Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung hindi ako nagsusulat ng detalyadong pagsusuri sa larong Helldivers 2. Para sa demokrasya, para sa kasaganaan, para sa Super-Earth! Isipin ang eksenang ito: Apat na sundalo ang desperadong tumatakbo patungo sa kanilang barko sa isang alien na planeta, na tinutugis ng malalaking kuko ng punyal. Ang mga putok ng machine gun ay umuusbong, lumuwa ang berdeng goo, at ang landing pad ay puspos ng mga halimaw habang ang quartet ay sumiksik sa landing hatch at ang kanilang barko ay lumipad sa huling segundo. Maaaring ito ay aksyon sa Hollywood, ngunit sa Helldivers 2 ito ay pagtatapos lamang ng isa pang misyon.
Sa katunayan, nakakagulat kung gaano kadalas nauuwi ang mga outing sa Helldivers 2 sa magaralgal, nakakapanghinayang mga kabayanihan. At hindi ito tumitigil sa pag-excite sa akin nang paulit-ulit, dahil ang pagtatapos ng Hollywood ay hindi garantisado. Baka ma-tag ka sa loob ng isang metro pagkatapos makumpleto ang iyong mahusay na pagtakas. Baka mabaril ka ng kasama mo. Maaaring imposibleng ilipat ang grupo, ngunit kahit papaano ay lumabas at nabubuhay ang isa sa inyo para sabihin ang kuwento. O baka walang makakaligtas sa lahat (sa kabutihang palad, makakatanggap ka pa rin ng mga gantimpala para sa pagkumpleto ng mga gawain).
Mga bloopers ng Starship
Simulan natin ang ating pagsusuri sa larong Helldivers 2 na may epiko. Hindi lamang ang pagtatapos ng mga misyon ang nag-iiwan ng pangmatagalang alaala. Pinagsasama ng four-player squad shooter na ito (posible ang single-player, ngunit hindi gaanong masaya) ang bawat elemento na may explosiveness, na nagreresulta sa mga eksenang talagang maaaring i-choreographed para sa isang pelikula. At sa isang kahulugan ito ay gayon. Ang Helldivers 2 ay isang walanghiyang mishmash ng sci-fi action movie tropes, na may malaking bahagi ng Starship Troopers sa ipinagmamalaking display, isang sprinkle of Aliens at ang Terminator series sa itaas. Bawat linya ng kanyang code ay gumagana upang muling likhain ang pakiramdam ng kanilang mga iconic na eksena—ang gulat, ang katapangan, ang madilim na katatawanan—sa pamamagitan ng improvised na kaguluhan.
Ang pagbuo sa script ng Starship Troopers ay isang matalinong pagpili para din sa tono ng laro. Tulad ng hinalinhan nito, ang Helldivers 2 ay inuulit ang 1997 na panunuya ni Paul Verhoeven sa bawat pagliko: ang mga naninirahan sa Super-Earth ay lumalaban para sa kalayaan at demokrasya, ibinibigay ang kanilang mga buhay upang magkawatak-watak ng walang katapusang digmaan. Totoo, ang script dito ay higit pa sa isang maputlang imitasyon ng inspirasyon nito, ngunit nagbibigay ito sa aksyon ng isang kahanga-hangang kahangalan na nagdudulot ng mga ligaw na sugal at isang madalas na masayang pakiramdam.
Ang apela ay, sa kabila ng propaganda, hindi ka ang super-sundalo ni Master Chief, ngunit isang kaawa-awang nonentity na pumunta sa teritoryo ng kaaway upang isakripisyo ang sarili para sa malabo na mga ideyal. Madudurog ka, masusunog, ma-impal, at posibleng masabugan ng iyong mga kasamahan sa koponan, kaya bawat pag-atake na gagawin mo ay isang karapat-dapat na tagumpay, at ang bawat kamatayan ay isang trahedya na epekto ng sitwasyon. Dagdag pa, sa loob ng ilang segundo ng iyong kamatayan, isa sa iyong mga kasamahan sa squad ay tatawag para sa mga reinforcement, at bago mo ito malaman, papasabog ka pabalik sa lupa mula sa orbit sa isang hugis-balang kapsula upang muling sumali sa laban. Sana ay nag-ingat sila na hindi ka ipatawag sa tabi ng kuyog ng mga killer bug o cyborg.
Ang isa sa mga pinakakapansin-pansing konsepto sa Helldivers 2 ay ang suporta ay palaging nagmumula sa langit, na inilulunsad ng iyong personal na starship, na nakabitin na parang satellite sa itaas ng iyong posisyon. Sa maraming paraan, ang sequel na ito ay isang remake ng unang laro na may pagdaragdag ng live na pag-unlad ng serbisyo at pagbabago sa anggulo ng camera mula sa itaas-pababa hanggang sa over-the-shoulder, ngunit ang pagbabagong ito ay isang tunay na pagbabago sa laro, dahil pareho ginagawa nitong mas matalik at personal ang labanan, at sa pamamagitan ng iyong koneksyon sa kalangitan, kapag ang mga patak na bumabagsak mula sa itaas ay dumadaloy sa larangan ng digmaan.
Hindi lamang dumarating ang mga reinforcement mula sa itaas—na may malakas na boom na maaaring makabasag ng marupok na tanawin o mga bug—ngunit ang tinatawag ng laro na mga stratagem ay nangangahulugan ng gear, mabibigat na armas, at isang mapangwasak na fireworks display ng mga airstrike at orbital laser fire. Ang bawat manlalaban ay pumipili ng apat na mga diskarte bago lumapag, na lahat ay may mga cooldown timer, at ang pagkontrol sa mga ito ay magpapasiya kung siya ay magiging isang uri ng weirdo na may machine gun at dalawang granada o isang cackling fighter, na naglalagay ng panganib sa mga insekto, kotse at mga tao.
Ang mga air at orbital strike ay isang mabilis na paraan upang sirain ang maraming mga kaaway, ngunit ito rin ang pinakatiyak na paraan upang makitungo sa mga kaibigan. Maghahagis ka ng metal na bola na nagsisilbing punto ng pagpuntirya para sa barrage, isang nakakatawang hindi tumpak na paraan para sa isang tumpak na hit. Pagkatapos ay lumitaw ang isang pulang sinag mula sa langit at mayroon kang ilang segundo upang linisin ang lugar bago magkaroon ng boom, pagyanig at isang kamangha-manghang tanawin ng usok at apoy. Kaya, ang isang pulang laser ay maaaring maging iyong tagapagligtas o isang tagapagbalita ng nalalapit na kamatayan.
Ganoon din sa mga awtomatikong machine gun turret, mga kapsula ng minahan at makapangyarihang hand-held ammunition. Literal na hindi ka mabubuhay nang wala ang mga ito, ngunit ang paglalagay sa kanila ay maaaring gumana laban sa iyo, na bawasan ang iyong supply ng mga reinforcement nang mas mabilis kaysa sa inaasahan ng kaaway. At kahit na may isang organisadong squad, maaaring mangyari ang mga pagkakamali, dahil lang sa napakabilis na pag-init ng mga labanan sa Helldivers 2. Isang minutong nakatayo ka sa masikip na pormasyon, mahinahong nag-i-scan para sa malalayong pagbabanta (isang napaka-kapaki-pakinabang na feature), at sa susunod na dumulog ka sa likod ng isang bato upang iwasan ang isang umuusad na bug, ang mga kaibigan nito ay tumatakbo sa lahat ng direksyon at ang iyong koponan ay nakakalat. Bago tumira ang alikabok, may magliligtas sa isang kaalyado mula sa tiyak na kamatayan, may mahuhulog sa apoy ng pagpapakamatay na kaluwalhatian, at, siyempre, may mag-uutos ng airstrike at magpapakawala ng kanilang mga tanawin nang hindi muna tinitingnan ang kanilang posisyon.
Uniporme ng labanan sa Helldivers 2
Gayunpaman, hindi lang isang elemento ng Helldivers 2 ang nagpapakanta dito. Lahat sila ay magkakaugnay. Mayroong isang malaking bilang ng mga kaaway dito - ang mga pagbaba ng frame rate ay napakabihirang - ang mga ito ay pumipindot tulad ng mga xenomorph na pugad sa isang reaktor, ngunit sa parehong oras, ang mga katangian ng bawat uri ay pumipilit sa iyo na mag-react nang iba, pinipilit kang tumakbo, tumayo. o sumisid sa putik, maghagis ng mga granada o abutin ang shotgun sa malapitang engkuwentro. Malalaman mo na ang mas malaki, mas nakamamatay na mga nilalang at android, na nagsisimulang lumitaw sa ikaapat o ikalima ng siyam na antas ng kahirapan ng laro, ay may mga partikular na kahinaan. Upang i-target ang mga ito, madalas na kailangan mong gamitin ang lupain sa iyong kalamangan o makipagtulungan sa isang kasama: ang isa sa inyo ay umaakit sa target, habang ang isa ay humahampas mula sa likuran.
Ang mga disenyo ng misyon, samantala, ay kawili-wili at iba-iba kahit na sa maagang yugtong ito. Mula sa pagsira sa mga bug nest o bot factory hanggang sa pagkuha ng mga sample ng lupa o paghahanda sa paglunsad ng ICBM, ang mga layunin ay binubuo ng maraming yugto na nagpapadala sa iyo sa pagitan ng pagtawid sa malalaking mapa at paghawak ng mga posisyon habang naglalagay ng data sa mga terminal, manu-manong paglipat ng makinarya, o naghihintay na makumpleto ang mga proseso. Nag-aalok din ang mga misyon ng iba't ibang mga sub-goal, na tinutukso kang pataasin ang iyong mga reward sa XP at currency, kasama ang caveat na pinalalakas ng pwersa ng kaaway kapag mas matagal kang manatili sa planeta. Ang ganitong mga desisyon ay maaaring ilagay ang iyong mga pagsisikap sa gilid ng kutsilyo.
Uminom kami ng isang tasa ng LIBER-TEA at ipinagpatuloy ang aming pagsusuri sa Helldivers 2. Mahusay din ang visual at sound accompaniment. Ang bawat planeta ay may natatanging personalidad - kulay, natural na mga lugar na pinagtataguan, mga panganib, mga tampok sa kapaligiran - habang ang mga bug ay mapagkakatiwalaang kasuklam-suklam at ang mga bot ay nananakot, gaya ng iminumungkahi ng impluwensya ng Terminator. Ang tunog ay ang bituin ng laro, mula sa perpektong mga kuha, pag-reload ng mga pag-click at pagsabog, hanggang sa huni at tili ng mga insekto, hanggang sa perpektong timing na sigaw ng iyong koponan ng "Kainin mo ito!" at "Para sa Demokrasya!", pati na rin ang isang marka na katumbas ng mga bahagi ng jingoism at drama. Halos nakakahiyang i-on ang mga mikropono, bagama't tiyak na inirerekomenda ito.
Tulad ng para sa istraktura ng serbisyo ng laro, mukhang hindi pa ito mapanghimasok, at ang monetization ay limitado sa karagdagang armor, helmet at cloak. Ang pagtatapos ng laro ay lumilitaw na kinasasangkutan ng buong player base na nagtutulungan upang palayain ang isang spiral ng mga planeta sa paligid ng Earth—paumanhin, Super-Earths—na may iilan lang na available sa isang pagkakataon. Sa bawat oras na makumpleto mo ang isang misyon, ang layunin ng pagkumpleto sa planetang iyon ay tataas ng sampung libo ng isang porsyento, na marahil ang pinakamatalinong pangungutya ng laro na nagpapakita sa iyo kung ano ang halaga ng iyong dugo, pawis at luha. Kapag ang counter ay umabot sa 100%, na nangyari nang isang beses lamang sa unang linggo pagkatapos ng paglunsad, ang planeta ay hindi naa-access at ang mga bago ay magbubukas. Malamang na hawak ng developer na Arrowhead ang dial, tinitiyak na hindi masyadong mabilis o mabagal ang pag-usad.
Gayunpaman, pagkatapos ng 20 oras ng paglalaro, nagsimulang makaramdam ng kaunting boring ang laro. Ang halaga ng XP at currency na kinakailangan upang mag-level up at makakuha ng mas makapangyarihang mga diskarte, armas, at armor ay nagtutulak sa iyo sa mas mataas na antas ng kahirapan na mahirap harapin nang walang mahusay na organisado at kagamitang koponan. Ito ay maaaring pakiramdam tulad ng isang catch 22 kung saan kailangan mo ang pinakamahusay na gear upang harapin ang kanilang hamon, ngunit hanggang sa makuha mo ito, mahihirapan kang makuha ito.
Gayunpaman, walang duda na ang mga teknikal na isyu sa Helldivers 2 ay nagdudulot ng pag-usad na maging mas mabagal kaysa sa nararapat. Nakakadismaya ang pagkawala ng contact habang tumatakbo sa isang dropship pagkatapos ng 30 minutong misyon, gayundin ang pag-uwi upang matuklasan na hindi ka pa nakredito sa mga puntos na iyong nakuha. Hindi bababa sa Arrowhead ay malinaw na binibigyang pansin ito, at ang pinakabagong bug ay mukhang naayos na sa huling dalawang araw. Ang pinakamalaking isyu na nananatili sa oras ng pagsulat ay ang pag-access sa mabilisang tugma, na maaaring tumagal ng ilang minuto ng muling pagsubok at pagkabigo sa kabila ng maraming magagamit na mga laro. Tila ang malaking bilang ng mga taong naglalaro ng Helldivers 2 ay nagdudulot ng problema sa pamamagitan ng pag-overload sa mga server.
Siyempre, hindi ito gaanong mahalaga kung mayroon kang isang pangkat ng mga kaibigan na handang sumama sa iyo, at sa kabila ng mga hiccups, ang unang 20 oras na ito ay kadalasang masaya. Ang pag-asam ng pag-unlock ng higit pang mga planeta at mas kahanga-hangang mga laruan, pati na rin ang isa pang daang panghuling pagtulak patungo sa dropshipping, ay higit na nakakaakit kaysa sa karamihan ng mga live na alok ng serbisyo. At dito ko tatapusin ang aming pagsusuri sa kamangha-manghang larong Helldivers 2.
Inirerekumenda namin: Bakit mas gusto ng mga manlalaro ng Helldivers 2 ang mga bug kaysa sa mga robot?
