Call of Duty: Modern Warfare 2 recensie - Soap Opera

Dit is wat ik niet had verwacht om aan deze game te beginnen Review van Call of Duty: Modern Warfare 2: Infinity Ward heeft nu zijn eigen "druk op F om hulde te brengen" -moment, alleen slechter op zowat elke denkbare manier.

Campagne in Call of Duty: Modern Warfare 2

Ongeveer halverwege de campagne achtervolg je een terrorist door werven en huizen in een Amerikaanse grensstad. Van tijd tot tijd komt er een bange dorpeling achter de deur vandaan en eist dat je onmiddellijk vertrekt, en wanneer dit gebeurt, verschijnt er een prompt bovenaan het scherm: "Houd de rechtermuisknop ingedrukt om te de-escaleren." Volgens Call of Duty kun je een woedende dorpeling het beste kalmeren door met een pistool in hun gezicht te zwaaien.

Dit is niet zomaar een kluchtige knopprompt; het is een poging om volledige duidelijkheid te brengen in een situatie die inherent rommelig is. Je richt geen dodelijk wapen op een onschuldig persoon, jij de-escalatie situatie. Evenzo breng je het grootste deel van het verhaal door met het verscheuren van dorpen en steden in het buitenland terwijl je de terrorist achtervolgt, maar het team bevriest volledig wanneer ze de man daadwerkelijk vangen, omdat het illegaal zou zijn om hem te doden of vast te houden. Ze hebben niets te zeggen over accidentele dood en vernietiging onder burgers onderweg, maar een zeer hoge en krachtige boodschap op het moment van overlijden. Het voelt alsof iemand een briefje in het script heeft achtergelaten: "Laten we misschien wat van deze oorlogsmisdaden schrappen, het is oké als we dat niet doen."

Modern Warfare 2 houdt vast aan veel van de missietypes en mechanica die in MW 2019 zijn geïntroduceerd, maar heeft alle interesse in de dubieuze moraliteit van moderne conflicten verloren. Er zijn ontsnappings- en duidelijke missies in het spel, maar bijna iedereen die je tegenkomt is ofwel een vechter of doet net alsof hij er een is totdat ze een pistool op je richten. En als je per ongeluk een burger neerschiet, is de missie meteen mislukt; je hoeft dit moment niet opnieuw te beleven of zelfs maar naar de dood te kijken, het is gewoon een snelle reset alsof je het verkeerde doelwit raakt in de schietbaan.

In plaats daarvan richt Modern Warfare 2 zich op de personages van Task Force 141. We zien Price een leidende rol op zich nemen, Gaz krijgt meer zelfvertrouwen, Ghost wordt minder egoïstisch en Laswell betreedt het slagveld. Dit uit zich op meerdere manieren. Ten eerste zijn er veel meer radio- en mid-missiegesprekken die de persoonlijkheid van elk personage ontwikkelen. Ten tweede zijn er nu een aantal belangrijke plotpunten die zijn gedegradeerd tot verhaalscènes in plaats van in de eerste persoon te worden gespeeld. Het is net een SWAT-melodrama waarin broeierige en raadselachtige stoere jongens leren hoe belangrijk samenwerken is.

En dat zou een waardige prijs kunnen zijn als de personages - hoewel briljant geportretteerd door de cast van Modern Warfare 2 - niet alleen een beetje saai waren. Met een team van mensen die het bijna altijd met elkaar eens zijn en altijd in staat zijn om collectief de boel te redden, kun je niet veel. We moeten op schurken vertrouwen om spanning te creëren, en helaas landen de meeste wendingen als een prop natte doek.

Missies in Modern Warfare 2

Afgezien van het verhaal zijn de missies in Modern Warfare 2 eigenlijk best goed. Je beweegt je tussen open stealth-sandboxen en strakkere gechoreografeerde schietbanen, waarbij je om de paar missies stopt voor iets heel anders, zoals vuursteun bieden vanaf een schip of een achtervolging in Mad Max-stijl op de snelweg waarin je van auto naar auto duikt om vooraan te komen van de kolom.

Op die zeldzame momenten dat je ongewapend bent, is er een nieuw knutselmechanisme waarin je naar lijm, metalen en andere willekeurige materialen zoekt en vervolgens ruwe gereedschappen en vallen bouwt. Je kunt gereedschappen voor het ontgrendelen van lades en deuren, eenmalige slijpers, spijkerbommen en meer maken, maar de mechanica dwingt je nooit om moeilijke beslissingen te nemen, en het is vaak gemakkelijker om gewoon rond te sluipen totdat je een wapen vindt. In het begin is het een geweldige smaakreiniger, maar latere afleveringen vertragen het tempo van de campagne.

De opnames zijn scherp en effectief, en de langzame en lastige scènes zien er net zo wendbaar uit als in All Ghilled Up, maar het lijkt erop dat de verhouding achter deze beproefde formule deze keer een beetje verkeerd is. Er zijn missies waarin je de kanonnen van een AC-130-helikopter bestuurt en op de slechteriken op de grond schiet met verschillende gebouwenvernietigende munitie, en in de volgende missie heb je een achtervolging op de snelweg. Natuurlijk is er hier iets meer actie, maar in totaal lijkt het op drie missies met geschutskoepels achter elkaar.

Wanneer de daadwerkelijke schietpartij begint, wordt deze al snel onderbroken door een scène of een stealth-reeks. Het is meer een stop-and-go dan enig ander COD-spel in de recente geschiedenis, en de hoogtepunten worden onderbroken door overdreven saaie stealth-missies. Ik heb nog nooit eerder Call of Duty gespeeld en dacht niet dat het leuk zou zijn om meer echte shootouts te hebben, dus Modern Warfare 2 is in dat opzicht baanbrekend voor de serie. Het is niet een van de beste Call of Duty-campagnes die er zijn, maar het heeft wel zijn mooie momenten.

Schieten en wapens in Call of Duty: Modern Warfare 2

Als er een verband is tussen de campagne en de multiplayer, is het dat ze allebei vertrouwen op de uitstekende schietmechanismen die zijn geïmplementeerd in Modern Warfare 2019. Wapens rommelen en rommelen en je kunt elk schot horen weerkaatsen door de omgeving, weerkaatsend van betonnen boulevards en tegen het gebladerte botsen . Flitsen, stoom en rook vullen het scherm elke keer dat je de trekker overhaalt - het is een enorme voldoening. En het gaat nooit ten koste van de beruchte, beroemde vloeibaarheid van Call of Duty.

Volautomatisch vuur ziet er luid, onbezonnen en grillig uit, maar onder al dat sukkelen en sukkelen schuilt zo'n precisie: je mikken lijkt altijd perfect nauwkeurig te zijn, ongeacht de terugslag waarmee je vecht en welke wijzigingen je ook aanbrengt aan het wapen met Gunsmith's modificatie tools. , voelbaar. Kies een lichtere kolf en een zwaardere onderdrukker en je zult het verschil voelen in snellere overgangen van richten naar schieten en van sprinten naar schieten, maar nu is je geweer zo zwaar dat het veel wiebelt als je probeert een nauwkeurig schot te maken en wiebelt tijdens het schieten .

Hoewel deze systemen nog steeds geweldig werken in Modern Warfare 2, zijn ze verpakt in een van de meest verwarrende en rommelige menu's voor het maken van klassen in jaren, misschien wel ooit. Bepaalde wapens in Modern Warfare 2 maken nu deel uit van het wapenplatform, dus slijphulpstukken voor het AK-geïnspireerde Kastov 762 aanvalsgeweer zullen uiteindelijk vergelijkbare wapens ontgrendelen, zoals de Kastov 545, RPK en Kastov-74u. Maar het is niet zo eenvoudig als het maximaliseren van het startgeweer; om de Kastov-74u te krijgen, moet je een bepaald aantal niveaus voltooien in elk wapen ertussen en 762 in het wapenplatform.

Om de zaken nog verder te verwarren, zijn er een aantal generieke wapenbijlagen die specifieke ontgrendelingsvereisten hebben, dus als ik mijn favoriete red dot-optiek op een Kastov 762 van maximaal niveau wil plaatsen, moet ik een paar uur besteden aan het nivelleren van de wapens die ik niet ga gebruiken.

Bij een andere gelegenheid, toen Infinity Ward een systeem probeerde te repareren dat niet kapot was, zijn de voordelen ook opnieuw gedaan in voordeelpakketten. Je begint nu met twee voordelen en ontgrendelt nog twee voordelen naarmate de wedstrijd vordert. De beste voordelen, zoals Ghost, waarmee je vijandelijke radars kunt negeren, worden echter halverwege de wedstrijd geopend. Dit heeft ertoe geleid dat de UAV Scout Drone zowel het gemakkelijkste als het meest effectieve moordmiddel is, aangezien het onmogelijk is om je ervoor te verbergen in de eerste helft van de wedstrijd.

Bewegingstechnieken zoals om hoeken springen en uitglijden zijn uit het spel verwijderd om vuurgevechten eenvoudiger, realistischer en toegankelijker te maken voor nieuwkomers en informele spelers. Hoe je over deze verandering denkt, hangt af van hoe je je vaardigheidsniveau beoordeelt, maar ik denk dat het heeft geresulteerd in een consistenter spel.

Kaarten en modi in Modern Warfare 2-overzicht

Helaas heeft Modern Warfare 2 een van de slechtste hoofdmultiplayer-maps in de serie, plus een sterke kanshebber voor de slechtste Call of Duty-map. van alle tijden in de vorm van de Santa Sena grensovergang. Daarover later meer, maar het probleem met de rest van de pool is bekend: de meeste kaarten van Modern Warfare 2 waren gebaseerd op echte locaties en nauwelijks aangepast aan de snelle multiplayer van Call of Duty. Driebaansontwerpen, die vroeger het brood en de boter waren van COD-kaarten, zijn zeldzaam in MW2, en als ze verschijnen, is het meestal in een onhandige, verlengde of uitgebreide vorm.

Er is een constant gevoel dat de vijand bijna altijd aan jouw kant of zelfs achter je staat, zelden voor. Het spelen van op doelen gebaseerde modi zoals HQ op sommige lange of brede kaarten is puur masochisme, aangezien je in het midden van de kaart kunt eindigen en zelfs recht voor de vijanden. Hoge gebouwen, daken en balkons bieden veel meer mogelijkheden om te sluipen, maar de beschikbare hoeken voor deze spelers reiken soms helemaal tot aan de spawn van de vijand.

Santa Sena is het slechtste voorbeeld. De kaart bevindt zich tussen twee checkpoints aan de grens, en dus vecht je eigenlijk tussen verlaten auto's op een stuk snelweg - dit is je hoofdbaan. Er zijn nog twee rijstroken aan één kant, maar beide zijn ongelooflijk smal. Alle voertuigen kunnen worden opgeblazen met explosieven, waardoor de ontploffingsradius van de granaat verviervoudigt, dus je bent altijd één volledig willekeurige projectielworp verwijderd van teruggestuurd worden om te respawnen. En wanneer deze machines worden vernietigd, kunnen hun skeletten worden doorschoten of als dekking worden gebruikt; dit is slecht als je bedenkt hoe behendig Call of Duty-spelers zijn in het gebruik van kleine hoekjes.

Je moet Russische roulette spelen met ontploffende auto's en talloze hoeken van de hoofdbaan, of je door twee kleinere rijstroken wurmen die net zo vatbaar zijn voor explosieve spam en machinegeweren. En omdat de kaart zo lang is, zijn de spawn-opties, als je op het hoofdkwartier speelt, zo beperkt dat je regelmatig direct voor of achter vijanden spawnt.

Grotere modi zoals Invasion en Ground War lijken goed op de grootschalige oorlogsspellen van Battlefield, maar de kaarten falen opnieuw: er zijn te veel kansen voor sluipschutters en de lay-out stelt de winnende teams in staat letterlijk tegenstanders te doden zodra ze verschijnen.

Deze problemen wijzen op een gebrek aan subtiliteit en glans dat overal in Modern Warfare 2 te zien is. Er zijn vergrendelde bijlagen die geen ontgrendelingscriteria hebben, waardoor ze onmogelijk te verkrijgen zijn. Je kunt dubbele XP-tokens uitrusten, maar niets vertelt je of ze nog actief zijn of voor hoelang. De game heeft geen kazerne, geen spelersrecords, geen uitdagingsmenu, dus spelers kunnen de K/D-ratio niet eens bijhouden. Fans van de hardcore-modus zullen een paar weken moeten wachten voordat deze arriveert als onderdeel van het eerste seizoen, terwijl degenen die in het nieuwe deel van Gunsmith willen duiken, zullen moeten ontdekken dat het is uitgeschakeld vanwege een bug.

Spec Ops lijdt aan een soortgelijk probleem. Er zijn in het begin slechts drie missies beschikbaar, wat me ongeveer 2 uur kostte om te voltooien, maar hun kwaliteit is veel hoger dan de pogingen van 2019. De vijandelijke AI is nog steeds niet betrouwbaar genoeg om op te vertrouwen als jij en een vriend heimelijk doelen proberen te wissen op enorme Warzone-achtige kaarten, maar er is hier bijna niets om coöp-gamers langer dan een halve dag tevreden te houden. Raids verschijnen over een paar weken, dus misschien wordt het dan beter.

Het voelt allemaal een beetje mistig en leeg aan, iets waar de serie zich in het verleden nooit schuldig aan heeft gemaakt. Het ene jaar had COD misschien minder kaarten of wapens dan het vorige deel, maar de ruggengraat is altijd goed geweest. Hier ligt de zaak anders.

En toch, ondanks al deze klachten, heeft Modern Warfare 2 dezelfde krachtige gameplay als zijn voorganger uit 2019. Als de eerste herstart het equivalent van de game was van een korte cocktail van pittige shooter, dan is MW2 een verdunde versie met te veel ongeschikte ingrediënten. Ik zal het nog steeds graag opslokken, maar ik zou twee keer nadenken voordat ik het opnieuw bestel.