα καταστρέφεις τα πάντα, είσαι τόσο γαμημένος χαμένος»).
Είναι πολύ εύκολο να μισείς τον Άλεξ αφού ο Μακντόναλντ τον δημιούργησε ως τον μοναδικό σάκο του μποξ της ταινίας. Δεν θα ήταν έκπληξη αν ο κόσμος τον θεωρούσε τον πραγματικό αντίπαλο. Εκτός από το να συμπεριφέρεται σαν να ξέρει τα πάντα καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ψέματα και απόκρυψη πληροφοριών. Από το να αφήνει κρυφά το κινητό της Jenn για να μην κάνει άλλες κλήσεις για δουλειά μέχρι να σιωπά για ύποπτα αποτυπώματα ζώων που βλέπει στο χώμα, ο Alex παίρνει κακές αποφάσεις σαν να είναι δουλειά του. Στόχος του ήταν μια απρόσμενη πρόταση γάμου, αλλά μια καλή πράξη δεν ακυρώνει όλες τις κακές. Παρόλα αυτά, είναι δύσκολο να μην νιώσεις συμπάθεια για τον Άλεξ υπό το πρίσμα του τι συμβαίνει στο καταστροφικό κεντρικό έργο της ταινίας, The Wilderness.
Το The Wilderness μπορεί να έχει μια δολοφονική αρκούδα, αλλά έχει λίγα κοινά με άλλες ταινίες με δολοφονικές αρκούδες. Για αρχή, η μαύρη αρκούδα που μπορεί κανείς να δει εδώ παίρνει μόνο μια ζωή. Παρά τον πενιχρό αριθμό των πτωμάτων, ο McDonald δημιουργεί μια από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές προσομοιωμένης σφαγής αρκούδας στην οθόνη. Τα μονοπάτια του gore and gore είναι όντως συγκλονιστικά μετά την προβολή τοπίων και άλλων φυσικών σκηνών, αλλά είναι η παρατεταμένη ποιότητα της επίθεσης και το συνοδευτικό soundtrack που στάζει και σκίζει σάρκες, που στοιχειώνουν τον θεατή. Αυτό δεν συμβαίνει όταν ένα προφανές στήριγμα σαν πόδι μπαίνει στο πλαίσιο και καταστρέφει κάποιον με ένα εφήμερο κτύπημα. Αντίθετα, αυτή η σεκάνς διαρκεί πέντε οδυνηρά λεπτά πριν ο μοναχικός επιζών καταφέρει να δραπετεύσει.
Η συνολική εικόνα της αρκούδας έχει αλλάξει δραματικά με την πάροδο του χρόνου, τόσο πολύ που γίνεται αντιληπτή ως χαριτωμένη και αστεία παρά ως δυνητικά επικίνδυνη. Σε αντίθεση με τους καρχαρίες, τα φίδια και τις μεγάλες γάτες, η αρκούδα είναι απατηλά χαριτωμένη. Δεν γίνονται αμέσως αντιληπτά ως τρομακτικά όπως άλλα ζώα. Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι έχουν μετατραπεί σε χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων, παιχνίδια και μασκότ. Αλλά δεν είναι μόνο ο ανθρωπομορφισμός που κάνει τις αρκούδες λιγότερο τρομακτικές. Ακόμη και στο είδος του τρόμου, η αρκούδα δεν απεικονίζεται ποτέ ως πραγματικό ζώο. Κατά μέσο όρο, είναι πιο λαμπεροί, πιο πονηροί και γενικά δεν μοιάζουν καθόλου με τους ομολόγους τους στην πραγματική ζωή. Η ταινία «The Wilderness» δείχνει καλά την αρκούδα, αν και σπάνιο κανίβαλο, αλλά χωρίς καμία επίδειξη. Και το τελικό αποτέλεσμα είναι απολύτως τρομακτικό.
Το κολοσσιαίο ντεμπούτο του Adam Macdonald δείχνει έναν μοναδικό εφιάλτη που προκαλείται από ανθρώπινο λάθος. Ο ήρωας του Άλεξ δείχνει αδιακρισία ξανά και ξανά, αλλά ακόμα κι αν ακολουθούσε τους κανόνες και έλαβε όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις, δεν υπάρχει ακόμα καμία εγγύηση ότι όλα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Τελικά η φύση αδιαφορεί για το σύστημα σωστής και λάθος συμπεριφοράς των ανθρώπων. Και η ταινία The Wilderness καταδεικνύει αυτό το γεγονός με πρωτοφανή σοβαρότητα.
Συνιστάται: 4 ταινίες για τον Μεγαλοπόδαρο (Bigfoot)
