Οι ταινίες τρόμου τείνουν να απεικονίζουν τους ηλικιωμένους ως αδύναμους και ευάλωτους. είναι εύκολη λεία για ένα γρήγορο τέρας ή έναν βάναυσο δολοφόνο. Στην άλλη πλευρά του είδους είναι εκείνες οι σπάνιες ταινίες όπου οι ηλικιωμένοι είναι πολύ λιγότερο ευάλωτοι. Η προχωρημένη ηλικία τους δημιουργεί την ψευδαίσθηση της καλοσύνης και της ευθραυστότητας, αλλά βαθιά μέσα τους τρέφουν αγανάκτηση και οργή. Επιδιώκουν να πληγώσουν τους πάντες, ειδικά αυτούς που είναι διαφορετικοί από αυτούς ή εκείνους που τους θυμίζουν τη χαμένη τους νιότη και ευκαιρία.
Ημερομηνία κυκλοφορίας στο Netflix από Οκτώβριος 7 2022 χρόνια.
Οι Old Men του Netflix εμπίπτουν στην τελευταία κατηγορία, αν και ένας συγκεκριμένος παράγοντας ξεχωρίζει αυτή τη γερμανική ταινία από άλλες ταινίες τρόμου για ηλικιωμένους. Αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Υπάρχει μια ολόκληρη λεγεώνα από γκριζομάλληδες δολοφόνους ελεύθεροι.
Από ανίερους θετούς γονείς, αντικοινωνικούς έφηβους μέχρι δαίμονες, το είδος του τρόμου πάντα θεωρούσε τη νεολαία ως πιθανή απειλή. Ωστόσο, στην τελευταία ταινία τρόμου του σκηνοθέτη Andy Fetscher, Urban Explorer, τα παιδιά βρίσκονται στο πλευρό του τρόμου. Στην ταινία «Γέροι», η Γερμανία συγκλονίζεται από μια σειρά δολοφονιών που διαπράττουν ηλικιωμένοι. Ένα μυστηριώδες γεγονός θέτει σε κίνηση έναν όχλο οκταγεννητών, αναγκάζοντάς τους να διαπράττουν βία όπου κι αν πάνε. Και αυτοί οι απαίσιοι ηλικιωμένοι βρίσκονται στα ίχνη μιας άτυχης οικογένειας που γιορτάζει έναν πρόσφατο γάμο.
Η ταινία ξεκινά με μια περιττή εισαγωγή που εξηγεί πώς το πνεύμα της εκδίκησης κάποτε κυριάρχησε τους ηλικιωμένους και τους οδήγησε σε «τυφλή οργή». Η ιστορία αγγίζει αυτό το θέμα ελαφρά όταν δύο έφηβοι πέφτουν πάνω σε ένα υπαίθριο μνημείο που συμβολίζει τους προγόνους τους και τη σημασία της οικογενειακής ενότητας. Το αν υπάρχει πραγματικά μια υπερφυσική δύναμη εδώ είναι ασαφές, αλλά για το πλήθος που προτιμά τις απαντήσεις από την ασάφεια, το "Old Men" του Netflix δίνει γρήγορα μια ξεκάθαρη εξήγηση για το τι θα ακολουθήσει.
Μετά την εναρκτήρια σκηνή, η οποία είναι μια στεγνή και γραφική απεικόνιση της γηριατρικής ζοφερότητας που υπάρχει, η πλοκή προχωρά στο κεντρικό γεγονός και τους χαρακτήρες. Η Έλλα (Μελίκα Φορουτάν) επέστρεψε στην επαρχιακή γενέτειρά της για να δει τον γάμο της αδερφής της Σάννα (Μαξίν Κάζις). Αυτό που θα έπρεπε να ήταν μια χαρούμενη περίσταση για τα παιδιά της, τη Λόρα και τον Νόα (Bianca Navrat, Otto Emil Koch), μετατρέπεται σε μια θλιβερή επανένωση μεταξύ κόρης και πατέρα. Όταν η Ella ακολουθεί τον πατέρα της Eike (Paul Fassnacht) στο γηροκομείο, η θλιβερή κατάσταση του σπιτιού και των κατοίκων του αφήνει την Ella σοκαρισμένη και μετανιωμένη.
Ο Άικ δεν είναι το μόνο πράγμα από το παρελθόν της που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η Έλλα στο ταξίδι της στο σπίτι. Στο γάμο γνωρίζει τον πρώην σύζυγό της Λούκας (Στέφαν Λούκα). Είναι εκπληκτικά εγκάρδιοι μεταξύ τους, παρά το γεγονός ότι η Έλλα εγκατέλειψε τον Λούκας για μια ζωή και καριέρα στην πόλη. Ωστόσο, τα κοινά βλέμματα και οι παρατεταμένες στιγμές υποδηλώνουν ότι το ειδύλλιό τους δεν έχει τελειώσει ακόμα. Η σημερινή φίλη του Λούκας, Κιμ (Άννα Ούντερμπεργκερ), που εργάζεται σε οίκο ευγηρίας, δεν μένει έξω και η αυξανόμενη ζήλια της οδηγεί σε απροσδόκητα γεγονότα όταν ξεκινά ο κίνδυνος.
Γέροι» παρακάμπτει έξυπνα τη γαμήλια τελετή στην εκκλησία του χωριού και πηγαίνει κατευθείαν στη φρίκη. Οι εναπομείναντες κάτοικοι του γηροκομείου Saalheim οργανώνουν μια αιματηρή ταραχή και αντιμετωπίζουν βάναυσα τους συναδέλφους του Kim. Ο αρχηγός τους, που αναφέρεται απλώς ως «Ο Γέρος» (Gerhard Bos), στη συνέχεια κατευθύνει τους πάντες στον γάμο της Sanna. Η διασκέδαση μετατρέπεται σε φρίκη καθώς οι συνονόματοι μαζεύονται κοντά σε σπίτια σαν πεθαμένοι που περπατούν, αφιερώνοντας τον χρόνο τους και εκνευρίζοντας τη λεία τους. Αν και είναι περίεργο που η Έλλα και οι συγγενείς της υπέθεσαν αμέσως ότι οι πρεσβύτεροι ήταν έτοιμοι να τους βλάψουν, η ιστορία αφαιρεί τις συνήθεις αμφιβολίες τους κάνοντας τους ανταγωνιστές της ταινίας να φαίνονται απειλητικοί. Οι πραγματικές τους προθέσεις γίνονται ξεκάθαρες ακόμη και πριν εμφανιστούν τα πτώματα.
Το κίτρινο και ζεστό φως των προηγούμενων σκηνών αντικαθίσταται προσωρινά από σκοτεινούς γκρι τόνους. Μια τοπική διακοπή ρεύματος προσθέτει στην απόκοσμη ατμόσφαιρα, ενώ προκαλεί επίσης τη στρατηγική χρήση των φακών για τον εντοπισμό κρυφών απειλών στο σκοτάδι. Ο σκοτεινός ουρλιαχτός άνεμος και η δυσοίωνη μουσική γεμίζουν όλη τη σιωπή. Το ζοφερό σκηνικό γίνεται βαρετό μετά από λίγο, αλλά καθώς οι επιζώντες ήρωες πλησιάζουν να βρουν μια διέξοδο, το φως και το χρώμα αρχίζουν σταδιακά να επιστρέφουν στην οθόνη. Το The Old Men δείχνει εντυπωσιακό, ακόμα κι αν αυτό το look έχει γίνει ομολογουμένως συνηθισμένο στις μέρες μας.
Ο Andy Fetscher ουσιαστικά ξαναδημιούργησε το Night of the Living Dead, αλλά με εξαθλιωμένους και σαδιστές ανθρώπους αντί για ζόμπι. Και ενώ η ταινία μπορεί και πρέπει να εκληφθεί στην ονομαστική τους αξία - εμμονικοί ηλικιωμένοι άντρες που ίσως εκδικούνται τις οικογενειακές τους σνομπάρες - υπάρχει μια άλλη μεταφορά που κοιτάζει κατευθείαν στην κάμερα. Μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε κοινωνία όπου οι άδικοι κανόνες καθορίζονται και ωφελούν την παλαιότερη γενιά. Αυτοί οι δεινόσαυροι δεν σέβονται τους νέους και τους διαφορετικούς και βλάπτουν ενεργά το μέλλον και την ασφάλειά τους. Όσοι ακολουθούν το σχέδιό τους καταλήγουν να εγκλωβίζονται επίσης στη ζημιά. Ακόμη και χωρίς πρόσθετη ερμηνεία, το Old Men του Netflix είναι ήδη μια τρομερά σκοτεινή ταινία.
Το πιο προφανές μήνυμα εδώ παρουσιάζεται χωρίς καμία λεπτότητα, και για ορισμένους θεατές μια τέτοια μεταφορική αδεξιότητα είναι δύσκολο να αγνοηθεί, πολύ λιγότερο να αντέξει για σχεδόν 100 λεπτά. Για άλλους, οι χρυσαυγίτες που σπέρνουν τον όλεθρο είναι περισσότερο από αρκετός λόγος για να το παρακολουθήσουν. Οι ηλικιωμένοι ανταγωνιστές δεν έχουν ακόμη πιάσει τον σύγχρονο τρόμο, αλλά υπό το φως του σημερινού πολέμου των γενεών, η πιθανότητα να εμφανιστούν περισσότερες ταινίες όπως οι Old Men στο εγγύς μέλλον φαίνεται μεγάλη.
