Pinhead z Hellraisera Jedna z najbardziej kultowych postaci w historii kina grozy. Jednak tylko prawdziwi fani wiedzą o nim wszystko.
Tytułowy Pinhead to nadprzyrodzony potwór z horroru, który bardzo różni się od swoich rówieśników – grupy, która zwykle obejmuje zabójców takich jak Freddy Krueger czy Jason Voorhees. Jego skromne początki od pozbawionego praw weterana I wojny światowej do jego ostatecznego wniebowstąpienia jako arcykapłana piekła są dobrze znane fanom, ale jest wiele elementów historii tej postaci, które przez lata pozostawały owiane względną tajemnicą.
Chociaż franczyza filmowaHellraiserwyblakła, oryginalna trylogia pozostaje uosobieniem dobrego, staromodnego, przesiąkniętego krwią kina grozy. Nadszedł czas, aby umieścić ten błyszczący cenobit pod mikroskopem i ujawnić kilka faktów na temat tej postaci, w sam raz na imprezę Halloween. Hellraiser.
Pinhead nie miał być bohaterem plakatu
Na plakacie filmu Hellraiser Pinhead był pokazany na środku, ale nie tak miał wyglądać. Zamiast tego aktor Doug Bradley powiedział, że reżyser Clive Barker nie chciał, aby Cenobitus znalazł się na plakacie. Chciał, aby plakat przedstawiał skórzaną wersję Franka, a ujawnienie cenobitów zostawił dla samego filmu.
Jednak podczas gdy Clive Barker chciał, aby plakat przedstawiał Franka w skórze lub pudełku z puzzlami, Bradley powiedział, że osobiście uważał, że lepiej byłoby przedstawić twarz Pinheada. Zauważył, że kultowy Pinhead był punktem sprzedaży i pomógł plakatowi wyróżnić się, gdy wszystko inne wyglądałoby jak każdy inny horror.
Doug Bradley pozostał w ukryciu
Doug Bradley chciał, aby Pinhead był w centrum uwagi, więc zrobił kilka rzeczy, aby zachować tajemnicę. Podczas kręcenia pozostawał w dużej mierze ukryty przed resztą obsady. Chociaż Pinhead był głównym bohaterem filmu, nawet jego koledzy z obsady nie wiedzieli, kim on jest. Pojawił się nawet na imprezie podsumowującej, ale reszta obsady zignorowała go, ponieważ nie mieli pojęcia, kim jest.
Dotrzymał tajemnicy nawet po premierze filmu. Powiedział, że filmowcy i ekipa rozmawiali tylko o Pinhead. Nigdy nie wymienili nazwiska Douga Bradleya, aw późniejszym wywiadzie powiedział, że przez długi czas nikt nie wiedział, kim jest ani że gra Pinheada.
Pinhead raczej nie był mężczyzną
Jednym z najważniejszych elementów nowego filmu Hellraiser, który niepokoi wielu fanów, jest nowe podejście do Pinheada. Jednak nawet Doug Bradley uważa, że cała ta dyskusja jest głupia, bo fani mówią o Pinhead. W wywiadzie dla Bloody Disgusting Bradley powiedział, że „istnieje milion odcieni kobiecości”.
Bradley wspomniał, że jego Pinhead nosił spódnicę i zapytał, czy Pinhead ma w ogóle płeć. Bradley nazwał całą serię Hellraiser „transgresywną”, a rola transpłciowego aktora Jamiego Claytona to „interesujący casting”. Recenzując oryginalną nowelę, Barker opisał Pinheada: „Postać miała lekki i oddychający głos wzburzonej dziewczyny”.
Pinhead nie był pierwotnym przywódcą
Kiedy Hellraiser trafił do kin, Pinhead szybko stał się nowym Jasonem, Michaelem i Freddiem, ale z zupełnie nowym wyglądem. Był inteligentnym i elokwentnym demonem, który oferował tortury i kary tym, którzy go wezwali. Jednak na początku Pinhead nie był przywódcą tej grupy zwanej cenobitami.
W Heart of Hell Pinhead był jedynie poplecznikiem potężniejszego mistrza znanego jako Chief Cenobitus. Ten przywódca miał haki łańcuchowe na całej twarzy, rozciągające wszystkie części jego głowy. Miał też łańcuchy od oczu do ust, co sprawiało, że jego oczy poruszały się, gdy mówił. W powieści Pinhead był tylko pustą przestrzenią, ale w filmie zajął centralne miejsce.
Wyprzedza Hellraisera
Wielu fanów uważa, że Pinhead po raz pierwszy pojawił się w powieści Clive'a Barkera Hellheart i jej kontynuacji w filmie Hellraiser. W rzeczywistości Pinhead był obecny w jednej ze sztuk Barkera, znanej jako „Łowcy w śniegu”, w której występuje postać o imieniu Dutch, dręczyciel nieumarłych. Chociaż Holender nie był prawdziwym Pinheadem, koncepcja postaci przekształciła się później w Zenobitę, którego widzowie znają i kochają do dziś. Fakt, że Holendra grał Doug Bradley w sztuce z 1973 roku, to tylko wisienka na torcie.
Użycie gwoździ i szpilek było wynikiem jednej z opowieści Barkera zatytułowanej „Zakazane”, która przedstawiała deskę wbijaną gwoździami w określone punkty przecięcia kwadratów. Wiele lat później ta estetyka pojawi się ponownie w obrazie Pinheada.
Geneza powieści
Pinhead z serii filmów Hellraiser nie jest taki sam jak postać z powieści Clive'a Barkera Hellheart. Jedyną rozpoznawalną cechą jest wzorzysta siatka wytatuowana na głowie postaci, która służy jako przewodnik po cennych szpilkach wbitych w kość.
Ponadto płeć Pinheada nie jest do końca ustalona, w powieści jego głos jest opisany jako „lekki i oddychający – głos podekscytowanej dziewczyny”. W powieści Pinhead postępuje zgodnie ze wskazówkami głównego cenobity i nie jest przedstawiany jako wybitny szef piekielnej elity.
przepowiednia
Ścieżki Hellraiser skrzyżowały się z popularnymi opowieściami o Sherlocku Holmesie w powieści Sherlock Holmes and the Servants of Hell z 2016 roku , w której tytułowy detektyw bada serię spraw zaginionych osób, skupionych na człowieku, który w tajemniczy sposób zniknął z zamkniętego pokoju.
W końcu Holmes radzi sobie z cenobitami, ale Pinheada nie ma wśród nich. Zamiast tego jego ludzki ojciec Howard Spencer jest wymieniany jako jeden z zaginionych, co mogło rzucić klątwę na jego syna Elliota, który wiele lat później zdecydował się przyjąć Konfigurację Lamentu.
Kierował nim zespół stresu pourazowego
Pinhead w ludzkiej postaci był pierwotnie znany jako Elliot Spencer, brytyjski żołnierz, który służył w I wojnie światowej walcząc w szlachetnej sprawie. Jego osobowość była ciepła i współczująca, a ludzkość i jej dobro wysoko cenił. Te wrażliwe cechy były jego zgubą po tym, jak był świadkiem nieludzkiej rzezi, która miała miejsce podczas bitwy o Flandrię we Francji.
Ten incydent zszokował Spencera tak bardzo, że stał się ofiarą ciężkiego zespołu stresu pourazowego, który spowodował, że uciekał przed bólem, goniąc za podstawowymi przyjemnościami, gdziekolwiek mógł je znaleźć. W końcu osiadł w rządzonych przez Brytyjczyków Indiach w latach dwudziestych XX wieku, gdzie natknął się na pudełko z puzzlami i rozwiązał Lamentującą konfigurację, przypieczętowując swój los.
nazwa
W swoich powieściach Clive Barker nieustannie nazywał Pinheada „piekielnym kapłanem”, aw pierwszym filmie Hellraiser „czołowym cenobitą”. Nazwa „Pinhead” pojawiła się po tym, jak zespół Hellraiser i społeczność fanów doszli do konsensusu, ale Clive Barker go nienawidził i nigdy nie opowiadał się za nim. Jednak wyśmiał użycie tego imienia w swojej kontynuacji The Scarlet Gospels , w której Piekielny Kapłan reaguje negatywnie na tytuł.
Pierwotnie termin miał być zniewagą, „Pinhead” szybko nabrał drugorzędnego znaczenia, bezpośrednio odnosząc się do postaci Cenobitusa. Jak na ironię, postać grana przez Joeya Summerskilla użyłaby tego słowa jako bezpośredniej zniewagi dla Pinheada w scenariuszu do Hellslayer III. Barker stwierdził, że Pinhead ma imię cenobitów, ale nie zostało to jeszcze ujawnione.
Widok
Cenobici jako całość inspirowali się mieszanką strojów katolickich, sadomasochistycznych i punkowych. To znak rozpoznawczy mieszkańców piekła – mieszanka tych różnych elementów, która nadaje filmom pseudoseksualną estetykę.
Barker poszedł jeszcze dalej z Pinheadem, który był pod silnym wpływem afrykańskich rzeźb-fetyszów, których wspólnym tematem jest koncepcja szpilek i gwoździ wbitych w ludzką postać.
Nie był złoczyńcą
Patrząc na Pinheada, można by pomyśleć, że jest typowym złoczyńcą, ale ta postać jest znacznie bardziej złożona i różnorodna. Jak wszyscy cenobici, Pinhead niekoniecznie jest zły lub życzliwy, jest pokręconą kombinacją tych dwóch, uwięzioną gdzieś pomiędzy światłem a ciemnością.
Na przykład Pinhead przestrzega kodeksu piekła - nie torturować ani nie zabijać nikogo, kto nie szuka go w pogoni za mrocznymi przyjemnościami. Potrafi odróżnić uczciwość od nieuczciwości w ludziach i rozpoznać stan ich grzechów, aby móc aktywnie potępić ich jako zasługujących na piekielne męki. Dopiero gdy osobowość Elliota Spencera została oddzielona od Pinheada, postać ta zmieniła się w potężną siłę zniszczenia i zła.
Prawie wpadł na Freddy'ego i Jasona
Długo oczekiwany Freddy kontra Jason był pieczony w piekarniku przez lata, zanim w końcu trafił do kin w 2003 roku. Impulsem do powstania filmu była chęć fanów horrorów, aby zobaczyć konfrontację dwóch tytanów – fakt ten wywołał wielki entuzjazm po tym, jak pod koniec filmu „Jason Goes to Hell” pokazano, że rękawica Freddy'ego złapała maskę Jasona.
We wczesnych szkicach scenariusza Freddy kontra Jason Pinhead miał podobny pomysł. Chociaż w ostatnim filmie sprawy pozostały nierozwiązane, obie postacie miały pierwotnie udać się do piekła, gdzie Pinhead miał się z nimi spotkać, aby stworzyć nowy klif. Niestety, pomysł ten został porzucony, ale mógł być kontynuacją historii powstania Pinheada i funkcjonowania wymiaru Piekło, zwłaszcza gdy demoniczne istoty, takie jak Freddy, mogą wpadać w amok.
Bolesne przekłucia
Widok postaci z dużymi kolcami wbitymi w twarz i czaszkę przyprawi każdego o dreszcze, ale niewielu fanów zdaje sobie sprawę, jak daleko posunęły się jego obrażenia. We wczesnej grafice koncepcyjnej tej postaci Pinhead był przedstawiany z ciekawymi kolczykami, które okazały się za duże do ostatecznej wersji.
Wśród nich jest morski piercing z łańcuszkami, które sięgały pod pachę Pinheada, co sugeruje formę okaleczenia narządów płciowych. Byłoby to zgodne z sadomasochistycznym szaleństwem, które przeniknęło film, ale prawdopodobnie lepiej, że ten fragment został pominięty.
Doug Bradley prawie odrzucił tę rolę
Początkowo aktor Doug Bradley opierał się pomysłowi grania roli Pinheada, ponieważ uważał, że jego kariera ucierpi, jeśli widzowie nie będą w stanie rozpoznać jego prawdziwej twarzy. Zdecydował się zagrać rolę jednego z przeprowadzek mebli, który na krótko pojawia się w filmie, zamiast wcielić się w rolę głównego złoczyńcy.
W końcu zmienił zdanie i przyjął rolę Pinheada, a reszta jest historią. Jak na ironię, na przyjęciu z okazji premiery filmu Bradley wydawał się być odrzucany przez swoich współpracowników, ponieważ nie rozpoznali go bez makijażu, co prawdopodobnie potwierdziło jego największe obawy. Jednak Bradley nadal walczył, w końcu tak dobrze zapoznał się z postacią, że nazywano go charakteryzatorem.
