Verschrikkingen hebben de neiging om oudere mensen af te schilderen als zwak en kwetsbaar; ze zijn een gemakkelijke prooi voor een snel monster of een brute moordenaar. Aan de andere kant van het genre staan die zeldzame films waarin oudere mensen veel minder kwetsbaar zijn. Hun hoge leeftijd creëert de illusie van vriendelijkheid en kwetsbaarheid, maar diep van binnen koesteren ze wrok en woede. Ze proberen iedereen pijn te doen, vooral degenen die niet zijn zoals zij, of degenen die hen herinneren aan hun verloren jeugd en kansen.
Releasedatum op Netflix vanaf Oktober 7 2022 jaar.
The Old Men van Netflix valt in de laatste categorie, hoewel een bepaalde factor deze Duitse film onderscheidt van andere horrorfilms voor oude mannen. Dit is geen op zichzelf staand geval; Er loopt een heel legioen grijsharige moordenaars rond.
Van gemene adoptanten, asociale tieners tot demonische spawns, het horrorgenre heeft de jeugd altijd als een potentiële bedreiging gezien. In de nieuwste horrorfilm van Andy Fetscher, Urban Explorer, staan kinderen echter aan de kant van de terreur. In The Old Men wordt Duitsland opgeschrikt door een reeks moorden gepleegd door bejaarden. Een mysterieuze gebeurtenis zet een menigte tachtigjarigen in beweging, waardoor ze overal waar ze komen geweld plegen. En voor een ongelukkige familie die een recente bruiloft viert, zijn deze sinistere oude mensen op het spoor.
De film begint met een overbodig voorwoord waarin wordt uitgelegd hoe de geest van wraak ooit de ouderen bezat en hen tot een "blinde woede" dreef. Het verhaal raakt dit een beetje wanneer twee tieners een openluchtmonument tegenkomen dat hun voorouders symboliseert en het belang van gezinseenheid. Of er hier daadwerkelijk een bovennatuurlijke kracht is, is onduidelijk, maar voor een menigte die antwoorden verkiest boven vaagheid, geeft The Old Men van Netflix snel een directe verklaring voor wat komen gaat.
Na de openingsscène, die een droge en grafische illustratie is van de beschikbare geriatrische somberheid, gaat de plot verder naar de centrale gebeurtenis en personages. Ella (Melika Forutan) is teruggekeerd naar haar geboorteplaats in de provincie om de bruiloft van haar zus Sanna (Maxine Kazis) bij te wonen. Wat een vreugdevolle gebeurtenis had moeten worden voor haar kinderen, Laura en Noah (Bianca Navrat, Otto Emil Koch), loopt uit op een treurig weerzien tussen dochter en vader. Wanneer Ella haar vader Eike (Paul Fassnacht) volgt naar het verpleeghuis, laat de trieste staat van het huis en de bewoners Ella geschokt en berouwvol achter.
Aike is niet het enige uit haar verleden waarmee Ella tijdens haar reis naar huis te maken krijgt; op de bruiloft ontmoet ze haar ex-man Lukas (Stefan Luka). Ze zijn verrassend hartelijk tegen elkaar, ondanks het feit dat Ella Lucas verliet voor een leven en carrière in de stad. Gedeelde blikken en aanhoudende momenten suggereren echter dat hun romance nog niet voorbij is. Lucas' huidige vriendin Kim (Anna Unterberger), die in een verpleeghuis werkt, wordt niet buitengesloten, en haar groeiende jaloezie leidt tot onverwachte gebeurtenissen wanneer het gevaar toeslaat.
Oude mensen slaan slim de huwelijksceremonie in de dorpskerk over en gaan meteen door naar de verschrikkingen. De overgebleven bewoners van het verpleeghuis in Saalheim voeren een bloedige muiterij uit en treden brutaal op tegen Kims collega's. Hun leider, eenvoudigweg "The Old Man" (Gerhard Bos) genoemd, leidt vervolgens iedereen naar Sanna's bruiloft. Het plezier verandert in horror wanneer de naamgenoten zich bij de huizen verzamelen, als de wandelende doden, hun tijd afwachtend en hun slachtoffer zenuwachtig makend. Hoewel het vreemd is dat Ella en haar familieleden onmiddellijk besloten dat de ouderen hen kwaad wilden doen, verlost het verhaal hen van de gebruikelijke twijfels, aangezien de tegenstanders in de film er dreigend uitzien. Hun ware bedoelingen worden al zeker voordat de lijken verschijnen.
Het gele en warme licht van eerdere scenes wordt tijdelijk vervangen door sombere grijstinten. Een lokale stroomstoring versterkt de griezelige sfeer en zet ook aan tot het strategische gebruik van zaklampen om verborgen bedreigingen in het donker op te sporen. Een somber huilende wind en onheilspellende muziek vullen alle stiltes. De sombere omgeving wordt na een tijdje saai, maar naarmate de overlevende helden dichter bij het vinden van een uitweg komen, beginnen het licht en de kleuren geleidelijk terug te keren naar het scherm. De film The Old Men ziet er indrukwekkend uit, ook al is het uitzicht tegenwoordig gemeengoed geworden.
Andy Fetscher heeft in wezen Night of the Living Dead opnieuw gemaakt, maar met afgeleefde en sadistische mensen in plaats van zombies. En hoewel de film op het eerste gezicht kan en moet worden genomen - mogelijk geobsedeerde oude mannen die wraak nemen op hun familiesnubbers - is er nog een andere metafoor die recht in de camera kijkt. Het kan worden toegepast op elke samenleving waar oneerlijke regels worden bepaald door de oudere generatie en zij profiteren ervan. Deze dinosaurussen zijn zich niet bewust van de jongeren en houden niet van hen en brengen actief schade toe aan hun toekomst en veiligheid. Degenen die meegaan met hun plan, worden uiteindelijk ook meegesleurd in deze schade. Ook zonder verdere interpretatie is The Old Men van Netflix al een vreselijk duistere film.
De meer voor de hand liggende boodschap wordt hier gebracht zonder enige subtiliteit, en voor sommige kijkers is zo'n metaforische onhandigheid moeilijk te missen, laat staan dat het bijna 100 minuten duurt. Voor anderen zijn gouden oude mannen die grote schade aanrichten meer dan genoeg reden om te kijken. Ouder wordende antagonisten moeten nog aanslaan in moderne horror, maar in het licht van de generatieoorlog van vandaag lijkt de kans groot dat er in de nabije toekomst meer films zoals The Old Men verschijnen.
