Το Pokemon Scarlet & Violet είναι η συνέχεια του Sword and Shield, του πρώτου παιχνιδιού της νέας γενιάς. Αλλά μαθαίνοντας από το Legends Arceus, αναδύεται μια φανταστική νέα άποψη για τη σειρά.
ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΟ Scarlet
Τα Pokemon Scarlet & Violet, τα κορυφαία παιχνίδια της επόμενης γενιάς Pokemon, βρίσκονται σε ενδιαφέρουσα θέση. Μια νέα γενιά Pokemon είναι πάντα μια εποχή για ενδοσκόπηση, προβληματισμό και ήπια εξέλιξη, αλλά νωρίτερα φέτος, ένα μόνο spinoff Pokemon ανέτρεψε όλες τις προσδοκίες για το τι θα μπορούσε να είναι η σειρά. Το ερώτημα που αντιμετωπίζει το Scarlet & Violet είναι εύκολο να τεθεί, αλλά δύσκολο να απαντηθεί: πώς θα μοιάζει η επόμενη εξέλιξη του Pokemon, δεδομένων όλων των ριζοσπαστικών ιδεών που έχει παρουσιάσει το Legends Arceus;
Αυτή η ερώτηση είναι μια ενδιαφέρουσα πρόσκληση για την εξέλιξη της σειράς Pokemon και οι Scarlet and Violet φαίνεται να έχουν μια σταθερή, ολοκληρωμένη απάντηση. Με τον τρόπο που αντλεί ιδέες από το Legends, από το Sword and Shield, από τις παραδόσεις της σειράς, και ναι, είναι ίσως το πιο σημαντικό reboot γενεών του Pokemon στην ιστορία της σειράς. Και ευχαριστεί.
Κατά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης των 90 λεπτών, έπρεπε να παίξω στον κόσμο του Pokemon Scarlet, μία από τις δύο κυκλοφορίες που θα κυκλοφορήσουν τον επόμενο μήνα, με έναν αρκετά παραδοσιακό διαχωρισμό περιεχομένου μεταξύ Pokemon, Legendaries και ακόμη και δύο διαφορετικών εκπαιδευτών Poke Professor. Ο χρόνος μου με τη Scarlet είναι ισοδύναμος με τον χρόνο που έχω περάσει και στα δύο παιχνίδια και έχω εντυπωσιαστεί από την εξέλιξη της σειράς με τρόπο που είναι λιγότερο ήπιος και ασφαλής από όσο περίμενα.
Κατά κάποιο τρόπο, αυτό που επιδιώκουν τα νέα παιχνίδια Pokemon είναι τουλάχιστον αντιφατικό. Οι εκπρόσωποι του Pokemon που μας καθοδηγούσαν στο παιχνίδι το αποκάλεσαν επιπόλαια το «πιο απλοϊκό» παιχνίδι Pokemon μέχρι σήμερα - αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιχνίδια είναι απλοϊκά ή ευκολότερα. Είναι ένα πλήρες παιχνίδι Pokemon - αλλά με λιγότερα εμπόδια για να περάσετε.
Ουσιαστικά, η "απλούστευση" αυτού του παιχνιδιού σημαίνει βασικά την άρση των φραγμών και την απλοποίηση του παιχνιδιού - κάτι που παίζει ρόλο στην κατάσταση αυτού του παιχνιδιού ως αληθινού ανοιχτού κόσμου όπου μπορείτε να πάτε οπουδήποτε και να κάνετε ό,τι θέλετε. Αν και η σύγκριση είναι λίγο κλισέ, κάνει το παιχνίδι να μοιάζει περισσότερο με το Breath of the Wild. Ακριβώς όπως αυτό το παιχνίδι, δεν υπάρχει μόνο ένα πράγμα που πρέπει να κάνετε - η επιλογή είναι δική σας. Ενώ τα προηγούμενα παιχνίδια Pokemon είχαν μια πιο γραμμική δομή - τα γυμναστήρια σε μια μήτρα, όπως τα μπουντρούμια στο Zelda - αυτό το παιχνίδι είναι πιο ανοιχτό. Πηγαίνετε οπουδήποτε, κάντε το. Βλέπεις εκείνο το βουνό εκεί πέρα; Μπορείτε... καταλαβαίνετε την ιδέα.
Πηγαίνω με το ρεύμα
Μετά τον Arceus, αυτό φαίνεται σαν μια σχετικά φυσική εξέλιξη. Ταυτόχρονα, όμως, είναι σημαντικό να τονίσουμε πόσο διαφορετικό είναι αυτό το παιχνίδι από άλλα. Για να κάνουμε μια προφανώς γελοία σύγκριση, το Arceus μοιάζει περισσότερο με το Dragon Age Inquisition, ένα παιχνίδι "ανοιχτής ζώνης" όπου επιλέγετε σε ποια ζώνη θέλετε να πάτε και στη συνέχεια το εξερευνάτε ελεύθερα. Το Scarlet και το Violet μοιάζουν περισσότερο με το Skyrim, με όλες τις περιοχές Poké εμπνευσμένες από την Ισπανία και την Πορτογαλία διαθέσιμες για εξερεύνηση, χωρίς χρόνους φόρτωσης ή διακοπές.
Όλα φαίνονται σαν μια σχετικά μη αξιοσημείωτη ιδέα, αλλά μόνο όταν παίζετε το παιχνίδι γίνονται ξεκάθαρα τα δυνατά σημεία τόσο της ιδέας όσο και της εκτέλεσής της. Πάρτε για παράδειγμα τα Pokemon Centers - συνήθως είναι κτίρια, αλλά τώρα μοιάζουν περισσότερο με περίπτερα σε ανοιχτό χώρο. Η λειτουργικότητα είναι η ίδια, αλλά δεν χρειάζεται να περάσετε από μια πόρτα, δεν υπάρχουν οθόνες φόρτωσης - απλά περπατάτε και μιλάτε με τον NPC πίσω από τον πάγκο, ακριβώς εδώ στο κέντρο του Overworld. Συγγνώμη που επαναφέρω αυτήν τη σύγκριση - πραγματικά, συγγνώμη - αλλά τα Poke Centers σε αυτό το παιχνίδι μοιάζουν πολύ με τα στάβλα στο Breath of the Wild. Όχι ακριβώς πόλεις, αλλά υπαίθριες περιοχές αναψυχής που χρησιμεύουν και ως σημεία γρήγορου ταξιδιού. Απλώς αισθάνεται σωστό.
Αυτό που μου αρέσει στον ανοιχτό κόσμο είναι πώς χρησιμοποιείται ο ήχος. Η εμβληματική μουσική από το Pokemon Center είναι ακόμα παρούσα - αλλά είναι διηγητική μουσική, που προφανώς παίζεται από τα ηχεία των περιπτέρων στην ύπαιθρο. Καθώς πλησιάζετε, θα ακούτε τη μουσική να πλησιάζει όλο και πιο δυνατά - σχεδόν καταπραϋντική. Ομοίως, στην πόλη συναντώ έναν περιπλανώμενο μουσικό και καθώς πλησιάζω, η μουσική μετατρέπεται σε ακουστική κιθάρα του θέματος της πόλης, που ταιριάζει με τον ήχο με τις πράξεις του. Υπάρχουν πολλές τέτοιες πινελιές, βοηθούν τον κόσμο να ρέει παρά την εντελώς ανοιχτή φύση του.
Μπορείτε να δείτε πού είναι η εστίαση. Κατευθυνθείτε προς την πόλη και θα δείτε μια πληθώρα καταστημάτων, χωρισμένα σε πολλά καταστήματα - ένα πουλά καπέλα, ένα άλλο πουλά παπούτσια, ένα τρίτο πουλά κάλτσες και καλσόν. Αλλά αυτά δεν είναι φυσικά καταστήματα στα οποία μπαίνεις και εξερευνάς — μπαίνεις στην πόρτα και εμφανίζεται ένα μενού στην οθόνη από το οποίο κάνεις την επιλογή σου. Κατά μία έννοια, πρόκειται για έναν εξορθολογισμό - η ομάδα ήθελε ξεκάθαρα να επικεντρωθεί στη δημιουργία ενός εκτεταμένου κόσμου αντί στη δημιουργία μικρών εσωτερικών χώρων.
Ή, πράγματι, η ομάδα ήθελε να επικεντρωθεί στο κύριο πράγμα - να έχει πολλές επιλογές για ρούχα με πολλές χρήσιμες ιδιότητες. Κανένα ρούχο ή στυλ δεν είναι συγκεκριμένο για το φύλο - επομένως, ανεξάρτητα από τον τύπο προπονητή βάσης που θα επιλέξετε στην αρχή του παιχνιδιού, μπορείτε να φορέσετε ό,τι θέλετε. Έχετε τη δυνατότητα να τραβήξετε selfies τόσο για έναν παίκτη όσο και για πολλούς παίκτες, και οι ηγέτες του γυμναστηρίου βγάζουν selfie μαζί σας αφού νικηθούν - επομένως η εμφάνιση του χαρακτήρα σας έχει μεγάλη σημασία.
Ανεξάρτητα από το πώς κοιτάξετε το παιχνίδι, είναι πιο ανοιχτό από ό,τι το Pokemon στο παρελθόν - ακόμη και σε σύγκριση με το Legends Arceus.
Ρυθμοί ιστορίας
Όσον αφορά τη δομή του παιχνιδιού, όταν ξεκίνησα την εξάσκησή μου - η οποία ξεκίνησε με ένα αρχείο αποθήκευσης που βρισκόταν σε μικρή απόσταση από το παιχνίδι - υπήρχαν τρεις βασικές «ιστορίες» στη διάθεσή μου. Ένα από αυτά, το μονοπάτι "Titan", περιελάμβανε έρευνα για μυστηριώδη Pokémon - αλλά οι συνοδοί με προειδοποίησαν ότι ενώ θα μπορούσα να συνεχίσω αυτήν την ιστορία, θα ήταν υπερφορτωμένη με cutscenes και θα μου έτρωγε το χρόνο του παιχνιδιού, οπότε αποφάσισα να εξερευνήσω τον κόσμο και να επικεντρωθώ. σε άλλα δύο.
Το πρώτο από αυτά είναι το Victory Road και θα είναι το πιο οικείο στους οπαδούς των Pokemon - είναι μια παραδοσιακή πρόκληση του Gym Leader. Ως μέρος αυτής της αποστολής, ξεκίνησα τον ανοιχτό κόσμο σε μια κοντινή πόλη και ανέλαβα το μοναδικό γυμναστήριο στην περιοχή που μου επέτρεψαν να εξερευνήσω, ένα γυμναστήριο τύπου γρασίδι. Το γυμναστήριο ήταν ένα από τα λίγα ξεχωριστά κτίρια που μπορούσαν να εισέλθουν. Μπαίνεις μέσα, συνομιλείς στη ρεσεψιόν και, όπως είναι η παράδοση των Pokemon, λαμβάνεις μια εργασία από τον αρχηγό του γυμναστηρίου... αλλά αυτή η εργασία ήταν έξω από το γυμναστήριο.
Είναι μια έξυπνη αλλαγή. Αντί για ένα παζλ που πρέπει να λυθεί σε ένα κτίριο γυμναστηρίου, σας δίνεται μια εργασία—σε αυτή την περίπτωση, ένα μικρό παιχνίδι κρυφτού με ένα Pokémon—σε όλο τον ανοιχτό κόσμο. Αυτό δείχνει ότι το παιχνίδι αξιοποιεί στο έπακρο το ανοιχτό έδαφος. Όταν τελειώσετε, θα επιστρέψετε στο γυμναστήριο για να πολεμήσετε τον αρχηγό σε μια μορφή μάχης που είναι πολύ λιγότερο φανταχτερή από το Sword and Shield αλλά κατά τα άλλα αρκετά οικεία.
Ο τρίτος πυλώνας, και ο δεύτερος που έχω βιώσει ο ίδιος, είναι ο τρόπος της αντίπαλης ομάδας. Είναι επίσης μια παράδοση σειρών - και αυτή τη φορά είναι το Team Star στο στόχαστρο σας. Αποδεικνύεται ότι οι «ηγέτες ομάδων» του Team Star είναι διάσπαρτοι σε όλο τον κόσμο - και καθένας από αυτούς είναι κύριος ενός συγκεκριμένου τύπου Pokemon. Στο παιχνίδι μου, έπρεπε να πολεμήσω στη βάση ενός αφεντικού τύπου φωτιάς και μετά να πολεμήσω το ίδιο το αφεντικό.
Δεν θα χαλάσω το μοναδικό boss battle με τον αρχηγό της ομάδας - είναι πολύ διαφορετικό από το γυμναστήριο - αλλά η ίδια η εχθρική βάση είναι ενδιαφέρουσα. Τα Pokemon boss battles δεν είναι παραδοσιακές μάχες, γίνονται στον κόσμο, σε πραγματικό χρόνο. Στέλνεις ένα Pokémon, χτυπάει τους κοντινούς εχθρούς και μετά επιστρέφει. Δεν υπάρχει επιλογή κινήσεων ή ακόμα και θεραπείας. Είναι μια χρονομέτρηση όπου έπρεπε να νικήσω 30 Pokemon στη βάση χρησιμοποιώντας μόνο τρία από τα Pokemon μου για να καλέσω το αφεντικό. Είναι ενδιαφέρον, αλλά για να είμαι ειλικρινής ήταν λίγο φθηνό και χωρίς ενδιαφέρον. Και απογοητεύτηκα που όταν προσπάθησα να μπω κρυφά στο πίσω μέρος της βάσης για να αιφνιδιάσει τον εχθρό, εμφανίστηκε μια προτροπή UI και κυριολεκτικά μου είπε να πλησιάσω την κύρια πύλη. Είναι ένας ανοιχτός κόσμος... τις περισσότερες φορές.
Ο κόσμος χώρια
Τις περισσότερες φορές αυτό είναι υπέροχο. Ομολογώ ότι μου λείπουν τα δομημένα ντοκιμαντέρ για τη σύλληψη Pokemon και τα ντοκιμαντέρ για τη φύση όπου μπορούσες να μετακινηθείς και να αποσπάσεις την προσοχή των Pokemon στο Legends Arceus - αλλά παρόλα αυτά μου άρεσε να βλέπω πόσο πιο παραδοσιακή μάχη και σύλληψη Pokemon ταιριάζει σε αυτόν τον νέο ανοιχτό κόσμο.
Ορισμένες αλλαγές είναι καθαρά καλλυντικές, όπως τα μικρότερα είδη Pokémon που κινούνται σε ομάδες μέχρι να πυροδοτήσετε μια μάχη όπου πηγαίνετε ένας προς έναν με ένα μέλος του είδους. Άλλοι έχουν σημαντικό αντίκτυπο στο παιχνίδι, για παράδειγμα, οι εκπαιδευτές δεν θα συμμετέχουν πλέον αυτόματα στη μάχη όταν σας βλέπουν - θα χρειαστεί να μιλήσετε μαζί τους για να ξεκινήσετε μια μάχη.
Το Multiplayer έχει φυσικά επαναφέρει χαρακτηριστικά όπως επιδρομές και μάχες με άλλους παίκτες, αλλά η μεγαλύτερη και πιο συναρπαστική νέα αλλαγή είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί στο co-op, ο οποίος είναι απλώς... καλά, περισσότερο σαν πολλά open world co-op Παιχνίδια. Μπορείτε να προσκαλέσετε άλλους παίκτες στον κόσμο σας και μπορείτε να συνομιλήσετε. Όλα είναι πολύ απλά.
Αυτό που μπορείτε να κάνετε στον κόσμο είναι αρκετά περιορισμένο - μπορείτε να πολεμήσετε ο ένας τον άλλον, για παράδειγμα, αλλά δεν μπορείτε να συνεργαστείτε για να βοηθήσετε στην εξέλιξη της ιστορίας ή σε μάχες προπονητών και άλλα παρόμοια - αλλά αυτό που μου αρέσει σε αυτόν τον κόσμο είναι... . στέκι όλα αυτά. Δεδομένου ότι οι μάχες Pokémon κυριολεκτικά λαμβάνουν χώρα σε έναν ανοιχτό κόσμο, οι φίλοι σας μπορούν να σταθούν δίπλα σας ενώ παλεύετε, να τραβήξουν φωτογραφίες και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Μπορείτε να συγκρίνετε μοντέλα μόδας. Ή μπορείτε να εξερευνήσετε τον κόσμο μαζί, προσπαθώντας να βρείτε νέες γωνιές και γωνίες. Στην πραγματικότητα, οι δυνατότητες του co-op play είναι αρκετά περιορισμένες, αλλά παρόλα αυτά, μου αρέσει πολύ η συνεργατική πτυχή. Είναι απλά μια ωραία ατμόσφαιρα.
Μάλιστα, μια ευχάριστη ατμόσφαιρα περιγράφει αρκετά καλά το παιχνίδι. Ακόμη και όταν κάνετε σμίκρυνση στον χάρτη και βλέπετε την πληθώρα των εικονιδίων που αντιστοιχούν σε όλα τα γυμναστήρια, τους ηγέτες ομάδων και άλλες προκλήσεις που μπορείτε να βρείτε, δεν είναι συντριπτικό. Είναι ξεκάθαρο ότι έχει καταβληθεί κάθε προσπάθεια για να γίνει αυτός ο ανοιχτός κόσμος ελκυστικός και προσβάσιμος - μικρά πράγματα, όπως άτομα που δίνουν αναζητήσεις και καταστήματα με κίτρινα συννεφάκια ομιλίας όταν πλησιάζετε ή περιοχές στον χάρτη σαφώς αριθμημένες σε μια χρονολογία που πιθανώς ταιριάζει με τη δυσκολία τους. Θέλετε να πάτε στην περιοχή 12 από την αρχή; Λοιπόν, μπορείτε - αλλά καλή τύχη.
τεχνική μηχανή
Ο κόσμος είναι επίσης καλά σχεδιασμένος. Ίσως το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορώ να κάνω είναι ότι ενώ εξερευνούσα τη Μεσαγκόσα, τη μεγαλύτερη πόλη του παιχνιδιού, βρήκα τον εαυτό μου να εύχομαι να μπορούσα να "διαβάσω" τη γλώσσα pokey και να διαβάσω τι έγραφαν όλες οι πινακίδες στα απρόσιτα κτίρια. Φυσικά, μάλλον δεν λένε τίποτα -πιθανότατα είναι ασυναρτησίες- αλλά αυτός ο κόσμος ενσταλάζει την ιδέα ότι είναι δυνατό. όχι είναι. Υπάρχει δύναμη σε αυτό.
Στην παράδοση των Pokemon, το μεγαλύτερο μειονέκτημα ήταν η απόδοση. Αυτή είναι μια προκαταρκτική και όχι τελική έκδοση του κώδικα, αλλά ας το παραδεχτούμε: λειτουργεί σαν γούρι. Αυτό, παρεμπιπτόντως, είναι ένα νέο Pokemon τύπου γουρουνιού. Εννοώ ότι τρέχει σαν γουρούνι. Ο κόσμος είναι εκτεταμένος και εντυπωσιακός, αλλά η απόδοση και τα γραφικά είναι δύσκολο να κατανοηθούν ακόμη και στο Switch - ειδικά σε σύγκριση με ένα παιχνίδι όπως το Xenoblade 3. Απλώς δεν το καταλαβαίνω καθόλου.
Τίποτα από αυτά δεν είναι ιδιαίτερα τρομακτικό, και στην πραγματικότητα τα μοντέλα Pokémon και χαρακτήρων φαίνονται καλύτερα από ποτέ, ό,τι πιο κοντινό στο anime στα παιχνίδια. Αλλά το τραύλισμα των καρέ σε μακρινά αντικείμενα, οι αναδυόμενες εικόνες, ο τρόπος με τον οποίο πέφτει ο ρυθμός καρέ στον χάρτη όταν τρέχετε και μετακινείτε την κάμερα ταυτόχρονα - όλα αυτά σας κάνουν να ανατριχιάζετε. Εν μέρει είναι το Switch που τρίζει με την ηλικία και εν μέρει το Game Freak απλά δεν μπορεί να χειριστεί την τεχνολογία, κάτι που έχει συμβεί περισσότερες από μία φορές τα τελευταία χρόνια.
Δεν είναι πρόβλημα, αλλά υπάρχει. Θα ήθελα το παιχνίδι να έχει καλύτερη απόδοση - και ελπίζω να έχει μέχρι την κυκλοφορία του τον επόμενο μήνα.
Γενικά, όμως, είμαι απλά... ευχαριστημένος με τα Pokemon Scarlet & Violet. Είναι ενδιαφέρον ότι όταν κάθισα να γράψω αυτήν την προεπισκόπηση, συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει το παιχνίδι ακόμα περισσότερο από όσο νόμιζα. Ενώ έπαιζα, το συνέκρινα αρκετά συχνά με το Legends Arceus, και αρκετά συχνά όχι προς το καλύτερο. Αλλά καθώς τα συναισθήματά μου για το παιχνίδι ηρέμησαν, συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν ένα εντελώς διαφορετικό είδος παιχνιδιού - και συνειδητοποιώντας αυτό μου επέτρεψε να καταλάβω καλύτερα τι είδους παιχνίδι ήταν.
Αυτό είναι ένα τολμηρό νέο όραμα για το Pokemon, και παρόλο που δεν είναι μια πλήρης επανασχεδιασμός, έχει πολλές δυνατές ιδέες και δημιουργικότητα. Ανυπομονώ για την τελική έκδοση».
