Horizon Call of the Mountain en PlayStation VR 2 zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De game is ontwikkeld door Guerrilla en Firesprite en is een succesvolle VR-game dankzij de technologie die is ingebouwd in PSVR 2, en de PSVR 2-ervaring wordt het best gedemonstreerd door de game zelf. Natuurlijk is de toetredingsdrempel erg hoog: je moet een PS5 kopen, een headset kopen voor $ 550 en vervolgens de game kopen voor $ 60. Maar degenen die dat wel doen, krijgen een game die zowel een indrukwekkend technisch meesterwerk is als een plezierige Horizon-game op zich.
Hoofdpersoon Raias: een nieuwe held voor een bekende wereld
Call of the Mountain speelt zich af in dezelfde levendige omgevingen die je gewend bent te verkennen als Aloy. In dit spel is de hoofdrolspeler echter Raias, een lid van de Shadow Karya die gevangen zat wegens twijfelachtige activiteiten. Raias wordt vrijgelaten uit de gevangenis en begint aan een gevaarlijke reis om de oorzaken van het gedrag van machinedieren in de Horizon-werelden bloot te leggen.
Het is een vertrouwd tempo voor het vertellen van verhalen voor Horizon, en het grootste deel van het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Ryas. De broer van Ryas werd vermist terwijl hij ook probeerde dit mysterie op te lossen, dus hij heeft er alle belang bij de mensen om hem heen te helpen erachter te komen wat er aan de hand is, zelfs als de mensen met wie hij werkt hem als een buitenstaander behandelen. Mijn interesse in Call of the Mountain was vooral om te zien hoe ze de nieuwe apparatuur gebruikt, dus ik was verrast toen ik merkte dat ik verliefd werd op Ryas als personage. De game doet geweldig werk door zijn verhaal langzaam uit te pakken en te laten zien dat zijn verhaal meer kan zijn dan op het eerste gezicht lijkt.
Raias is een gids voor de gevaarlijke wereld van Horizon
Hij dient ook als een goede gids. Terwijl je rond torenhoge bouwwerken loopt, of het nu gaat om verlaten gebouwen of roestende metalen rompen van weleer, en verschillende uithoeken van de wereld verkent, biedt het af en toe context en geschiedenis om kleur toe te voegen aan het omringende landschap. Hij is geen wetenschapper, dus veel van waar hij over praat komt vanuit het standpunt van iemand die verhalen over veldslagen heeft gehoord of bekend is met andere culturen. Het is een goede balans, wat betekent dat je constant iets wordt verteld, terwijl Ryas het nog steeds voor je overneemt. Hij zet ook vraagtekens bij enkele van zijn eigen vooroordelen over wat hem altijd is verteld of geloofd, en - als lid van de sinistere Shadow Karya - is het interessant om zijn kleine groeistappen tijdens de reis te zien, ook al zijn ze niet diep.
Raias is misschien geen geleerde, maar hij is absoluut capabel, wat duidelijk wordt wanneer je structuren moet overwinnen en vijanden moet bevechten. Rayas is een bergbeklimmer en, zoals de naam van zijn beroep suggereert, is hij een bergbeklimmer. Dit wordt bereikt door de Sense-controllers, die - zoals vermeld in onze PSVR 2-recensie - erg handige invoerapparaten zijn die, naast alle knoppen, triggers en analoge sticks die nodig zijn om volledig aan het spel deel te nemen, ook vinger volgen zijn. Call of the Mountain koppelt je echte handen aan virtuele handen en geeft je vervolgens de mogelijkheid om de stijgende randen (wit gemarkeerd) vast te pakken door triggers vast te houden en je echte handen fysiek te bewegen om het virtuele personage vanaf de plek te verplaatsen.
Raias - klimmer en vechter: gameplay en karaktervaardigheden
VR-klimgames zijn een zeer bekende monteur, en er is hier niets dat die monteur echt vooruit duwt. Het is echter zeer goed gedaan. Sense-controllers zorgen ervoor dat klimmen voelbaar en plezierig aanvoelt, terwijl de PlayStation 5- en PSVR 2-headset de wereld om je heen met voldoende precisie weergeven om een gevoel van spanning en gevaar op te roepen tijdens het bewegen.
Als ik op rotsen klom, over bungelende touwen sprong en over grote kloven sprong, was ik voorzichtig waar ik keek, want soms werd ik duizelig als ik naar beneden keek. In gevallen waarin mijn virtuele handen een leuning of richel niet goed konden vastgrijpen, werd ik altijd overmand door een gevoel van afschuw, ook al was het van zeer korte duur, aangezien het spel vrij mild is in het corrigeren of het gebruiken van een andere hand voor paniek herstel. Dit gevoel van gevaar was vooral sterk in situaties waarin ik een rennende sprong van een rand moest maken of een stuk gereedschap moest gebruiken om over een afgrond te springen - mijn advies: kijk niet naar beneden.
Over het algemeen bleef het gevoel verbonden te zijn met de wereld via de Sense-controller en de PSVR 2-headset tijdens andere interacties. In Call of the Mountain koos ik ervoor om mijn armen op en neer te bewegen om lopen na te bootsen, wat gek klinkt en er gek uitziet, maar voelt als een kruising tussen directe teleportatie en directe karaktercontrole. Die laatste optie is als optie verkrijgbaar, maar ik vond het letterlijk misselijkmakend. Er zijn tal van andere opties om de beweging en rotatie van het personage aan te passen, dus misschien kun je degene vinden die het beste bij je past.
Gevechten in Call of the Mountain: Evasion Dance en Bow and Arrow Use
Gevechten veranderen van instellingen en worden meer on-rail wanneer de speler langs een vooraf bepaald pad op het slagveld kan bewegen. Meestal is het gewoon een grote cirkel rond de arena, en je ontwijkt de aanvallen van de behendige Watchers, probeert pijlen in hun ogen te schieten, of probeert wanhopig uit de weg te gaan van de woedende Thunderjaw. Het botsingsontwerp van Horizon, dat is gebouwd rond het aanvallen van zwakke plekken om metalen beesten van hun bepantsering en mechanismen te ontdoen waarmee ze dodelijke slagen kunnen uitdelen, werkt geweldig in Call of the Mountain. De meeste gevechten zijn een dans van het ontwijken van vuurballen, geweerschoten, staartbewegingen en klauwbewegingen, waarbij je je zintuigen gebruikt om je zwakste plekken te lokaliseren en een spervuur van pijlen loslaat om ze van hun voeten te slaan. Nogmaals, het pijl-en-boogmechanisme in een VR-game is niet nieuw of vernieuwend, maar het is heel goed gedaan. Er is een bepaalde strategie om het beste type pijlen te kiezen voor de vijand waarmee je wordt geconfronteerd, en om ze snel over je schouder te krijgen en ze eruit te trekken terwijl je probeert schade te voorkomen.
Visuele effecten: Dompel jezelf onder in de prachtige wereld van het spel
De echte ster van de show zijn echter de beelden en de resulterende meeslepende kwaliteit van Horizon Call of the Mountain. Nogmaals, het is een samenwerking tussen het spel en de hardware waarop het draait - zowel PS5 als PSVR 2. Call of the Mountain is een van de mooiste VR-games die ik ooit heb gezien, en in zijn wereld zijn roept echt genot op - of ik nu was van dichtbij, kijkend naar de details van de gereedschappen die ik heb gemaakt om me op mijn reis te helpen, of verwonderd over verre uitzichten op groene bomen, ruisende watervallen en verwoeste architectuur die door de natuur is teruggewonnen. Bij elke bocht en klim is er iets spectaculairs te zien, of het nu de wereld is of de wezens die er wonen. En het is nog indrukwekkender als er grote sets in het spel komen, dus het is gemakkelijk om je te laten meeslepen door alleen al de bezienswaardigheden te zien.
Virtueel toerisme in Call of the Mountain: spelers meenemen naar een bekende wereld
Als gevolg hiervan is Call of the Mountain de go-to voor een ander soort VR-game dat in overvloed bestaat: de virtuele reiservaring. Nogmaals, dit is niets nieuws, maar Call of the Mountain doet het heel goed, spelers meenemen naar de wereld die ze kennen, maar ze laten ervaren met een ongekend niveau van intimiteit.
Conclusie: geen revolutionaire features, maar een spel van hoge kwaliteit
Het constante refrein van "vertrouwd goed gedaan" is een bepalende kwaliteit van Call of the Mountain. Er is niets revolutionairs aan de game die VR-games vooruit helpt, en het doet niets onverwachts, dus uiteindelijk is het precies wat het lijkt: een goed gemaakte Horizon VR-game met goede klim- en schietfuncties, evenals prachtige omgeving. Als een showcase van wat er met PSVR 2 kan worden gedaan, doet het zijn werk meer dan goed.
aanbevolen: Death in the Water 2 - Een spannende recensie van het spel!
