Mahokenshi is in wezen Slay the Spire met samurai-tovenaars, en dat is al een groot verkoopargument. Het is een deckbuilder, een spel waarbij je begint met een aantal waardeloze kaarten en betere kaarten verzamelt naarmate je je doel bereikt. Daarnaast ontvang je een katana.
Mystieke krijgers en secundaire Japanse folklore
Het thema blijkt het minst invloedrijke deel van Mahokenshi: een dun laagje gerecyclede Japanse folklore bovenop bekende elementen. De Mahokenshi zijn mystieke krijgers die deals sluiten met goddelijke geesten om macht te verwerven, en er zijn er vier, elk met hun eigen kaartspel. Degene die een deal met de spin heeft gesloten, ontvangt kaarten met gif- en stealth-effecten, en degene wiens kracht door de geest van de schildpad komt, krijgt verhoogde verdedigings- en schadeaanbrengende pieken. Tussen gevechten met goblins, bandieten en sekteleden door komen de vier af en toe oni tegen, en het item waarmee ze nutteloze kaarten kunnen weggooien is op de een of andere manier een kimono. Japansheid is behoorlijk oppervlakkig, dat is waar ik op doel.
Spelstructuur en missiedoelstellingen
Structuur is wat Mahokenshi echt onderscheidt van andere deckbouwers. Je speelt op een hex-raster en geeft actiepunten uit om je samurai rond de zwevende Sky Islands te manoeuvreren op zoek naar schatten, speurtochten, power-ups enzovoort. In plaats van de willekeurige Spire of de chaotische Hell of Monster Train hebben alle 18 missies vooraf bepaalde lay-outs en doelstellingen, die elk hun eigen verhaaltje vertellen. Eén van hen begon met een gespannen achtervolging: vier wilde dieren achtervolgden mij door het bos naar het kasteel. Dit beïnvloedde de beslissingen die ik in het kaartspel nam, waardoor bewegingskaarten waardevoller werden dan normaal en de manier waarop ik speelde veranderde.
In andere deckbuilding-spellen wil je gewoon een superkrachtige combo vinden en vervolgens alle kaarten uit je deck verwijderen die je niet helpen om die combo te bereiken. Missies in Mahokenshi, of het nu gaat om het beschermen van dorpelingen of het verzegelen van portalen, voegen een extra laag dingen toe om te overwegen, afgezien van het vinden van de meest flagrante set kaarten om te koppelen.
Mahokenshi: het spel is makkelijker dan andere deckbuilders
Een ander verschil is dat Mahokenshi veel eenvoudiger is. Slechts één missie bezorgde me problemen, en dat was mijn eigen schuld. Wat een race tegen de klok leek, met vier sekteleden die de Oni King in het midden van de kaart polijstten, was eigenlijk veel eenvoudiger. Ik had het pad van de schildpadgeest moeten volgen, langzaam en gestaag, in plaats van gehaast.
Aangezien Koning Oni niet aanvalt totdat je alle vier de sekteleden doodt of per ongeluk klikt en op een vak gaat staan dat er te dicht bij staat, zoals ik ooit deed, was de beste aanpak om drie idioten met een kap te doden en vervolgens elke hoekkaart in zoeken naar altaren om kracht te vergroten, markten om kaarten te kopen, dojo's om kaarten te upgraden en goud om aankopen en upgrades te betalen. Nadat hij alle statistieken had verbeterd en het perfecte kaartspel had gemaakt, maakte hij geen schijn van kans, ook al gebruikte hij op dat moment magische steroïden. Zelfs als de missie een duidelijke tijdslimiet heeft, is het in Mahokenshi altijd beter om zoveel mogelijk tijd te besteden aan het opbouwen van kracht.
Hoe XP te verdienen en karakters te upgraden
Mahokenshi verdient xp en stijgt individueel in niveau, wat je aanmoedigt om bij één personage te blijven. Je bereikt echter snel de level cap, en elke verhaalmissie die je ontgrendelt, wordt geleverd met een of twee zijmissies die nog eenvoudiger zijn en waarschijnlijk kunnen worden afgehandeld met de hulp van een nieuw ontgrendelde dame met een voskracht van niveau één. Dan zijn er verbeteringen, waarvoor je betaalt met kristallen die je verdient door het voltooien van optionele taken (zoals mediteren bij elk altaar op de kaart of winnen voordat de drie boeren die je moet beschermen sterven) die op elk personage van toepassing zijn.
Mahokenshi: een kort overzicht van het spel en mijn indruk ervan
Toen ik Mahokenshi speelde, had ik een leuke tijd, maar ik kan me niet voorstellen dat ik er ooit nog aan zou denken. Het is een kleine game die ik in meer dan 20 uur heb voltooid en die niet te lang tussen de sessies bleef hangen. Het achtergrondverhaal bestaat bijna niet: een magisch zwaard dat opnieuw moet worden gesmeed, kwaadaardige sekteleden die van plan zijn portalen naar de onderwereld te openen, en eigenlijk niets dat niet kan worden weggespoeld en vervangen door een compleet andere cast van fantasiehelden en monsters. Gecombineerd met een frivool gebrek aan complexiteit, is dit ongeveer net zo vullend als een enkele Pocky-stick. Desalniettemin heeft ze me gedurende deze 20 uur geboeid.
aanbevolen: Unplugged: Luchtgitaar voor Oculus Quest - rock als een rockster
