League of Legends αυτή τη στιγμή είναι ένα βουνό esport. Στα χρόνια από τη γέννηση του δυτικού επαγγελματικού παιχνιδιού, έχει αγωνιστεί και ανέβηκε μέσα από τεκτονικές αλλαγές στην παγκόσμια σκηνή, ανεβαίνοντας τελικά πάνω από τους περισσότερους ανταγωνιστές του, τόσο εντός όσο και εκτός του είδους του. Έφτασε ακόμη και τα ύψη που ήταν απαραίτητα για να ακούσει η μαμά ή ο μπαμπάς σας για αυτήν. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αν έχεις αδερφή, έβγαινε με μια μεσαία γραμμή, ο Θεός να την βοηθήσει. Το περπάτημα στην πόλη φορώντας μια φανέλα Fnatic ή Evil Geniuses μπορεί σε ορισμένα μέρη να έχει την ίδια αντίδραση με μια φανέλα ποδοσφαίρου (πραγματική ή αμερικανική). Αν δω ένα zoomer να φοράει εμπορεύματα της ομάδας NA, μάλλον θα γελάσω μαζί του. Αν δω κάποιον να φοράει μια παλιά στολή Shalke, μάλλον θα τον φιλήσω Γαλλικά.
Αλλά τα πιάτα που είναι θαμμένα κάτω από αυτόν τον κόσμο των ανταγωνιστικών βιντεοπαιχνιδιών συνεχίζουν να αλέθονται, αναγκάζοντας την Riot Games να εξαπλώσει την ολοένα αυξανόμενη επιρροή της σε νέα λιβάδια που ο τίτλος της κορωνίδας της απλά δεν μπορεί να φτάσει. Από την κυκλοφορία του, το Valorant κερδίζει δημοτικότητα, με τους θαυμαστές και τους παίκτες του πιο αξιοσημείωτου ανταγωνιστή του (CS:GO) να εγκαταλείπουν το πλοίο, αφήνοντας μόνο τους πιστούς στο πέρασμά τους. Το Wild Rift, το League of Legends για κινητά, φαίνεται να φτάνει σε παρόμοια ύψη και το Legends of Runeterra χαράζει το δικό του κοινό ανάμεσα σε μονομαχίες σκληροπυρηνικών καρτών. Αυτό το άλλοτε μοναχικό, τρομακτικό βουνό έχει αποκτήσει μια σειρά από οικογενειακές κορυφές.
Αυτό είναι σίγουρα καλό για τη Riot και τη βάση της - αλλά με παιχνίδια όπως το Project L και το μακρινό MMO της Riot να βρίσκονται στο δρόμο, ποιος είναι ο ρόλος του League of Legends σε αυτό το σύγχρονο τοπίο; Εξακολουθεί να είναι τόσο σημαντικό, ακόμα τόσο σημαντικό για την επιτυχία των esports της Riot; Είναι τόσο λαμπρό όσο παλιά, περιτριγυρισμένο από πιο φρέσκα, εξελισσόμενα παιχνίδια;
Για να το μάθω, πέταξα στο Μάλμο της Σουηδίας για τους τελικούς του καλοκαιρινού Split LEC. Εκεί, κάθισα με θαυμαστές, δημιουργούς και ανώτερο προσωπικό για να καταλήξουμε σε συναίνεση σχετικά με το πού βρίσκεται το League of Legends στις καρδιές και στο μυαλό των πιο σκληροπυρηνικών θαυμαστών του, 13 χρόνια μετά την εμφάνιση του στις οθόνες μας.
Ας ξεκινήσουμε με τους ανεμιστήρες, την κόλλα που τα κρατάει όλα μαζί. Με ένα ζωντανό κοινό που παρευρέθηκε για πρώτη φορά από το 2019 λόγω περιορισμών και lockdown για τον COVID, οι δονήσεις γύρω από την αρένα και την παρακείμενη Έκθεση LEC ήταν ελαστικές—ταλαντεύονταν ανάμεσα σε μια αύρα ενθουσιασμού και μια αύρα ανακούφισης. Πριν από τον αγώνα του Σαββάτου μεταξύ Fnatic και Rogue, μίλησα με μερικούς θαμώνες που επέπλεαν στην αρένα. «Το παρακολούθησα από την κρεβατοκάμαρά μου, οπότε είναι πολύ καλύτερα», αναφωνεί ο Άλεξ. Αυτός και τρεις φίλοι - η Κέιτ, ο Ντέιβιντ και ο Όουεν - ταξίδεψαν στο Μάλμε από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία - ο καθένας με τη στολή της ομάδας του - για να παρακολουθήσει τον τελικό.
Όταν με ρώτησαν αν απολάμβαναν όλοι ακόμα το παιχνίδι, συνάντησα χαμόγελα και αμυδρά γέλια από την ομάδα. «Ναι... είμαι ακόμα εκφυλισμένος της Λίγκας! ομολογεί ο Άλεξ, πριν οι συνομήλικοί του πουν παρόμοιες ιστορίες. "Φυσικά μπορεί να είναι απογοητευτικό μερικές φορές, αλλά μου αρέσει να παίζω ακόμα και τώρα." Καθένας τους, έχοντας παίξει μαζί το παιχνίδι για αρκετά χρόνια, παραμένει αφοσιωμένος στην αγωνιστική σκηνή και στο ίδιο το παιχνίδι ακόμα και μετά από τόσο καιρό.
Τι γίνεται με τα άλλα παιχνίδια που εμπίπτουν στην ομπρέλα των Riot Games; Η γενική αισιοδοξία για άλλα παιχνίδια του RIot, ανεξαρτήτως είδους, ήταν ο κανόνας, σύμφωνα με όσους παρακολούθησαν τη μεγαλύτερη διοργάνωση του πρωταθλήματος της Ευρώπης φέτος. «Πρόσφατα άρχισα να ακολουθώ το Valorant και άρχισα να το παίζω κι εγώ. Είναι πολύ διασκεδαστικό!» αναφωνεί ο Χάρι Σάβατζ, ένας οπαδός των Fnatic που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηνωμένο Βασίλειο και πέταξε πέρα από τη Βόρεια Θάλασσα για να υποστηρίξει την αγαπημένη του ομάδα με μια προσαρμοσμένη φανέλα στην πλάτη του. «Αυτή είναι η πρώτη μου ζωντανή εκδήλωση. Ήθελα να πάω σε ένα στο Λονδίνο το 2017, αλλά ήμουν στο πανεπιστήμιο εκείνη την εποχή και απλά δεν τα κατάφερνα.
Ο Χάρι, ανάμεσα σε κυριολεκτικά χιλιάδες άλλους παίκτες και ομοϊδεάτες θεατές, ταξίδεψε στο Μάλμε καθώς οι θεατές επέστρεφαν στην αρένα, γεμίζοντας την αρένα χωρητικότητας 15 ατόμων το Σαββατοκύριακο. Στο σπίτι, ο τελικός του LEC συγκέντρωσε 500 διαδικτυακούς θεατές, ένας εκπληκτικός αριθμός για μια διοργάνωση που συμμετείχε μόνο τρεις ομάδες από την ίδια περιοχή. Συγκρίνετε το με το CS:GO, ένα άλλο εξαιρετικό και ατελείωτα δημοφιλές παιχνίδι esports που έφτασε τους 732 θεατές. Με περίπου 573 επιπλέον θεατές, αυτό ήταν ένα σημαντικό παγκόσμιο γεγονός με ομάδες από όλο τον κόσμο. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι δύσκολο να υποτιμήσουμε τον αντίκτυπο που συνεχίζει να έχει το League στο ευρύτερο τοπίο των esports, παρόλο που άλλα παιχνίδια ακολουθούν την ανοδική του πορεία.
Ο Trevor "Quickshot" Henry, ένας από τους πιο εξέχοντες σχολιαστές του League of Legends (καθώς και η παρουσία του το Σαββατοκύριακο), θεωρεί ότι ο League έχει μια σχέση ανώτερης, αδερφής με τα άλλα παιχνίδια της Riot.
«Αυτός είναι ο μεγαλύτερος αδερφός που αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο, έχει εξαιρετική δουλειά και τώρα υπολογίζει την επόμενη καριέρα του», λέει ο Henry. «Και επειδή ο μεγαλύτερος αδερφός έχει πλέον μικρότερα αδέρφια που ζουν στη σκιά του, παίρνεις πολλά πράγματα: πρώτα απ' όλα, έχεις την ευκαιρία να μάθεις, να μοιραστείς γνώσεις και εμπειρίες. Νομίζω ότι όταν κοιτάς το Valorant συγκεκριμένα, πώς εξελίσσεται το οικοσύστημα και η σκηνή των esport, μερικά από τα χαρακτηριστικά, τα εργαλεία τηλεθέασης γύρω από τα esport και τη μετάδοση... Θεέ. Μακάρι να τους είχα στο League of Legends.
«Δεύτερον, νομίζω ότι όταν κοιτάς πώς έχει εξελιχθεί το οικοσύστημα και την ταχύτητα με την οποία έχει εξελιχθεί, ξέρεις ότι έχουν περάσει δυόμισι χρόνια από τα τουρνουά βάσης και ήδη εξετάζεις μοντέλα συνεργασίας. Μετά σκέφτεσαι, "Εντάξει, χρειάστηκε το League of Legends μια δεκαετία για να το καταλάβει αυτό."
Έτσι, το League συνεχίζει να αναπτύσσεται και τα αδελφά παιχνίδια ακολουθούν το μονοπάτι που χάραξαν δεκαετίες δημοτικότητάς του, αλλά πώς να το διατηρήσουμε στην πρώτη γραμμή; Και είναι αυτός ο στόχος; Σύμφωνα με τον Alberto Guerrero, ανώτερο διευθυντή εξαγωγών της ΕΕ, η Riot στοχεύει να μετατρέψει εκδηλώσεις όπως οι Τελικοί του LEC σε μεγαλύτερες εκδηλώσεις με επίκεντρο τους θαυμαστές που φέρνουν τους παίκτες προσωπικά στον διαγωνισμό.
«Έχουμε μια έκθεση, η οποία είναι σίγουρα πολύ σημαντική για εμάς. Στρατηγικά, αυτός είναι ένας από τους τομείς που πιστεύω ότι θα αναπτυχθούν στο μέλλον. Φαντάζομαι ένα μέλλον όπου έχουμε δύο απίστευτες ημέρες ανταγωνισμού και γιατί όχι τρεις ή τέσσερις ημέρες κοινοτικών εκδηλώσεων; Ίσως μπορούν να διασκεδάσουν από Πέμπτη έως Κυριακή. Επικοινωνήστε με ομάδες, επικοινωνήστε με παίκτες, με τους συνεργάτες μας που θέλουν να κάνουν κάτι μαζί με τους φιλάθλους. Για μένα, αυτό είναι το σημείο εκκίνησης και ένας από τους τομείς στους οποίους πιστεύω ότι θα αναπτυχθούμε».
Όσο για τον ίδιο τον ανταγωνισμό, ο Αλμπέρτο δείχνει περήφανος για την ποιότητα και το προφανές ταβάνι που έχουν φτάσει σε ό,τι αφορά τα φυσικά γεγονότα. Το μόνο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι η ευρύτερη εμβέλεια των πιο παραδοσιακών μορφών μέσων. «Πραγματικά πιστεύω ότι αξίζουμε να μας δουν. Εννοώ τα κανάλια εκπομπής. Ναι, δεν θέλω να αναφέρω ένα συγκεκριμένο μέσο, αλλά μπορούμε να γίνουμε καλό περιεχόμενο για οποιοδήποτε τηλεοπτικό κανάλι. Για μένα είναι περισσότερο σαν «συνεχίστε να κάνουμε αυτό που κάνουμε» και η διαδικτυακή ανάπτυξη σίγουρα θα έρθει. Συγκεντρωνόμαστε στους μεγαλύτερους δυνατούς εσωτερικούς χώρους. Είμαστε σε κάθε πόλη. Οπότε δεν φαντάζομαι κάτι ιδιαίτερο, εκτός από την έκθεση, όπου υπάρχει περιθώριο ανάπτυξης».
Το εάν το League of Legends θα παραμείνει στην κορυφή σε τρία, πέντε ή 10 χρόνια μένει να φανεί - είναι αδύνατο να πούμε αν θα προκύψει άλλος υποψήφιος ή αν το ενδιαφέρον για το παιχνίδι θα εξασθενίσει ξαφνικά μέσα σε μια νύχτα. Όμως, αν κρίνουμε από τα σχόλια εκείνων που εργάζονται στη Σουηδία, ακόμη και 10 χρόνια αργότερα είναι δύσκολο να υποστηρίξουμε ότι αυτό δεν είναι το Έβερεστ της βιομηχανίας τυχερών παιχνιδιών - τουλάχιστον προς το παρόν.
