Horrorfans hebben veel van hun favoriete films uit de jaren '70 en '80 aan Canada te danken. Black Christmas, Prom Night, Happy Birthday, My Bloody Valentine - al deze en andere horrorfilms zijn opgenomen in Canada. En veel van deze vintage films zijn gemaakt in het Grote Witte Noorden dankzij aantrekkelijke belastingvoordelen.
Het was allemaal onderdeel van een verlangen om de filmindustrie van het land op gang te brengen. En als potentiële films voornamelijk in Canada werden gefilmd en gemonteerd, en ze ook overwegend Canadese acteurs speelden, dan werden de kosten van hun productie tot 100% belast. Zoals iedereen voor hem profiteerde ook producer Peter R. Simpson (Prom Night III: The Last Kiss) van dit aantrekkelijke commerciële aanbod, al had zijn timing beter gekund. Tegen de tijd dat Curtain 1983 in 1983 uitkwam, was Canada's belangrijkste B-filmtijdperk zo goed als voorbij en waren slasher-films niet zo moeilijk meer te vinden.
Het idee voor een banshee werd naar verluidt al vroeg in Curtain 1983 naar voren gebracht, maar de film uit 1983 werd uiteindelijk een onderzoek. Het verhaal begint met de beroemde acteur Samantha Sherwood (Samantha Eggar, The Brood) die zich klaarmaakt voor de hoofdrol in het melodrama The Audra. Met de hulp van haar vriend en regisseur Jonathan Stryker (John Vernon, Killer Clowns from Outer Space) belandt Samantha in een psychiatrische kliniek. Het hoort allemaal bij haar acteermethode, maar Samantha's verblijf in het ziekenhuis duurt langer dan oorspronkelijk gepland. De show moet echter doorgaan.
Uiteindelijk keert Audra terug naar de productie en heeft Stryker iemand nodig om de gelijknamige rol te vervullen, aangezien Samantha "niet beschikbaar" is. Stryker nodigt een groep actrices uit in een afgelegen landhuis, waar slechts één van hen de felbegeerde rol krijgt. Onder hen zijn cabaretier Patty (Lynn Griffin, Black Christmas), ballerina Laurian (Anne Ditchburn), muzikant Tara (Sandy Curry, Terror Train), kunstschaatser Christy (Leslech Donaldson, Happy Birthday to Me) en acteur-veteraan Brooke (Linda Thorson). ). Een andere kandidaat was uitgenodigd, Amanda (Deborah Burgess), maar die kwam niet opdagen vanwege haar noodlottige ontmoeting met de gemaskerde tegenstander.
De weg naar voltooiing van Curtain uit 1983 was niet zonder hobbels. Het filmen begon in 1980 in Ontario, maar werd ongeveer een jaar stopgezet nadat de oorspronkelijke regisseur Richard Chupka (oorspronkelijk Jonathan Stryker) het daar niet mee eens was. Het is duidelijk dat de meningen verdeeld zijn over wat de film "Curtain" zou moeten zijn. Producer Peter R. Simpson wilde blijkbaar weer een mainstream slasher maken in de trant van Prom Night, maar gericht op volwassenen. Terwijl Tsyupka de voorkeur gaf aan een arthouse-aanpak en toon. "Hij maakte zich meer zorgen over compositie dan over energie", zei Simpson over Chupka.
Toen het filmen eenmaal werd hervat en Simpson de leiding had over de regie, veranderde alles. Originele actrice Brooke Celine Lomez werd vervangen door Linda Thorson omdat Simpson niet tevreden was met haar optreden. Nieuwe en oude bemanningsleden werden ingezet om het halfafgewerkte Curtain 1983 te voltooien; de film weerspiegelt deze verschillende productieperiodes met de secties "Act I" en "Act II" in de aftiteling. Scenarist Robert Guza, Jr. keerde ook terug om het script te herzien, dat zowel nieuwe scènes als aanpassingen aan Chupka's beeldmateriaal bevatte. Editor Michael McLaverty moest hard werken bij het samenstellen van de twee verschillende films, hoewel het eindproduct getuigt van zijn bekwaamheid. Alleen iemand die goed op de hoogte is van de problemen achter de schermen, zou de verschillen in stijl en bronmateriaal opmerken.
Alsof wanhopige acteurs die strijden om dezelfde spraakmakende rol nog niet gespannen genoeg zijn, verschijnt Eggars heldin plotseling, verlangend naar de rol die ooit voor haar bedoeld was. Hoe ze uit het ziekenhuis wist te ontsnappen, is echter onduidelijk; er ontstaat een plotgat wanneer Samantha's gezichtsloze en gedeeltelijk buiten beeld "kamergenoot" zegt haar te helpen, maar het zich niet meer herinnert. Vanaf nu slaat The Curtain zijn nagels in een onuitgesproken maar luid verhaal over wat ervoor nodig is om een vrouw te zijn in Hollywood (of North Hollywood). Elk lid hier degradeert tot op zekere hoogte, fysiek of emotioneel, om indruk te maken op Striker. Kijken hoe Samantha en de anderen zichzelf 'verkopen' voor een baan, wordt het meest verontrustende, om nog maar te zwijgen van het tijdloze aspect van dit verhaal.
Ciupka's poging tot verfijnde psychologische horror wordt aangevuld door Simpsons flagrante vertoon van commerciële horror. De meest memorabele scène in Curtain 1983 is ongetwijfeld het schaatsen van Leslech Donaldson. Editor McLaverty was verrast door hoe fans de scène leuk vonden; hij ziet alleen technische gebreken, terwijl kijkers gefascineerd zijn door de griezelige setting overdag, slow motion, muziek en vooral het masker van de moordenaar. De heksenmake-up, hoewel niet de eerste in zijn soort in het horrorgenre, is angstaanjagend. Het masker veroorzaakt niet alleen oppervlakkig ongemak, maar is de perfecte belichaming van de angst voor veroudering. Het zijn tenslotte de jonge personages die worden achtervolgd door de moordenaar achter het masker. Een andere opmerkelijke regiescène van Simpson is de lange en zeer griezelige achtervolgingsscène van Sandy Curry in een huis met rekwisieten.
De technische strijd tussen oude en nieuwe frames is van tijd tot tijd waar te nemen. De fatale val van twee personages uit het tweede plot is zo bizar bewerkt dat het de logica tart, maar blijkbaar kon niemand er teveel om geven dat alles logisch en organisch was. En ondanks geruchten dat er meerdere eindes werden gefilmd, elk met zijn eigen moordenaar, was de ultieme schurk vanaf het begin bekend. Er was zelfs een alternatief einde waarbij de moordenaar tussen de lijken van zijn slachtoffers op het podium staat. De vrouw van Simpson vond naar verluidt dat dit einde vanuit rationeel oogpunt het minst logisch was. Het behouden ervan zou het surrealisme van de film echter alleen maar versterken.
Het is niet bekend of Siupka's oorspronkelijke bedoeling voor "Curtain 1983" zo onwerkbaar was als Simpson beweerde; Er is momenteel geen manier om deze film te zien. Simpson heeft echter lovenswaardig werk geleverd door te redden wat bijna een verwaarloosde film werd. Hij, de crew en de cast maakten het beste van een onrustige productie, en het eindresultaat was schokkend beter dan het verdient te zijn in het licht van alle problemen en obstakels die zich tijdens en na de productie voordeden. Het acteertalent is geweldig voor dit soort films en Simpson vormt een aanvulling op Tsyupka's werk.
Ondanks hun schijnbare "tax shelter" -doelen, worden veel van deze horrorfilms uit het noorden van Hollywood tegenwoordig beschouwd als klassiekers en troost van het genre. De film Curtain uit 1983 kreeg niet dezelfde aandacht als zijn tijdgenoten, maar dat kan komen doordat hij lange tijd heel moeilijk te bemachtigen was. En ongetwijfeld raakte het verloren in de menigte na en na de beperkte theatrale release. Nu, dankzij de geweldige restauratie van Synapse, ontdekken mensen - of in sommige gevallen herontdekken - deze onbezongen horror.
aanbevolen: The Second Half is de meest onverwachte horrorfilm van het jaar
