Η κριτική ταινίας Hellraiser από το Bloody Disgusting δεν περιέχει spoilers.
Το Hellraiser δεν χρειάζεται συστάσεις. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Clive Barker, την οποία διασκεύασε από τη νουβέλα του Heart of Hell, εισήγαγε τους θαυμαστές του τρόμου στον κολασμένο κόσμο των Cenobites και τους ανέβασε αμέσως στην κατάσταση των εικονιδίων τρόμου. Οι διαιτητές του πόνου και της ταλαιπωρίας επιστρέφουν στην ενδέκατη ταινία του franchise, αυτή τη φορά επανασχεδιασμένη από τον σκηνοθέτη του House of Night, David Bruckner και τους σεναριογράφους Luke Piotrowski και Ben Collins. Το Hellraiser τους ακολουθεί μια πιο πιστή προσέγγιση στο έργο του Barker, αλλά με νέα κολασμένα αξιοθέατα.
Το Cold Start παρουσιάζει τον διεφθαρμένο δισεκατομμυριούχο Roland Vojt (Goran Visnic) και τα πειράματά του με το εμβληματικό κουτί του παζλ. Έξι μήνες αργότερα, η ναρκομανής Ράιλι (Odessa A'Zion) που αναρρώνει παραπονιέται στον εραστή της Trevor (Drew Starkey) ότι δεν έχει χρήματα μετά τον τελευταίο της καβγά με τον αδελφό της Matt (Brandon Flynn). Ο σκεπτικισμός του Ματ για τον Τρέβορ και ο φόβος του ότι ο Ράιλι μπορεί να υποτροπιάσει αποδεικνύεται αληθινός όταν ο Τρέβορ προτείνει στον Ράιλι να πλουτίσει διεισδύοντας στην έπαυλη του Βόιτ. Είναι εκεί που ο Ράιλι βρίσκει ένα μυστηριώδες κουτί παζλ, που άθελά του καλεί σαδιστικά υπερφυσικά όντα από μια άλλη διάσταση.
Ο Πιοτρόφσκι και ο Κόλινς επιλέγουν την απλή απλότητα, αφήνοντας τις εικόνες του Μπρούκνερ να κάνουν τη βαριά άρση. Υπάρχει ένα βαθύ πηγάδι της μυθολογίας εδώ χωρίς καμία υποστήριξη. Η Ράιλι αγωνίζεται με τον χρόνο για να μάθει την ιστορία του αντικειμένου που πήρε από τον Βόιτ, αποκαλύπτοντας σταδιακά τον σκοπό και τον τρόπο δράσης του. Αυτή η μυστηριώδης ιδιότητα είναι ενδιαφέρουσα και επιτρέπει στους χαρακτήρες να έρθουν στο προσκήνιο. Η ασταθής σχέση της Riley με τον αδερφό της δημιουργεί έναν συναισθηματικό πυρήνα, ειδικά όταν ο φίλος του Matt Colin (Adam Faison) μπαίνει στην εξίσωση. Είναι επίσης μια έξυπνη πινελιά να βάζεις έναν χαρακτήρα που παλεύει με τον εθισμό στο επίκεντρο, σε έναν κόσμο όπου η εμμονή συχνά ωθεί τους ανθρώπους στην αυτοκαταστροφή σε ένα κολασμένο αίνιγμα.
Ο Μπρούκνερ εκπλήσσει με την ατμόσφαιρα τρόμου των 90s. Το έξυπνο και περίτεχνο σχέδιο και η σκούρα χρωματική παλέτα, ειδικά στο πίσω μισό της ταινίας, θυμίζουν το The Dark Castle από τα τέλη της δεκαετίας του '90. Ίσως είναι πολύ σκούρο φωτισμένο. Σε ορισμένα μέρη είναι δύσκολο να διακρίνεις τους εξαίσιους νέους κενοβίτες. Ακολουθώντας το πρωτότυπο του Barker, ο Bruckner καθυστερεί πρώτα την εμφάνιση των Cenobites, τυλίγοντάς τους στο σκοτάδι και φευγαλέες ματιές. Αυτή η προσέγγιση λιγότερο-είναι περισσότερο σας αφήνει πεινασμένους να δείτε περισσότερα, κάτι που συνδυάζεται με τα υπέροχα σχέδια πλασμάτων και το έργο SFX από τον Josh και τη Sierra Russell. Παρά την αισθητική της δεκαετίας του '90, η Hellraiser φέρνει τους Cenobites στη σύγχρονη εποχή, αφαιρώντας το δέρμα και αυξάνοντας τον ακρωτηριασμό.
Πιο εντυπωσιακή είναι η εμπνευσμένη ερμηνεία του Jamie Clayton ως Hell Priest, αρχηγός των Cenobites. Η Κλέιτον αποπνέει κομψότητα, δύναμη και απειλή, και οι επιλογές και οι τρόποι της δίνουν μια ματιά στην κολασμένη ιεραρχία. Η ταινία στηρίζεται βαριά στους ώμους της A'Zion, αλλά η Clayton κλέβει κάθε στιγμή που βρίσκεται στην οθόνη.
Αυτή η νέα ενσάρκωση του Hellraiser ευνοεί την ήσυχη περισυλλογή έναντι του θεάματος, καθώς καθοδηγείται από την προσεκτική εξερεύνηση της πλοκής και της μυθολογίας. Αυτό γίνεται αισθητό, ακόμη και αν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ακόμα πολλά να μάθουμε για την εσωτερική δομή του κουτιού. Υπάρχει αιματοχυσία, αλυσίδες, πόνος και βάσανα στην ταινία. Υπάρχει και σεξ, αν και σε σύγκριση όλα είναι πολύ ήμερα. Ο Faison φέρνει ηθική πυξίδα και καρδιά, και ο A'Zion είναι διασκεδαστικός, αλλά είναι οι Cenobites που συνεχίζουν να κυριαρχούν στις καρδιές του τρόμου μας. Το Hellraiser φέρνει αρκετό στυλ και οικοδόμηση κόσμου με ένα μαγευτικό νέο Hellpriest που θα είμαστε πρόθυμοι να εγγραφούμε για οποιαδήποτε άλλα αξιοθέατα ο Bruckner μας δείξει στη συνέχεια.
